| |
 NIEUWSSELECTIE   Bezettingen en gijzelingen uit protest tegen Griekse houding jegens PKK-leider Öcalan Turks ministerie van Buitenlandse Zaken Grieks ministerie van Buitenlandse Zaken Centrum voor Koerdische politieke studies Terroristische aanslagen van de PKK
| Öcalan duldt geen tegenspraak PKK meer en meer politieke organisatie
Door onze redacteur FROUKJE SANTING ROTTERDAM, 16 FEBR. Het grondwerk voor de marxistisch-leninistischgeoriënteerde Koerdische Arbeiders Partij (PKK), werd in 1974 in Ankara gelegd. Leider Abdullah Öcalan, afkomstig uit een arm dorpin het Koerdische zuidoosten van Turkije, beschuldigde samen met enkelepolitieke geestverwanten de links-extremistische groeperingen inTurkije van discriminatie van de Koerden. In 1978 richtten ze deonafhankelijke beweging PKK, Partiye Karkeran Kurdistan, op, met alsdoel een eigen, socialistische, Koerdische staat, en de vereniging vande Koerden in Turkije, Iran, Irak en Syrië. Na de militairestaatsgreep in 1980 in Turkije werd de PKK gedwongen om grotendeelsvanuit Syrië en het door Damascus gecontroleerde deel van de Beka'avallei in Libanon te opereren. Vanuit het buurland Syriëlanceerde de PKK in augustus 1984 de guerrilla-oorlog in Zuidoost-Turkije, die tot op dag de dag van vandaag voortduurt en die inmiddelsaan ruim 30.000 rebellen, Turkse militairen en Koerdische dorpsbewonershet leven heeft gekost. Om de logistieke steun van de PKK af te snijdenwerden duizenden (grotendeels door Koerden bewoonde) dorpen van dekaart weggevaagd door het Turkse veiligheidsleger, waardoor tussen de1,5 en 3 miljoen dorpelingen werden gedwongen om naar elders in Turkijete verhuizen. In maart 1985 richtte de PKK haar politieke arm, het Nationale Frontvoor de Bevrijding van Koerdistan (ERNK), op. Deze organisatie isvooral actief in Europa. Het Koerdische Nationale Bevrijdingsleger(ARGK) volgde een jaar later, en groeide uit tot een omvangrijkmilitieleger. In de hoogtijdagen van de guerrillastrijd, tussen 1989 en1993, controleerden de PKK-strijders vrijwel het volledige zuidoostenvan Turkije en voerden ze tal van gewapende aanvallen uit op militaireen burgerdoelen in de regio. De strijd werd grotendeels gefinancierduit de criminele activiteiten van de PKK: de handel in verdovendemiddelen, mensensmokkel vanuit Turkije naar Europa en afpersing vanKoerdische en Turkse zakenmensen en burgers, zowel in Turkije zelf alsdaarbuiten. Bovendien bestaat er een actieve band tussen Turkse mafiaclans en de PKK. De inkomsten uit die illegale activiteiten lopenin de honderden miljoenen guldens. In drugskringen wordt aangenomen datde PKK zich in de afgelopen jaren heeft ontwikkeld tot de belangrijksteschakel in de handel in verdovende middelen in Europa. Öcalan is een een zeer autoritair leider, die geen tegenspraakduldt en die de PKK altijd met ijzeren hand heeft geregeerd. Deafgelopen jaren werden tal van Koerdische activisten die zijnstrijdmethoden in twijfel trokken, vermoord, in Europa en op hetoorlogsveld. Tegelijkertijd is de PKK zichzelf in de afgelopen jarensteeds meer als een politieke organisatie gaan profileren, die nietlanger uit is op onafhankelijkheid, maar op erkenning van de Koerdische identiteit. De guerrilla-oorlog is een drukmiddel om die eisen af tedwingen. Die boodschap wordt vooral in Europa verkondigd, waar na decoup in 1980 tienduizenden Koerden politiek asiel kregen. Een deel vanhen vormt het actieve, politieke kader van de PKK, verantwoordelijkvoor de hevige gevechten, begin jaren negentig, tussennationalistische Turken en Koerden, waarbij ook veel Turks bezit werdvernield. Dat leidde tot een officieel verbod van de PKK in 1993 inDuitsland, kort daarna gevolgd door Frankrijk. De huidige acties van de PKK door geheel Europa hebben hetzelfde doel:men blijft de aandacht op de Koerdische zaak vestigen en geeft tevensde boodschap in de Europese hoofdsteden af dat de lidstaten van deEuropese Unie (EU) medeverantwoordelijk zijn voor een oplossing van hetKoerdenvraagstuk in Turkije. Maar voorlopig heeft Ankara de eerste etappe in het gevecht dat op 12november begon met het opduiken van Öcalan op het vliegveld vanRome, in zijn voordeel beslecht. Geen enkele Westers land, metuitzondering van de VS, wilde dat hij aan Turkije zou worden uitleverdomdat hem daar de doodstraf te wachten stond voor de 30.000 doden diehem worden aangewreven. Maar Europa wilde hem ook zelf niet hebben, metals gevolg dat Öcalan na tal van omzwervingen vandaag alsnog inTurkije is gearriveerd. De PKK zal niet nalaten om de grote frustratiedaarover in de Europese hoofsteden tot uitdrukking te brengen.
Zie ook:
Uitlevering (26 november 1998)
Arbil als inzet (2 september 1998)
'Öcalan voor Europees gerechtshof' (2 september 1998) | NRC Webpagina's
|
| Bovenkant pagina |
