Borst is voor 'de pil van Drion'

Door onze redacteur MARGRIET OOSTVEEN
DEN HAAG, 14 APR. Minister Borst (Volksgezondheid) vindt dat aan oude mensen die zelf een einde aan hun leven willen maken een zelfdodingsmiddel verstrekt mag worden.

Zij is ,,niet tegen'' de zogenoemde pil van Drion ,,als het zó zorgvuldig geregeld kan worden dat het alleen díe hoogbejaarde mensen betreft die klaar met leven zijn''.

Borst zegt dat vandaag in een gesprek met deze krant. Volgens de minister moet er een uitvoerige maatschappelijke discussie komen over de pil, die zijn naam dankt aan oud vice-president van de Hoge Raad Huib Drion. Die pleitte tien jaar geleden voor het eerst voor een vrije verstrekking van een dergelijk middel aan oude mensen.

Borst beschrijft een vrouw van 95 die zij kende en die in alle opzichten afscheid van het leven had genomen. ,,Als zij gezegd had: ‘Ik heb hier een pil en die neem ik in', dan had ik daar vrede mee gehad.''

Dinsdag stemde de Eerste Kamer in met de euthanasiewet. Minister Korthals (Justitie) sloot toen niet uit dat ook levensmoeheid in de toekomst een grond voor euthanasie wordt, maar hij wil eerst het hoger beroep afwachten in de zaak-Brongersma.

Oud-PvdA-senator Brongersma kreeg volgens de rechter terecht hulp bij zelfdoding van een huisarts, omdat hij (86) levensmoe was.

Volgens Borst is levensmoeheid geen zaak voor artsen, en een vorm van ondraaglijk lijden die niet thuishoort in een euthanasiewet. ,,Je verlost iemand dan wel uit zijn lijden, maar het is een lijden dat geen enkele relatie heeft met ziekte of een stoornis.'' Wel kan de minister van Justitie ,,mensen toestaan er een einde aan te maken'', aldus Borst. ,,Als men het zelf kan doen en er een toets is om te bekijken of iemand werkelijk zo'n geval is.''

Hoewel het aantal meldingen van actieve levensbeëindiging met het ingaan van de euthanasiewet ,,honderd procent'' moet worden, zegt Borst zich ,,heel goed'' te kunnen voorstellen dat artsen de zogeheten ‘stervenshulp' nog steeds niet als euthanasie zullen melden. Het betreft hier de categorie die tot nu toe het vaakst verzwegen bleef door artsen: gevallen van actieve levensbeëindiging waarbij de patiënt al zo ernstig ziek is, dat hij het volgens de euthanasiewet cruciale verzoek vaak niet meer kan uiten.