|
|
|
|
|
|
NIEUWSSELECTIE   Bezettingen en gijzelingen uit protest tegen Griekse houding jegens PKK-leider Öcalan Turks ministerie van Buitenlandse Zaken Grieks ministerie van Buitenlandse Zaken Centrum voor Koerdische politieke studies Terroristische aanslagen van de PKK
|
Koerden voelen zich machteloos en gedesillusioneerd
'Turken zijn onze moffen'
Door onze redacteur YASHA LANGE AMSTERDAM, 17 FEBR. Aan de muur van het Kurdistan Informatie Centrum hangt een zeer optimistische kaart. Een dikke rode lijn geeft de grenzen van Koerdistan aan, de bestaande grenzen zijn voor het gemak weggelaten. Op de kaart strekt Koerdistan zich uit tot diep in Irak, Iran, Syrië en Turkije. ,,Uiteindelijk gaat het toch die kant op'', glimlacht Bert Bakkenes, redacteur van het blad Kurdistan. Griekenland heeft een vuil spelletje gespeeld, Amerika heeft een deal met Turkije gesloten en Europa heeft haar vingers niet willen branden. ,,Met fraaie resoluties heeft Europa jarenlang steun betuigd aan de Koerdische zaak. Maar vervolgens werd overal de deur dichtgegooid. En nu dringt men aan op een eerlijk proces van Öcalan. Het is een grote desillusie voor de Koerden. Ze zeggen: de mooie woorden hebben geen inhoud gehad en nu zijn jullie te laat'', aldus Peter van Bueren, ook redacteur van Kurdistan. Er zijn naar schatting 70.000 Koerden in Nederland. Ze zijn lang niet allemaal fanatiek betrokken bij de Koerdische zaak. Iraanse en Iraakse Koerden laten de opwinding over de arrestatie van Abdullah Öcalan, leider van de Arbeiderspartij PKK, aan zich voorbij gaan. Turkse Koerden reageren emotioneler. ,,Zij voelen zich verbonden met de strijd'', zegt de oprichter van het Kurdistan Informatie Centrum, Agit Helbest. ,,Ze hebben familie in Koerdistan. Ze bellen, er is Koerdische en Turkse televisie, er zijn verenigingen. Er is veel commotie en boosheid in de Koerdische gemeenschap. Turken zijn onze moffen.'' De desillusie over de houding van Europa wordt extra sterk gevoeld door Koerden in Nederland. Op 12 april 1995 werd in Den Haag het Koerdische parlement in ballingschap opgericht. Ondanks Turkse protesten - de ambassadeur werd teruggeroepen - hield Nederland haar poot stijf. De Koerden mochten hun eigen parlement. En de Arbeiderspartij PKK is in Duitsland verboden, maar mag in Nederland wel activiteiten ontplooien. ,,Vandaar dat Koerden vertrouwen hadden in Nederland. Maar dat vertrouwen is nu omgeslagen in wanhoop en een gevoel van machteloosheid'', aldus Helbest. Koerdische acties tegen de Turkse gemeenschap in Nederland zijn ,, uitgesloten'', zegt Helbest. Ook Van Bueren verwacht dat niet. ,,Ik woon zelf in de Utrechtse wijk Lombok, waar naast Turken ook Koerden wonen. Maar het is vrij rustig. De twee gemeenschappen leven gescheiden van elkaar, afstandelijk.'' Maar de gestaalde kaders van de PKK zouden nog wel acties kunnen ondernemen tegen de Turkse autoriteiten, ofwel de ambassade. ,,Tegen het Turkse volk hebben wij niets. Maar de autoriteiten zijn barbaarse, racistische kolonisten en moordenaars. En de Koerden willen vrijheid en erkenning. Dus gerichte acties verwacht ik wel.'' Yüçel Yesilgöz, criminoloog aan de Utrechtse universiteit en zelf van Koerdische afkomst, gelooft daar niet in. ,,Er is moedeloosheid. De Koerden voelen totaal geen rechtvaardigheid in Europa. Dat geldt voor mij ook. Maar ik verwacht geen escalatie.'' Toch zullen de gemoederen niet bedaren als Europa slechts 'waarnemers' naar het proces van Öcalan stuurt. Bakkenes: ,,Niemand gelooft in een eerlijk proces.'' Zie ook:
PKK meer en meer politieke organisatie (16 februari 1999)
Koerdisch wespennest (16 februari 1999)
Tijdbom Öcalan (21 november 1998)
Uitlevering (26 november 1998)
Arbil als inzet (2 september 1998)
'Öcalan voor Europees gerechtshof' (2 september 1998)
|
NRC Webpagina's
|
| Bovenkant pagina |
