Sociale atlas van de vrouw deel 3; allochtone vrouwen; Sociaal Cultureel Planbureau Vuga uitgeverij, ISBN 90-5250-905-0

Scheiden Surinaamse en Antilliaanse vrouwen? Die vraag is moeilijker te beantwoorden dan voor Turkse, Marokkaanse of Nederlandse vrouwen. Surinaamse en Antilliaanse vrouwen trouwen minder - en wie niet trouwt, kan ook niet scheiden. Veel Surinaamse en Antilliaanse vrouwen zijn alleenstaand moeder: respectievelijk 47 procent en 62 procent. Hun mannen? Ach, die kunnen kinderen maken en zijn verder vaak tot last. De Nederlandse nationaliteit van de vrouwen helpt hen hun eigen boontjes te doppen.

In tegenstelling tot hun Turkse en Marokkaanse seksegenoten zijn ze niet afhankelijk van hun man voor een verblijfsvergunning. En ook het Nederlandse uitkeringsstelsel helpt mee. In de Sociale atlas van de vrouw van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP) staat dat ,,het gros van de Caraïbische eenoudergezinnen van een uitkering leeft''. Onder deze gezinnen worden creoolse Surinamers en Antillianen verstaan - voor hindoestaanse Surinamers liggen de zaken anders. Binnen het hindoeïsme is het huwelijk de enige toegestane samenlevingsvorm. De man heeft daarbij veel macht. Maar het aantal scheidingen onder hindoestaanse Surinamers neemt toe, blijkt uit het SCP-rapport. De vrouw neemt niet langer genoegen met haar ondergeschikte positie.

Een andere oorzaak, zo schrijven de onderzoekers van het SCP, ligt in het feit dat ,,fysiek geweld in veel hindoestaanse gezinnen geen uitzondering is''. Hulpverleners en opvanghuizen bieden steeds meer vrouwen echter de mogelijkheid deze situatie te ontvluchten. Dat laatste geldt overigens ook voor Turkse en Marokkaanse vrouwen.