NRC Handelsblad - Gay Games 1998

U kijkt naar de website van NRC Handelsblad gedurende de periode 1995-2001. Bezoek ook de de huidige site.

Gay Games 1998

Nieuws
Achtergronden
Opinie
Agenda
Links

Samen sporten op de Gay Games

'Je vecht voor begrip'

Door YASHA LANGE

AMSTERDAM, 3 AUG. Ruth Bar (38) uit Zurich doet op Gay Games in Amsterdam mee aan het badminton. ,,Ik was 23 jaar toen een vriendin mij voorstelde naar een cafe met alleen maar vrouwen te gaan. Ik was verbaasd, maar stiekem ook wel geinteresseerd. Tot die tijd had ik nog nooit een vriend of een vriendin gehad, alleen maar een slechte ervaring met een man. Vrouwen vond ik wel leuk, maar ik dacht dat dat kwam omdat ik geen zusjes had.

Ruth Bär uit Zwitserland. (Foto NRC Handelsblad, Maurioce Boyer)

,,In het cafe, met al die vrouwen, realiseerde ik mij dat mijn gevoel verder ging dan alleen maar affectie. Er waren zoveel leuke meisjes! Een halfjaar later had ik mijn eerste vriendin. Dat voelde weliswaar heel goed, maar zij was het toch niet helemaal. Ik heb toen nog een jaar een relatie met een ander meisje gehad en ben ook een jaar samengeweest met een man, maar dat boterde seksueel niet. Hij voelde als een broer. Toen wist ik zeker dat ik mij aangetrokken voelde tot vrouwen. ,,Lesbisch zijn in Zwitserland is niet zo makkelijk, al wordt het wel langzaam beter. Wij moeten nog steeds vechten voor onze rechten en voor begrip. Veel mensen zien homoseksualiteit als abnormaal. Als ik met een vriendin hand in hand loop, zie je mensen kijken. Soms zegt iemand 'doe gewoon'. En als we zouden gaan zoenen op straat, moet je zelfs een beetje oppassen. Toch voel ik mij wel vrij. ,,Zurich is de meest tolerante stad in Zwitserland. Daarom woon ik er ook. Er zijn genoeg plaatsen om uit te gaan en er is een netwerk van lesbische vrouwen. In Bern is het minder open en in de kleinere plaatsen is het ronduit erg. In Lotzwil, waar ik geboren ben, zou ik nu echt niet kunnen wonen.

,,Een belangrijk keerpunt in mijn leven was een motorongeluk, toen ik 28 was. Ik woonde net in Zurich en lag drie maanden in het ziekenhuis. Ik was helemaal alleen en had veel tijd om na te denken. Toen realiseerde ik mij dat ik, om gelukkig te zijn, er voor moet uitkomen wie ik ben. Maar ik kon dat niet alleen. Gelukkig ontmoette ik kort daarna iemand die mij hielp tijdens de revalidatie. Met haar ben ik drie jaar samen geweest. Daarna heb ik nog een relatie van zes jaar gehad. In die periode was pas mijn 'echte' coming out. Nu ben ik sinds een jaar weer alleen. En heel gelukkig!

,,Het is voor mij belangrijk dat mensen mij accepteren zoals ik ben. Dat ze niet boos, vreemd of afkeurend reageren als ze weten dat ik lesbisch ben. Dat ze het normaal vinden. Al mijn vrienden weten het natuurlijk, maar op mijn werk zijn er maar een paar mensen die ik het verteld heb. Ik denk trouwens niet dat het problemen zou geven als ze het wel zouden weten.

,,Ik doe mee aan de Gay Games, omdat ik er van hou om samen met homoseksuelen te sporten. Het is net een grote familie. Tot nu toe vind ik het ook fantastisch. Bovendien wilde ik een keer naar Amsterdam. Ik had van vrienden begrepen dat het een hele tolerante, open stad is. Dat wilde ik graag zelf ervaren.

Dit is de eerste aflevering van een serie over buitenlandse deelnemers aan de Gay Games.

'Voor ons is dit het paradijs'
(7 aug. 1998)

'Wij zijn niet minder man'
(6 aug. 1998)

'Ik merk niets van alle heisa'
(5 aug. 1998)

'Grondwet niet voldoende'
(4 aug. 1998)

'Je vecht voor begrip'
(3 aug. 1998)

NRC Webpagina's
3 AUGUSTUS 1998

'Voor ons is dit het paradijs'
(7 aug. 1998)

'Wij zijn niet minder man'
(6 aug. 1998)

'Ik merk niets van alle heisa'
(5 aug. 1998)

'Grondwet niet voldoende'
(4 aug. 1998)

'Je vecht voor begrip'
(3 aug. 1998)

Bovenkant pagina