World Trade Organization (WTO)

Sinds 1947 streven landen in het kader van de Algemene Overeenkomst Inzake Tarieven en Handel, beter bekend als de GATT (General Agreement on Tariffs and Trade), internationaal naar vrijhandel, het zoveel mogelijk vrij maken van de internationale handel. In een aantal handelsconferenties werd de bestaande protectie fors teruggedrongen. Een van de resultaten van de laatste handelsronde, de zogeheten Uruguay-ronde (1986-1993) was de oprichting van de WTO. Intussen heeft de WTO 126 leden, terwijl er 30, waaronder Rusland en China, wachten op toelating. In de rijke landen is het gemiddelde tarief op industriële producten teruggebracht tot 4%.

De WTO kan de aangesloten landen dwingen hun wetgeving in overeenstemming te brengen met de gemaakte GATT-afspraken. Eind 1996 vond in Singapore de eerste topconferentie plaats. Belangrijke aandachtspunten zijn

• het verder liberaliseren van de handel in goederen en diensten
• de toetreding van China
• directe investeringen in andere landen (FDI: foreign direct investment)
• mededingingswetgeving en arbeidsomstandigheden
• regionale handelsblokken

Vooral dit laatste is een punt van algemene zorg. In de GATT/WTO spelregels zijn dergelijke handelsblokken in principe toegestaan. Sinds 1948 zijn er 76 regionale vrijhandelsgebieden, douane-unies of economische unies opgericht. Voorbeelden van dergelijke handelsblokken zijn de Europese Unie (EU) en de North American Free Trade Agreement (NAFTA). Meer dan de helft is opgericht in de jaren negentig. De landen van zo'n regionaal blok gunnen elkaar handelsvoordelen die ze niet toekennen aan niet-leden.

Zie ook:
China op weg naar de WTO, Economie voor Jou, 22 november 1999
Lange en slapeloze nachten in Seattle, 27 november 1999
De stuwende kracht van vrije handel, 27 november 1999
Op naar Seattle, 27 november 1999