N I E U W S
T E G E N S P R A A K
S U P P L E M E N T
A G E N D A
A R C H I E F
A D V E R T E N T I E S
S E R V I C E
Redneck Riviera
's Ochtends wappert de Stars "n' Stripes voor het postkantoor van Seaside, een piepklein vierkant Grieks tempeltje aan het gazon dat als centraal plein fungeert. De riante houten huizen zijn wit of in wufte tropische tinten roze, geel, lichtblauw, mintgroen geschilderd. Zoals de bouwcode voorschrijft hebben ze schuine daken en veranda's. In stijl zijn ze geënt op de traditionele bouw van deze streek, maar in grootte, luxe en afwerking stijgen ze ruim boven die van de omgeving uit. Ploegjes meiden in witte broeken en groene jacks zoeven in golfkarretjes rond om de huizen die momenteel bewoond zijn, schoon te maken. Te oordelen naar de brandschone straatklinkers met schelpenpaadjes ernaast doen de meisjes meteen ook de straten met stoffer en blik. Als het hier ergens naar stinkt, dan is het naar geld.
Op alle kruispunten staat kleine bouwsels als oriëntatiepunten. De
straten
die naar het turkwoise water van de Golf van Mexico voeren, eindigen in
blinkend
witte houten paviljoens als poorten naar de zee, met loopbruggen over de
duinen
heen. Alsof je een Bounty-reclame binnenloopt. De zwembaden en de
tennisbanen
zijn voor residents only, maar het strand is - anders dan bij de
meeste
chique badplaatsen in het door en door geprivatiseerde Amerika - gewoon
openbaar toegankelijk. Vergeleken met de rest van de "Redneck Riviera',
zoals
de bijnaam luidt van deze nogal banale kuststreek van Florida, is dit een
oase
van rust, schoonheid en properheid. Ook al ben je er nog nooit geweest,
alles
lijkt vertrouwd, de grote boze wereld is ver weg. Alles in Seaside is
geruststellend. Maar tegelijkertijd heeft het iets van speelgoed op ware
grootte, wel grappig maar niet helemaal echt - alsof het een filmdecor
was, of
Main Street USA van Disney. Dat komt ook doordat de tijd geen vat krijgt
op
Seaside: ondanks het zeeklimaat zien de huizen van begin jaren tachtig er
even
spic "n' span uit als de woningen die pas een paar maanden geleden
zijn
opgeleverd. Een beetje bladderend verf zou een verademing zijn, dat
vindt
ontwikkelaar Robert Davis ook. Bij een cappuccino in het koffiehoekje van
de
kruidenier Modica Market legt hij uit dat zijn geesteskind in zekere zin
slachtoffer is van het eigen succes. ,,Sinds we met de bouw begonnen zijn
de
grondprijzen verviervoudigd. Nu kunnen alleen rijke mensen zich hier een
huis
veroorloven, en zí
| 1. De utopie van het dorpspl ein |
| 2. Nonplaatsen |
| 3. Redneck Riviera |
| 4. Houten hekjes |
| 5. Wegwerpstad |
| 6. Kwetsbaar |
| 7. Privatopia |
| 8. Celebration |
| 9. Glasvezelnet |