Niet alleen bij mijn speurtocht naar Rembrandt maar bij al
mijn dienstreizen door het Internet werd ik getroffen door de willekeur,
het toeval dat het aanbod bepaalt. The Artists Index geeft een
overzicht van beeldende kunstenaars aller tijden en pretendeert "the
only major artist index on the Internet" te zijn. Maar wie de 2700 namen
langsgaat, ziet al snel dat het merendeel volslagen onbekend is. Voor de
zekerheid vergeleek ik de index met die van Gombrich' standaardwerk
Eeuwige schoonheid. Inleiding tot de Kunstgeschiedenis. Van de
beeldende kunstenaars die Gombrich onder de B noemt (Beardsley,
Beduzzi, Bellini, Bernini, Bonnard, Borromini, Bosch, Botticelli en
Bruegel) geeft de Artists Index alleen Bonnard, Bosch, Botticelli en
Bruegel. Bij de R vinden we wel Kim Rubens, maar niet dè Rubens.
En zo is het overal. Een grabbelton. Een grote touwtjetrekkerij. Een
argeloze buitenlander kan op het Internet makkelijk de indruk krijgen
dat in Nederland het "Bas van Reek Art Building" je van het is,
belangrijker dan het Stedelijk of Boymans. Want de mij onbekende
kunstenaar Van Reek heeft met zijn _ overigens niet onaardige _ etalage
van eigen werk op het Internet een prominente plaats tussen de
Nederlandse musea weten te verwerven.
Als een van de mooie eigenschappen van het net wordt altijd het
"democratische" genoemd: iedereen kan er op, er is geen ballotage. Dat
is inderdaad mooi, maarhet zorgt wel voor een grote chaos in het
wereldmuseum.
(begin tekst)
|
|
