1. Vertel het de kinderen zelf, liefst samen en in alle rust, zodra de scheiding onvermijdelijk is geworden. Draai er niet omheen.

2. Stel zoveel mogelijk zekerheid en veiligheid tegenover de door de kinderen gevoelde onzekerheid en onveiligheid. Houdt bijvoorbeeld vast aan de vaste rituelen voor het slapen gaan (liedje zingen, voorlezen).

3. Probeer op het niveau van het kind te vertellen waarom de scheiding nodig is, onderstreep dat het op geen enkele manier zijn of haar schuld is. Maak de kinderen geen partij in het conflict, spreek geen kwaad van de ander, laat hen niet hoeven kiezen.

4. Wees als 'vertrekkende ouder' voorbereid op negatieve reacties. Boosheid is heel gewoon.

5. Houdt regelmaat in het contact met de kinderen. Een vast patroon biedt houvast, of het nu bestaat uit elkaar regelmatig zien of uit regelmatig post krijgen.

6. Zorg dat de kinderen in beide ouderlijke huizen een eigen plek hebben en houden.

7. Ga niet zomaar voorbij aan wat huistradities voor de kinderen waren, ook niet als een nieuwe partner intrekt.

8. Toon als ouder je emoties, opdat kinderen dat ook durven.

9. Laat broertjes en zusjes die sterk aan elkaar verknocht zijn, bij elkaar.

10. Zorg dat contact met grootouders en andere belangrijke familieleden van beide kanten kan blijven bestaan.

Bronnen: Margreet Wegelin, Halve ouders hele kinderen. Adviezen voor gescheiden ouders. Uitgeverij Aramith, Bloemendaal 1996. Judith Wallerstein en S. Blakesee, Second changes: men, women and children a decade after divorce. Uitgeverij Ticknor & Fields, New York 1989.