Voor handel op het Internet gelden geen andere regels dan elders. Wie iets koopt bij een Internet-winkel, kan zich als consument op dezelfde rechten beroepen als in de supermarkt.

Arlen Poort

Maar er is minimaal één belangrijk verschil: Internet-winkels bevinden zich vaak niet in hetzelfde land als de consument. Wie als Nederlander iets koopt in de Verenigde Staten en ontevreden is over de aankoop, moet zijn recht halen in de VS. Mogelijk gaat dit in de toekomst binnen de Europese Unie veranderen: dan kan een Nederlander een Spaans bedrijf ook in zijn eigen land aanklagen.

Vooralsnog moet de consument het doen met gedragscodes voor elektronische handel. De Gedragscode voor Elektronisch Zakendoen van het Electronic Commerce Platform Nederland (ECP.nl) was de eerste. ECP.nl is een overlegorgaan van overheid en bedrijfsleven, en gaat er vanuit dat de positie van de consument het best te beschermen is door zelfregulering door het bedrijfsleven. Kortom: webwinkeliers moeten zich aan hun eigen regels houden. Volgens de gedragscode moeten bedrijven onder meer:

• duidelijkheid verschaffen over vestigingsplaats, facturering, mogelijkheden tot geschillenbemiddeling;
• de privacy respecteren van de klant;
• de consument de mogelijkheid bieden reclame-e-mail niet te ontvangen;
• een betrouwbare organisatie en systemen hebben.

De Nederlandse code heeft aan de basis gestaan van een soortgelijke code die in december 1999 door de ministers van de OESO-landen is aangenomen. In deze Guidelines for Consumer Protection in the Context of Electronic Commerce staat dat de OESO-landen zullen bekijken of nationale regelgeving moet worden aangepast aan internationale handel via het web. Dit zou moeten gebeuren in gezamenlijk overleg tussen overheden, bedrijven en consumentenorganisaties. Ook onderstreept de OESO dat consumenten voorgelicht moeten worden over elektronische handel.

Voor meer informatie:

OESO