Foto: Louk Röell

Geprikkeld, Afwassen, Tradities, Gedagzeggen, Respect, Groene sokken, Superioriteit, Betrokkenheid

Ayşegül Aslan (31)
Geboorteland: Turkije
Beroep: receptioniste In Nederland: sinds 1975

,,Ik was vijf toen mijn moeder me in Ankara bij de hand pakte en zei dat we naar papa gingen. Mijn vader had in Nederland een huis gekocht met een groot grasveld. De eerste ochtend dat ik die zag, herinner ik me nog goed - het had geregend en ik sprong op witte sokken door het gras. Toen mijn moeder mijn groenverkleurde sokken zag, werd ze paars van woede. Ze wist niet of er in dit vreemde huis, waar alleen maar een paar meubeltjes stonden, een wasmiddel aanwezig was. Wat moet ik nou, riep ze. Hoe noemen ze dat spul in Nederland en waar is het te koop?

,,Ik heb er als kind nooit bij stil hoeven staan dat ik anders zou zijn dan anderen. Dat gebeurde pas op mijn 21ste, toen ik begon met werken. Het besef kwam niet door discriminatie, maar gek genoeg juist doordat ik door mijn Nederlandse collega's als één van hen werd beschouwd. Ze vertelden me grappen over buitenlanders en ventileerden hun vooroordelen. Ik werd geacht mee te lachen, maar voelde me aangesproken.

,,Pas toen werd ik me bewust van mijn identiteit. Nu heb ik een baan waar mijn collega's mij zien zoals ik ben: een mens die het geluk heeft te kunnen genieten van de mooie aspecten van twéé culturen. Mijn motto: de wereld is van ons allemaal.''