Wereldwijd wordt hard gesleuteld aan het wegdek. Want aan asfalt valt nog veel te verbeteren.

Zoab Bij Zoab (zeer open asfalt beton) is de bovenlaag van het wegdek poreus, met een netwerk van gaten en gaatjes die het regenwater als een spons opnemen en doorgeven aan diepere lagen. Het onregelmatige oppervlak zorgt er ook voor dat het geluid beter absorbeert.

Maar Zoab is lastig als het pas is aangelegd. 'Nieuw wegdek, langere remweg', waarschuwen bordjes langs het verse Zoab. Dat komt door de manier waarop de kiezels in het wegoppervlak bij elkaar gehouden worden. Ze zijn ingebed in mortel, een soort lijm. Het duurt even voordat het bovenste laagje mortel is weggesleten en de stroeve steentjes bloot komen te liggen.

Bij gewone asfaltwegen wordt na het aanleggen gestrooid met grof zand of split. De weg is dan meteen stroef. Bij Zoab raken zo de poriën direct verstopt.

Verstopping van de poriën is toch al een probleem. Met de regen stromen bladresten, zand en ander vuil mee naar de diepten van het wegdek. Na drie maanden zit alles verstopt en moet de weg worden schoongemaakt. Een grote wegdekreiniger spuit water onder hoge druk door de holtes van het asfalt. Wegenbouwer HBG experimenteert nu met een nieuw soort Zoab, waarbij de holtes aan de oppervlakte zijn afgesloten met een filter. Het filter is een mengsel van zand en plastic. Het laat wel water en geluid door, maar houdt vuil tegen.

Antivries Elders wordt geëxperimenteerd met nooit-meer-gladde wegdekken. Vooral in de Alpenlanden en Duitsland liggen tientallen kilometers wegdek met ingebouwde antivries. In het asfalt zit een klein beetje zout. Uiterst fijn gemalen zout is vermengd met de andere bestanddelen van het wegdek. Bij lage temperaturen wordt het asfalt enigszins bros, en ontstaan er microscopisch kleine scheurtjes in de toplaag. Daardoor kan het zoutpoeder in contact komen met water op het wegdek. Het zout is dus vooral actief bij lage temperaturen.

Verwarming Op de weg over de Haringvlietsluizen wordt een andere techniek uitgeprobeerd om wegen vorstvrij te houden. Buisjes met warm water onder het wegdek. In de zomer worden de buisjes gevuld met koel water om het wegdek af te koelen. Op die manier worden de temperatuurschommelingen beperkt en gaat het wegdek langer mee. Het mooie van deze techniek: De energie uit het warme koelwater dat 's zomers uit de weg stroomt, kan opgeslagen worden om 'swinters de weg vorstvrij te houden. Er blijft dan zelfs genoeg energie over om tientallen huizen langs de weg te verwarmen.