NIEUWSSELECTIE
S e l e c t i e
KORT NIEUWS
RADIO & TELEVISIE
MEDIA
Televisie
Demasqué van een dochter
Film vergeet niets. Alles wat eenmaal is gezien door het niets ontziende camera-oog blijft voor altijd gezien. Ook een film over iemand die alles vergeet, onthoudt alles. Maar zo gênant als in Hi Mam, de derde aflevering van een reeks persoonlijke documentaires van jonge programmamakers die de VPRO onder de titel Afscheid van een Tijd uitzendt, wordt het zelden. Wat de film intrigerend maakt, is de vraag naar wie die plaatsvervangende schaamte uitgaat; naar de filmende dochter die zichzelf nadrukkelijk voor de camera manoeuvreert of naar haar moeder wiens geheugen door ouderdom zo moe is geworden, dat het niet eens meer een kwestie is van zich iets niet kunnen herinneren.
F I L M V O O R A F :
Goldie Nooitgenoeg
Hysterisch was ze, hysterisch is ze en hysterisch zal ze waarschijnlijk altijd wel blijven. De hoogblonde actrice Goldie Hawn (54) met haar vissenogen, mond als een vleesetende plant en eeuwig rank figuurtje (waar ze dan ook heel wat voor moet doen, bleek toen Ruby Wax haar ooit opzocht. Dagelijks brengt ze uren door in de gym).
F I L M V O O R A F :
Finian's Rainbow
De laatste film waarin Fred Astaire (toen 68) danste, was de eerste die Francis Ford Coppola (toen 28) voor een grote Hollywoodstudio regisseerde. De wegen van beide legendes kruisten elkaar in 1968 toen de studio's met grootscheepse musicals in widescreen probeerden het publiek van voor de televisie terug te lokken naar de bioscoop, maar het ene na het andere dure spektakel flopte. Finian's Rainbow is een schoolvoorbeeld van het misverstand dat van de filmmusical een uitstervende diersoort maakte. Terwijl de rockmuziek haar gouden tijdperk beleefde en de wereld schreeuwde om realisme en cinéma vérité, trachtte Hollywood vergeefs zijn oude, voortreffelijk gerijpte wijn in nieuwe zakken te stoppen. De ambachtelijke kwaliteiten van de film zijn boven elke discussie verheven, maar niemand zat op het hoogtepunt van de Amerikaanse burgerrechtenbeweging te wachten op een lyrische musical met racisme in Tennessee als subthema.
17 JULI 1999
Videoclip
