De Amerikaanse president Clinton stelde tijdens de mislukte vredestop in Camp David het probleem Jeruzalem wél aan de orde, daarbij aangemoedigd door de Israelische premier Ehud Barak. Barak streeft naar een formele beëindiging van het conflict met de Palestijnen, een oplossing voor Jeruzalem inbegrepen. De Palestijnse leider Yasser Arafat gaf toe dat het een fout was de kwestie aan te snijden. ,,Die kwestie is te groot voor Barak en mij'', zei hij.

Er circuleren nu tal van ideeën om het vraagstuk op te lossen, dat wil zeggen in de eerste plaats een uitweg te vinden voor de Israelische en Palestijnse aanspraken op de omstreden Tempelberg/Al-Haram al-Sharif. Deze ideeën zijn onder meer:

1. De Israelische premier Barak stuurt erop aan de soevereiniteit over de heilige berg toe te vertrouwen aan de Veiligheidsraad van de VN.
2. Er is een Israelisch voorstel dat de Palestijnen soevereiniteit over de oppervlakte van de berg geeft, waar de twee grote moskeeën staan, terwijl Israel de soevereiniteit over de lagen onder de berg zou krijgen waar misschien de resten van de verwoeste tempels liggen. Israel belooft dan geen archeologisch onderzoek te doen.
3. In het Abu Mazan/Beilin document uit 1995 wordt Jeruzalem functioneel tussen Israel en Palestina verdeeld waarbij Israel Oost-Jeruzalem erkent als de soevereine Palestijnse hoofdstad. De heilige plaatsen krijgen een speciale status.

Zie ook:
'Jeruzalem wordt niet opgeofferd' (9 januari 2001)
'Jeruzalem en Al-Qods aparte hoofdsteden' (28 september 2000)
Netanyahu tegen deling Jeruzalem (25 juli 2000)
Het gevecht om een heilige stad (24 juli 2000)
Verzet groeit tegen delen van Jeruzalem (22 juli 2000)