Naam: Margriet van Westenbrugge
Leeftijd: 16
Klas: 5 VWO

Margriet van Westenbrugge (Foto: Elske Oosterbroek)

,,Ik ben in Genève terechtgekomen na deelname aan het Nationaal Jeugddebat. Alle deelnemers kregen een brief thuis over de mogelijkheid deel te nemen aan een VN-conferentie over de rechten van het kind in Genève, in oktober. Ik heb me meteen ingeschreven. De basisrechten van het kind spreken mij het meest aan: liefde, voeding en huisvesting. In Nederland is dat goed geregeld; mijn interesse gaat vooral uit naar de zwerfjongeren in bijvoorbeeld Rusland of Roemenië.

,,Geef mij de kans, en ik zou in die landen met een wisselende groep vrijwilligers tehuizen willen opzetten. Zoiets als de opvang van het Leger des Heils in Nederland, waar daklozen voedsel, kleding en onderdak krijgen. Het is toch van de gekke dat in Rusland zwerfjongeren zich bij min dertig graden in metrostations moeten verschuilen?

,,We zijn met z'n allen zo trots op één Europa. Ik denk dan: laten we sámen iets doen voor kinderen in nood. Maar daar staat tegenover: kijk eerst eens naar jezelf voordat je naar een ander land wijst. Nederland heeft kindsoldaten! Toch gaat het de goede kant op in Nederland. Er komt steeds meer aandacht voor de rechten van het kind. Jongeren mogen tegenwoordig een mening hebben en worden niet meer als een soort monddode babyvolwassenen gezien.

,,Ik heb me altijd al voor de rechten van het kind geïnteresseerd. Ik hou van kinderen, wilde tot voor kort ook naar de Pabo. Inmiddels heb ik besloten sociale wetenschappen te gaan studeren. Daarmee wil ik later iets voor kinderen kunnen betekenen.

,,Tot die tijd blijf ik actief in diverse projecten op het gebied van kinderrechten. Ik sta bijvoorbeeld op de vakantiebeurs met folders over kinderarbeid en andere misstanden in verre vakantieoorden. Ik steek er enorm veel tijd in, ben echt gedreven. Soms verzuchten mijn ouders wel eens: het wordt te druk voor je. Komt er bijvoorbeeld weer een uitnodiging voor een conferentie in België binnen. Mijn ouders: sla die nou maar eens een keer over. Maar ik roep dan: Tsjakka! Daar ga ik heen!''

ARANKA KLOMP