NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

ALS DE KIEZERS bij presidentsverkiezingen verplicht zijn te stemmen en daarbij de keuze hebben uit slechts één kandidaat, is het geen wonder dat deze kandidaat de verkiezingen wint. Het is ook geen wonder dat tegen dergelijke verkiezingen protesten uitbreken. Dat gebeurde dan ook in Peru, waarop president Alberto Fujimori afgelopen zondag een derde ambtstermijn voor zichzelf zeker stelde. Daarmee heeft hij zijn land en de Peruaanse bevolking geen dienst bewezen. Integendeel.

Peru heeft een lange geschiedenis van trieste presidenten. Eind jaren zestig kwamen zogenoemde linkse militairen aan het bewind, die (met royale ontwikkelingssteun uit Nederland) trachtten een coöperatief economisch model op poten te zetten. Het werd een volslagen mislukking. Moegeregeerd droegen de militairen het bestuur over aan een gematigde burgerpoliticus die machteloos bleek het land te herstellen. De volgende president vertolkte het populisme van links. Hij verklaarde de particuliere banken, het IMF en de Wereld bank tot de vijanden van het volk. Met als gevolg dat Peru werd uitgesloten uit het internationale financiële systeem. De economie raakte nog verder in de vernieling. Intussen werd het land steeds meer geteisterd door de guerrillabeweging Sendero Luminoso (Lichtend Pad). Aanslagen drongen door tot in de hoofdstad Lima, grote delen van het Andesgebied werden gecontroleerd - en geterroriseerd - door de guerrillastrijders.

Tot ieders verrassing won een onbekende landbouwingenieur van Japanse afkomst, Alberto Fujimori, de presidentsverkiezingen van 1990. Hij versloeg toen onverwachts de beroemde schrijver Mario Vargas Llosa die over zijn campagne als presidentskandidaat nog een roman heeft geschreven (De vis in het water, 1993), waarin hij Fujimori beschreef als een gevaarlijke gek.

NIETTEMIN: FUJIMORI heeft in twee ambtsperiodes een paar dingen bereikt. De leider van Sendero Luminoso, Abimael Guzmán, werd in 1992 gearresteerd en tot levenslang veroordeeld. Daarmee was het gedaan met de guerrillabeweging. De rust keerde terug in het binnenland, de aanslagen hielden op, het economische beleid werd genormaliseerd en de economie begon zowaar te groeien. Als Fujimori na twee ambtstermijnen was teruggetreden, dan was zijn plaats in de geschiedenis verzekerd geweest.

Beneveld door machtshonger eiste hij een derde, ongrondwettelijke termijn voor zichzelf op. Vorige maand eindigde de eerste ronde van de presidentsverkiezingen in een patstelling. Opnieuw was 'uit het niets' een kansrijke kandidaat opgedoken: Alejandro Toledo, een in de Verenigde Staten opgeleide econoom van arme afkomst uit het indiaanse Andesgebied. Toledo was een belofte - en een bedreiging voor de onberekenbare autocraat die zijn zinnen had gezet op herverkiezing. Buitenlandse en Peruaanse waarnemers constateerden talrijke onregelmatigheden bij de verkiezingen en dwongen Fujimori om een tweede ronde te organiseren. Maar zonder zekerheden dat deze tweede ronde eerlijker zou verlopen, trok Toledo zich kort voor de verkiezingen terug. Op straat luchtten zijn aanhangers hun frustraties.

DE TWEEDE RONDE van de presidentsverkiezing heeft al leen maar verliezers opgeleverd. De buitenlandse waarnemers stonden in hun hemd omdat Fujimori zich niets van hen aantrok. Toledo staat met zijn verstandige programma buiten spel. Fujimori heeft zijn krediet verspeeld. De Peruaanse politiek en economie gaan een onzekere toekomst tegemoet. En het arme volk is het slachtoffer van deze farce. Zoals vrijwel altijd in Peru.

Zie ook:

Toledo trekt zich terug uit verkiezingen Peru (19 mei 2000)
Kleine indiaan komt uit het niets (14 april 2000)
Fujimori krijgt net geen 50 procent (13 april 2000)
Verkiezing Peru eindigt in traangas (10 april 2000)

( a d v e r t e n t i e s )