Buitenleven | Schade | Spanning

BUITENLEVEN

Jacqueline van Hoey Smith (39)

Woonplaats : Rockanje
Beroep : jachtbeheerder

,,Ik beheer het gebied dat ligt tussen Rockanje, Oostvoorne en Hellevoetsluis. In vroeger dagen was dat hele gebied, dat overwegend uit duinen bestaat, in bezit van mijn grootvader. Een deel van dat land is mijn eigendom geworden, maar ik ben jachthouder voor het complete gebied.

Ik ben hier geboren en getogen, niet anders gewend dan het buitenleven. Iedere dag trek ik de bossen en duinen in om wild te tellen en jachtpaden te onderhouden. Er zitten hier ontzettend veel reeën. Door ze constant te observeren weet ik precies hoeveel er zijn en welk dier uit de populatie gehaald moet worden. Elke ree heeft een eigen territorium. Een ree zonder eigen plek gaat zwerven en zal onherroepelijk de hongerdood sterven. Die moet eruit.

Ik leg het dier zelf neer. Ik wil niet spreken over doodschieten, dat woord komt niet in mijn woordenboek voor. De mens kan kiezen voor euthanasie, een dier niet. Een zieke of zwakke ree heeft hier geen natuurlijke vijanden meer. Ik verlos het dier uit zijn lijden.

Het klinkt tegenstrijdig, maar ik vang ook reeën op. Dan word ik gebeld door mensen die een jong kalfje hebben zien liggen en meegenomen. Dat beestje kan niet zonder meer worden teruggezet in de natuur. De vinders hebben er met hun handen aangezeten en daardoor ruikt het kalfje naar mens. De moeder accepteert haar kind dan niet meer. De vacht opwrijven met gras wil wel eens helpen. 'sZomers hang ik in hotels en restaurants posters op die duidelijk maken dat je nooit en te nimmer een jonge ree mag aanraken of meenemen.

Ook flora valt onder mijn verantwoordelijkheid. Zieke bomen zaag ik zo snel mogelijk om. Je hebt veel kennis van zaken nodig om dingen in de natuur goed te kunnen beoordelen. Ik zoek naar de oorzaak waarom een dier of boom ziek is geworden. Als ik een ree schiet, maak ik hem gelijk open om te onderzoeken waar het dier aan leed.

Je moet graag alleen willen zijn, wil je dit werk kunnen doen. Mijn baan is mijn hobby. Wie kan dat nog zeggen?

Bovenkant pagina

Jan van der Baan (32)

Woonplaats: Dirksland
Beroep: ongediertebestrijder
Bezigheid: cursusleider jachtopleiding

,,Een goede jager is een weidelijk jager. Dat houdt in dat hij het hele jaar in zijn veld bezig is om precies te weten wat daar gaande is, dat hij een dier de mogelijkheid geeft te vluchten. Als een haas doodleuk voor de jager gaat zitten, mag hij hem niet schieten. En zo zijn er nog meer regels waar een jager zich aan heeft te houden. Degenen die in het veld staan, moeten precies weten wat ze doen. Dat was de belangrijkste reden de jachtopleiding te beginnen. Dat is dit jaar precies 25 jaar geleden.

Ikzelf ben verantwoordelijk voor het gebied West-Brabant, Zeeland en Goeree-Overflakkee. Boerenzoons doen mee aan de cursus, vaak omdat ze al bekend zijn met de jacht. Meestal gaan ze al een aantal jaren mee als drijver.

Maar er zijn ook mensen van Staatsbosbeheer en Kritisch Faunabeheer die deelnemen. Die willen weten wat de jacht nu eigenlijk inhoudt. Vrouwen geven zich bijna niet op voor de cursus. Jagen is toch zwaar, je maakt veel kilometers door vaak zwaar terrein. Dit jaar zitten er twee in mijn groep van 35 mensen.

Qua leeftijd is de groep zeer gemengd. De leeftijd varieert van 20 tot 60 jaar, of zelfs nog ouder. Vorig jaar nog had ik iemand van 70 erbij. Die mensen hebben hun hele leven gewerkt en willen nu iets in of met de natuur doen.

Zelf ben ik al zo'n zeventien jaar actief in de jagerswereld. Ik vind het prachtig om met de natuur bezig te zijn, vind het ook niet moeilijk een dier te schieten. Vaak is het zelfs noodzakelijk. Denk maar aan de boeren die economische schade lijden door wild dat hun oogst opeet.

Elf jaar geleden ben ik cursusleider geworden. Eigenlijk per toeval. De toenmalige docent stopte ermee. Ik vond het een uitdaging en was al in het bezit van een diploma schietinstructeur dat nodig is om cursusleider te worden. Ik ben het aanspreekpunt. Maar ze krijgen ook les van andere deskundigen. Kennis van wapens en wetgeving laat ik bijvoorbeeld over aan een politieagent.

De cursisten hebben over het algemeen de meeste moeite met het onderdeel veiligheidstraining. Ze blijven toch te vaak met hun wapen zwaaien en dat is natuurlijk levensgevaarlijk als er mensen in de buurt zijn.''

Bovenkant pagina

Wim Broens (54)

Woonplaats: Westendorp
Beroep: eigenaar papierfabriek
Bezigheid: jager

,,Als klein kind ging ik al met mijn oom mee jagen. Ik ben ermee opgegroeid. Toen ik 24 werd, ben ik zelf gaan jagen. Niet omdat ik dat per se wilde. Anders was ik op mijn zestiende al begonnen. Ik denk dat het naast mijn opvoeding vooral komt door het jagersinstinct dat opgesloten zit in de genen van de mens. Met het schieten van dieren heb ik geen moeite. Nooit gehad ook. Als zesjarige al slachtte ik kippen die nog dezelfde avond de pan ingingen.

Het spannende aan jagen is om het goed te doen. Bij het jagen op reeën bijvoorbeeld begint de spanning al bij het in kaart brengen van welke exemplaren eruit gaan. Daar ben je al maanden van tevoren mee bezig. Alleen de zwakke en oude dieren halen we uit de biotoop. De spanning loopt verder op als je eenmaal een ree in het vizier hebt. Je weet namelijk nog niet zeker of je de juiste voor je hebt. Bovendien moet het dier dwars voor je staan wil je het kunnen schieten, anders bereikt de kogel nooit de hartstreek. Het schot vormt de climax, dat moet dodelijk zijn.

Ik jaag op twee plaatsen in Nederland. Vlakbij huis, in de Achterhoek, beheer ik samen met een partner een gebied van 120 hectare. In Doesburg ben ik samen met zes andere mensen jachthouder van 800 hectare grond. Waar ik woon is het volstrekt geaccepteerd dat men jaagt. In Doesburg word ik wel eens uitgemaakt voor vuile moordenaar als we met verscheidene jagers en honden op een parkeerplaats staan. Ik jaag daar ook niet meer op zaterdag, puur en alleen om de confrontatie uit de weg te gaan. Ik ben ervan overtuigd dat als tegenstanders van de jacht een keer meegaan met een jager het merendeel er vervolgens mee kan leven dat er wordt gejaagd.

Eén paar keer per jaar ga ik naar Schotland. Jagen is daar knoerthard werken. Urenlang onbeschut zitten wachten in de natte sneeuw voordat je wat kunt schieten. En dan 's avonds met zijn allen voor de open haard zitten met een goed glas whisky in de hand. Jagen is voor een groot deel ook een sociale aangelegenheid.

JASKER KAMP