Dienstreis langs opklikbare musea op Internet
Vanille, bitterkoekjes of chocolade _ de puddingen van mijn moeder waren
altijd lekker. Ze kwamen elke keer uit dezelfde vorm en dus in dezelfde
gedaante op tafel. Voordat de pudding werd verdeeld was er ook altijd
hetzelfde ritueel: we moesten er eerst vijf minuten aandachtig naar
kijken. Ze had er tenslotte haar best op gedaan en het was niet de
bedoeling dat hij zomaar naar binnen werd geschrokt.
Die tergende opdracht en het ongeduld waarmee die werd uitgevoerd, kwam
me weer haarscherp voor de geest toen ik achter de computer wachtte tot
ik in het Internet eindelijk zou belanden bij het door mij ingetikte
adres van het Vaticaan, of beter gezegd de Vaticaanse musea. Het was aan
het begin van de virtuele kunstreis die ik mij voorgenomen had te maken:
een kriskras tocht langs Internet-presentaties van musea, galeries en
beeldende kunstenaars overal ter wereld, van het Parijse Louvre tot het
Newyorkse Whitneymuseum, van het Kunstmuseum in Yokohama tot het
Alhambra in Granada en van Christopher Robin Blum uit Los Angeles tot
Alf Edgar in het Noorse Bergen.
(begin tekst)
|
|
