NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HENK VAN GELDER
De vraag die het Nederlandsevolk laatst werd voorgelegd, liet geen ruimte voor misverstand. Deondervraagden behoefden alleen maar te zeggen of ze het eens waren metde stelling: "De hoeveelheid reclame moet beperkt worden." En ook hetresultaat van de rondvraag, uitgevoerd door het NIPO in opdracht van hetreclamevakblad NieuwsTribune, is zeer eenduidig. Driekwart washet ermee eens. De ouderen iets meer dan de jongeren, maar in alleleeftijdsgroepen een ruime meerderheid. Niet reclame, maar eenprijsverlaging is volgens bijna iedereen het beste middel om het imagovan een product te verbeteren. Reclame stoort. Maar zodra de angel vande actuele verkoopbevordering niet meer steekt, zijn de reactiesveel positiever. Dat blijkt bij elke succestentoonstelling vanhistorische reclame, en dat blijkt eens te meer uit het feit dat vorigeweek in Kampen de landelijke stichting Tekens aan de Wand is opgericht.

Kampen speelt al geruime tijd een voortrekkersrol bij het behoud en derestauratie van de muurschilderingen die in het begin van deze eeuw inde oude binnenstad werden aangebracht om reclame te maken voormiddenstanders en merkartikelen. Nadat de graficus Bart Oost de gemeentein 1981 wees op een snel verblekende reclametekst aan een muur in deOude Straat, is daar het Comité Muurreclames Kampen opgerichtdat intussen verantwoordelijk is voor de redding van 25 schilderingen - van bakkerij De Korenschoof tot Bussink's Koek en van Kanis & Gunninktot 'V.d. Put's beschuit is kracht beschuit'. Toen de muurreclame nognieuw was, werd die zelfs door sommige vaklieden als vervuilingbeschouwd. Geërgerd schreef de reclameadviseur B. Knol in 1918 inzijn brochure Denkbeelden over Reclame: "Muren, schuren, loodsen,e.d., die daarvoor gelegenheid bieden, vindt men ontsierd doorbeschilderingen." Maar sinds de muurschildering werd verdrongen door hetemaillen bord en langzaam maar zeker uit het stadsbeeld verdwijnt,wordt er alarm geslagen over het verdwijnen van deze 'fresco's van dekleine middenstand'.

"Het zou mooi zijn als ons initiatief ook door andere gemeenten wordtovergenomen", zegt Cor Adema, voorzitter van het ComitéMuurreclames Kampen en nu tevens voorzitter van de nieuwe stichtingTekens aan de Wand. Hij weet intussen van enkele andere reddingsacties:Utrecht heeft er al zo'n veertig gerestaureerd, Vlaardingen heeft erzelfs een boekje over uitgegeven, Delft heeft één Ranja-reclame opgeknapt en ook in Harlingen en Leeuwarden is sprake van actie.Volgend jaar hoopt de stichting een wetenschappelijke uitgave tepubliceren over de geschiedenis van de muurreclame in Nederland.

Volgens een eerste schatting van bestuurslid Peter Nijhof moeten er nogenkele honderden bestaan. Nijhof, die ook voorzitter van de stichtingIndustrieel Erfgoed is, schreef eerder een enthousiasmerend boekje overemaillen borden, die intussen een gezocht verzamelobject vormen.

Adema zegt te hopen dat er in nog meer steden zulke initiatieven op gangkomen - en, voegt hij er uit eigen ervaring aan toe, liefst niet alleendoor de inspanning van particulieren. "Ik kan me voorstellen dat het ookwordt opgepakt door culturele instellingen of de gemeenten zelf,bijvoorbeeld als onderdeel van de stadsvernieuwing. Op die manier willenwe proberen in heel Nederland een netwerk te creëren, waarbij weelkaar ook met raad en daad terzijde kunnen staan. Als we nu niets doen,zullen al die tekens aan de wand op den duur verdwijnen."

Hij vertelt van een geestdriftige particulier die het aantalmuurreclames in Amsterdam heeft geïnventariseerd. De man telde ermaar liefst honderd. "Maar soms kwam hij een week later op dezelfde plekterug - en dan was de schildering alweer overgekalkt of weggespoten. Datmoeten we dus proberen te voorkomen."