Nederland verpretparkiseert. Amusementsgelegenheden worden steeds groter. Het nieuwste Walhalla op entertainmentgebied is Miracle Planet Boulevard, een straat vol 'ouderwets' en futuristisch vermaak in Enschede. Europa's grootste amusementsboulevard beslaat drie gigantische hallen waar je kunt karten, lasergamen, bowlen, Indiana-Jones-en, moonbuggy-en, en eten en drinken in zestien bars en restaurants. Uitgaan tot het je neus uitkomt.

TIJN KRAMER

De Planeet der Wonderen in Enschede ziet er op het eerste gezicht nogal onbewoond uit. Als ik zaterdagsmiddags om twee uur uit de trein stap, zie ik in de verte de Miracle-boulevard al liggen: drie grote hallen aan een vers bestrate laan. Verder parkeerplaatsen en het stadion van FC Twente. De planeet, 60.000 vierkante meter groot, bevindt zich duidelijk op enige afstand van de stad. We hadden een stormloop verwacht op deze eerste dag dat de Miracle Boulevard geheel open is. De parkeerterreinen zijn echter leeg. Maar we houden vol, we willen spektakel. 'Meer UIT dan je aankan', luidt de slogan van 'Europa's grootste adventureboulevard' en dat wil ik dan ook. Een constante, in het begin nog aanstekelijke, jingle schalt luid uit de luidsprekers over de keurig schone boulevard. Voor vermaak moeten we in de drie 'mega-complexen' zijn, zoals de moderne graansilo's vol vermaak tegenwoordig heten. We gaan ervoor.

Een korte rondgang leert het volgende: ware dit een Dickensverhaal, dan zouden er deze dag drie spoken op bezoek komen: the ghost of entertainment past, the ghost of entertainment present en the ghost of entertainment future. Ons spook uit het verleden zou zich ongetwijfeld haasten naar de bowlingbaan, al decennialang een grote hit. Zelf heb ik het spel al sinds de basisschooljaren niet meer beoefend. We besluiten weer eens die oerlelijke bowlingschoenen aan te trekken.

Er blijkt in negentien jaar veel veranderd bij het nobele bowlingspel: de scores hoef je niet meer op een velletje te schrijven, maar worden op een monitor bijgehouden. Doe je iets bijzonder goeds (alle kegels om) of, meer voorkomend, twee ballen in de goot, dan krijg je op de monitor een leuke animatie te zien. Als we een paar ballen hebben gegooid, blijkt ook de verlichting anders geworden. Een blacklight doet de baan oplichten in het donker. De Bee Gees aan en je zit weer op je schoolfeestje van 1979. Staying alive, staying alive.Maar goed, we hebben onze plicht weer gedaan voor de komende negentien jaar en gaan verder. Iets sneller en zeker meer van deze tijd zijn de attracties geschikt voor the ghost of entertainment present: Miracle Karts en Meteor City. Ofwel: het zeer populaire karten en lasergamen. De kartbaan is fraai van opzet met veel bochten en een stevige helling. Op grote videoschermen worden tussentijden bijgehouden van de deelnemers. Met posters wordt een straatbeeld van Monaco gesuggereerd. We passen echter. Ik ben te vaak gezakt voor mijn rijbewijs om met goed vertrouwen achter het stuur te gaan zitten.

We laten de vrijgezellen- en Twentse vriendengroepjes achter bij de kartbaan en spoeden ons van het fictieve Monaco naar Meteor City. Deze lasergame-arena doet denken aan een 'stad na een stevige nucleaire aanval'. Teams mogen elkaar over drie verdiepingen vol zand, stellages, metalen bruggen en zelfs een oud, vergaan tramstel proberen af te schieten. Licht knippert aan en uit. Het succes van lasergamen moge duidelijk zijn: je irritante teamleider, interim-chef, baas of collega met de laser virtueel tussen de ogen kapotknallen. Kun je er weer even tegen.

Het 'vermaak van de toekomst' heet Miracle Mountain en is een 'interactieve speur/survivaltocht'. Vermoedelijk heeft iemand van de planeetstaf bedacht dat lasergamen alléén niet echt bevorderend werkt voor de sociale samenhang op de werkvloer, waar het toch al zo zwaar is sinds internet-, e-mail- en rookprivileges in korte tijd zijn opgeheven. Nee, in plaats van elkaar afschieten liever samenwerken aan oplossingen.

Miracle Mountain is gericht op het groepsbelang. Groepen van zes teams dienen zich eerst om te kleden (overall aan, helm op) en een korte medische vragenlijst te beantwoorden. De boodschap is duidelijk: Indiana Jones met hart- of rugklachten kan beter in de bar gaan zitten. Denk je lekker uit te gaan, blijk je naar de bedrijfsarts te moeten. Vervolgens krijgen de fitte teamleden die nog wel op promotie kunnen rekenen, elk een 'geweer' mee met optisch oog. Wat volgt is een indoor- survivaltocht van twee kilometer langs moerassen (zachte kussenbedden), een waterval (met een val van dertien meter) en allerlei videobeelden van insecten en ander onheil waarop geschoten moet worden. Aan de hand van een lampje op het geweer wordt deelnemers verteld of ze de goede richting opgaan of niet. Niet dat je insectenbeten overhoudt aan de tocht, in het ergste geval loop je uren in hetzelfde rondje. Maar binnen twee uur schijn je er, al samenwerkend, wel uit te komen. Deze les dien je natuurlijk wel toe te passen als je de volgende dag weer op de werkvloer bent. Langzaam bekruipt me een gevoel waar ik niet bijster goed tegen kan: dwang. Je mag je niet vervelen op de planeet. Op het middenterrein klinkt de jingle opeens al iets minder aanstekelijk. En dan zijn we nog niet eens op de helft. Er zijn nog veel meer attracties onder de drie daken van de planeet. Bij Moon Desert rijden kleine, speciaal voor Miracle Planet ontworpen, tankachtige wagentjes door een fictief maanlandschap van zand. Dit is leuk! Met twee handels bestuur ik het wagentje over het hobbelige zand. Eerst wat onwennig, later wat sneller. Het is niet al te moeilijk, niet al te snel en perfect voor degenen die toch al tegen een nervous breakdown aanhikken.

In Dive World vinden we nog meer rust: een 10 meter diepe tank met 1,3 miljoen liter water waarin duikcursussen worden gegeven. Scheelt je in ieder geval weer een introductiecursus als je 's zomers naar de Antillen gaat. En in Cinestar worden in tien zalen de grotere Hollywoodfilms als Coyote Ugly en X-Men vertoond volgens de wensen van deze tijd: achter elkaar door, met ruime stoelen, enorme schermen en veel te dure bakken popcorn.

In de brochure heet Miracle Planet 'de avontuurlijkste boulevard van Nederland voor feesten, seminars, vergaderingen, dealerdagen, arrangementen en presentaties'. Het is dus ook niet vreemd dat er veel vergader- en feestzalen zijn. We vermaken ons daar op een andere manier dan wellicht bedoeld: in een van de zalen, 'de bibliotheek' genaamd, gaan we op boekenjacht. Welke boeken leest men op deze planeet? We worden sowieso prettig verrast door het feit dat er echte boeken blijken te staan in deze bibliotheek. Niet van dat 'boekenbehang' zoals je wel eens in slechte Engelse pubs ziet. Waarschijnlijk zijn de boeken wel per strekkende meter aangeschaft, gezien de aanwezigheid van The British Journal of Nutrition 1969 volume 23.

Het betaalmiddel van de boulevard is een stuk moderner dan de inhoud van de boekenkasten. We betalen met de miracle-pas, een chipkaart waar we, wonder o wonder, miracles op laden. De plaatselijke munteenheid staat ongeveer gelijk aan de euro (ƒ2,20). Wie ooit in de Amsterdam Arena is geweest, kent het schrijnend gebrek aan voordelen van een eigen munteenheid. Je loopt je suf te rekenen hoeveel je nu eigenlijk betaald hebt voor je cola, je moet naar een automaat om te kijken hoeveel eenheden je nog hebt en je moet zowel in de rij gaan staan om het ding op te laden als weer in te ruilen voor cash bij vertrek. De bezoeker kan zich veel ellende besparen door gewoon cash te betalen. Want dat kan bij Miracle Planet ook.

Echt veel uitgegeven wordt er deze zaterdag nog niet. Het is niet zo heel druk. De kartbaan is redelijk populair, net als de bowlingbaan en het Indiana-Jones festijn. Maar de lasergame-arena blijft angstvallig leeg. Ook voor de matinee bij de bioscoop is weinig animo. Echt vreemd is dat niet: Miracle Boulevard richt zich niet op gezinnetjes of stelletjes die 's middags even komen bowlen. Het complex, een investering van 130 miljoen gulden, hoopt de verwachte 600. 000 bezoekers volgend jaar vooral te vinden bij groepen: bedrijfsuitjes, vrijgezellenfeesten, recepties, familiereünies en ga zo maar door. Tevens is er extra ruimte vrijgehouden voor het organiseren van beurzen en congressen. 'Ook voor groepen van 15.000 man draaien wij onze hand niet om', heet het in de folder.

Dat groepsgebeuren heeft zo zijn nadelen. Wie wil lasergamen of jungletochten, zal op zijn minst met z'n zessen moet komen. Bij de karting zijn arrangementen te boeken waarvoor minimaal tien personen nodig zijn. Het is weliswaar mogelijk om bij een groepje aan te klampen, maar je moet maar durven (en willen) aanhaken bij een vrijgezellenparty.

Ook de prijzen zijn niet echt aan het gezin besteed. Hier zijn duidelijk declaratienota's voor nodig. Uurtje bowlen: tussen de ƒ33 en ƒ44, 12 minuten karten of moonbuggy-en: ƒ27,50 p.p., de jungletocht: ƒ37,50 p.p., 40 minuten lasergamen: ƒ20 p.p., introductieduik: ƒ60 p.p.

De planeet heeft nog een andere functie: uitgaansgelegenheid met goede parkeerfaciliteiten voor de 16-plus jeugd van Enschede en omstreken. Behalve de bioscoop heeft het complex ook een disco - The Miracle geheten - die hier 'High-Tech dance club' wordt genoemd. De disco heeft inderdaad een zeer technisch decor: een deel van het voormalig interieur van kerncentrale Kalkar is aangekocht. Veel turbineachtige metalen kolossen en schroefwielen vullen de zaal. Drank haal je aan de bar of tap je zelf met behulp van je mirakelse betaalkaart.

De spelen hebben we gehad, nu het brood. Wie niet wil dansen, spoorzoeken of enige andere lichamelijke activiteit wil ondernemen, kan zich het beste verschuilen in Soccer World of een van de andere drank- en/of eetgelegenheden. Er zijn er zestien in totaal. Voetballiefhebbers hebben de keuze uit een vijftal kroegen met balthema. De 'Arsenalpub' moet Engels aandoen. Dat doet het ook op een niet te missen manier, met een enorme omgebouwde dubbeldekker als bar. In de pub kan ook nog 'levend tafelvoetbal' worden gespeeld (kosten: ƒ75 per half uur voor 12 tot 20 personen). Een kleine tribune is aangebouwd voor de bankzitters. De Braziliaanse bar, type 'Beachclub' zoals elke grote stad die tegenwoordig wel kent, kent een zanderig voetvolleyveld, wat palmbomen en opblaasballen. De Duitse Bierstube herbergt vooral veel ski's en andere 'skihut'-achtige taferelen. In 'Italië' - een Italiaan zou er terstond bij neervallen als hij zijn land zo afgebeeld zou zien - staan wat chianti-mandflessen achter glas en kan 'voetbalbowling' worden gespeeld. In de Oranjebar ten slotte wordt er meegezongen met de karaoke in een sfeer die we kennen van EK's of WK's.

En daar begint de schoen dan ook te wringen. Miracle Planet voelt als een eeuwigdurend voetbalkampioenschap. Een dergelijke collectieve gekte wordt hier dagelijks gecreëerd. En Oranje verliest hier nooit. Je moet er tegen kunnen. Ter ontspanning zoeken we maar een eetgelegenheid. De restaurants volgen de 'voor elk-wat-wils' methode van de boulevard. We zien onder meer een Italiaan, een Griek, een shoarmatent, een patattent en een steakrestaurant. We happen een broodje shoarma ('Nee, miracles accepteren we niet') en laten het culinair pronkstuk van de planeet voor wat het is: het mijnwerkersbuffet. Voor ƒ42,50 kun je een van drie 'shifts' boeken om je in twee uur vol te stoppen met hamburgers van de lava-steengril, spare-ribs, salades, aardappeltjes en al het andere waar een mens mogelijkerwijs trek in kan hebben. Een soort bedrijfskantine eigenlijk.

INFORMATIE

Miracle Planet, Adventure Boulevard 1, 7547 SG Enschede. Tel. 0900- 2026036. Auto: A35, afslag Enschede-West. Trein: halte Enschede- Drienerlo. Openingstijden activiteiten: zo t/m do 16-23u, vr en za 16- 00u.

Wijnspreekuur