Een doek van de "fundamentele schilder" Robert Ryman heeft
niets te maken met de beeldschermversie van dat doek: van de dikte of
richting van Rymans penseelstreek _ cruciaal voor zijn werk _ is op het
scherm niks te bekennen. 't Zijn hier pas werkelijk radicale
statements, die schilderijen van Ryman: nauwelijks te onderscheiden van
een leeg scherm.
Bij impressionistische schilderijen is het alsof je ze op het Internet
door een vitrage ziet, alsof ze gefotografeerd zijn door David Hamilton.
Van een Vermeer blijft meer over dan van een Rembrandt, van een pen-
meer dan van een potloodtekening. Het is geen toeval dat veel
computerkunstenaars voor hun cyberkunst harde lijnen, koude kleuren en
scherpe contrasten kiezen. Vaak levert dat stripachtige, surreële
beelden op: rode kerstballen die door een witbesneeuwd berglandschap
rollen, of ijstorens van Babel in een blauwe zee. Ze mogen misschien
iets "echter" zijn dan een eerst gefotografeerde en vervolgens voor het
beeldscherm gescande Kantwerkster (1670) van Johannes Vermeer,
de schermversie van de Kantwerkster is toch een veel
intrigerender plaatje dan veel van de gelikte hedendaagse
Internetkunst.
(begin tekst)
|
|
