|
|
|
NIEUWSSELECTIE Discussie: Mag 'de pil van Drion' verstrekt worden?
|
DE OVERTUIGING
Gerust met Credo Card
Door GUIDO DE VRIES
Een Credo (Latijn voor 'ik geloof') Card? De kaart, een initiatief van het Katholiek Nieuwsblad uit 1992, is een wilsbeschikking in de vorm van een blauwe creditcard. In gele en witte letters, de pauselijke kleuren, staat er, in het Nederlands en Engels, op geschreven: De drager van deze Credo Card is katholiek, vraagt bij levensgevaar geestelijke bijstand van een priester en verklaart nooit in te stemmen met actieve euthanasie.Direct na de introductie schaften zo'n 5.000 katholieken de kaart aan, een aantal dat later opliep tot 7.500. "De recente publiciteitsgolf rond de nieuwe euthanasiewet heeft ervoor gezorgd dat de belangstelling de laatste weken is toegenomen", vertelt communicatiemanager J. Monde van het 13.000 abonnees tellende Katholiek Nieuwsblad. Hij zegt dat zijn blad "ruim tweehonderd nieuwe aanvragen" heeft gekregen, "van ouderen én jongeren", en dat de uitgever overweegt ook een algemeen christelijke kaart uit te geven, waarmee de aanvrager bijstand vraagt van een dominee. De prijs bedraagt vijftien gulden - "dat is kostendekkend; we willen er niets aan verdienen." Directeur A. Cools van het Katholiek Nieuwsblad, volgens Monde "een trouw kerkgaande katholieke vrouw", was een van de bedenkers van de kaart. Ze kwam in 1991 op het idee tijdens de verhitte discussies over euthanasie. Cools en enkele andere vooraanstaande katholieken vonden het nodig een dam op te werpen tegen de vrijwillige levensbeëindiging. Bisschop Bomers van Haarlem en een aantal Tweede-Kamerleden van het CDA, onder leiding van V.van der Burg, ondersteunden die gedachte: ze kwamen een jaar later naar de presentatie van de Credo Card, namen er een in ontvangst en ondertekenden die ter plekke. De Credo Card haalde destijds de internationale pers. Onder de kop Ausweis gegen die Todesspritze schreef het Deutches Allgemeines Sonntagsblatt een verhaal dat begon met een uitspraak van R. Dolhain (72) uit Breda. Ze was er achter gekomen dat zelfs in haar eigen vriendenkring zo weinig mensen nog iets tegen stervenshulp hadden. "Toen ben ik toch enigszins geschrokken en heb ik de Credo Card besteld. Ik draag haar steeds bij me, en als me iets overkomt en ik zelf daarover niet meer kan praten, dan weten de artsen tenminste hoe ik daarover denk - en hopelijk handelen ze daarnaar!" Ook P. Kraus (89) uit Rotterdam heeft de kaart al sinds 1992. Hij heeft haar altijd bij zich, in zijn portemonnee. De kaart geeft precies aan wat ik wil, zegt hij. Komt hij in gevaar van sterven, dan wenst hij "van een priester het Heilig Oliesel, het sacrament der zieken", te ontvangen. "Euthanasie? Nooit", vertelt hij. "Die pil van Drion? Pure moord. En zoiets wordt gelanceerd door minister Borst, een arts nota bene. Het is een schande. "
Zie ook:
'Nu vind ik het een zegen dat ik nog leef' (18 april 2001) |
NRC Webpagina's 20 APRIL 2001
|
Bovenkant pagina |
|