NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

DOOR HENK VAN GELDER
Geen mens die er bij mijn weten aanstoot aan neemt, maar zelf heb ik het altijd een anomalie gevonden dat er in het radioprogramma Met het oog op morgen plaatjes worden gedraaid. Het is nu eenmaal vanaf het allereerste begin - twintig jaar geleden - onderdeel van de formule: samenvattingen van het nieuws, gesprekjes met deskundigen en muziek uit de sector die in vakkringen middle of the road wordt genoemd. Iedereen is eraan gewend. Mij storen die willekeurige plaatjes vooral; het programma is er om te informeren, voor muziek bestaan andere zenders. En datzelfde geldt voor de nieuwsprogramma's die op andere uren hun toevlucht nemen tot plaatjes draaien.

Toen de Hilversumse radio begin dit jaar eindelijk de daadkracht kon opbrengen om tijdens de zogenaamde piekuren een gezamenlijk Radio 1 Journaal te produceren, hoopte ik dat het nu ook afgelopen zou zijn met de muzikale onderbrekingen. Het moest toch mogelijk zijn, met een redactie van volwassen formaat, uitzendingen te maken die tot de nok gevuld waren met actualiteiten? Het zou nu toch niet langer nodig zijn gaatjes te vullen met plaatjes?

Het verschijnsel blijkt echter niet te zijn uitgebannen. Nu het volgens de kalender zomer is, is het zelfs weer erger dan ooit. Laatst nog werden, aan het eind van een uur, twee platen aan elkaar geplakt die volstrekt niet bij elkaar pasten - en waarvan de eerste, een nummer van de Duitse chansonnier Stephan Sulke, tot overmaat van ramp werd afgekondigd als een lied van Stephan Sultan. De presentator herstelde zich snel, maar illustreerde wederom dat nieuwspresentatoren niet geschikt zijn voor het afkondigen van plaatjes - ze weten niet waar ze het over hebben.

Intussen is het Radio 1 Journaal nog lang niet waar het wezen moet. De inhoud wordt nog steeds gedicteerd door persconferenties (met als gevolg dat er geen commentaar te horen is van betrokkenen die niet op de persconferentie aanwezig waren) en sommige verslaggevers stellen nog altijd vragen die ze zelf zouden moeten beantwoorden. ,,Wat staat er nog méér in het rapport?'' hoorde ik laatst zo'n reporter vragen aan een staatssecretaris. Nee, jongeman, jij bent er om mij te vertellen wat er in dat rapport staat - en pas daarna kan de staatssecretaris desgewenst om commentaar worden gevraagd.

Ik moet niet te ongeduldig zijn. Af en toe zijn in de nieuwe radiojournaals al heel behoorlijke reportages en nieuwssamenvattingen te horen en voor de rest zal het óók nog wel wat beter worden. Maar nu die muziek. Het is nog niet te laat om definitief het draaien van plaatjes in actualiteitenprogramma's (en de daarop volgende talkradio-rubrieken) te verbieden. Of zou ik langzamerhand, net als bij Met het oog op morgen, de enige zijn die zich bijna dagelijks blijft verbazen om de vanzelfsprekendheid van zulke muzikale stoplappen?