In de Libanese hoofdstad Beiroet bereidt men zich voor op escalatie van de strijd tussen Hezbollah en Israel, en op de dan onvermijdelijke Israelische wraak. De spanning is er om te snijden.

Door onze correspondent JORIS LUYENDIJK

BEIROET, 9 OKT. Beiroet installeerde zaterdagavond in allerijl generatoren, en keek angstig naar de hemel. Voor het eerst sinds de terugtrekking van Israel uit Zuid-Libanon in mei was er eerder die dag gevochten aan de grens, resulterend in de dood van twee Palestijnse demonstranten, een aanval met katjoesja-raketten door de guerrillabeweging Hezbollah en de ontvoering door deze organisatie van drie Israelische soldaten. "Ik lag in mijn bed te wachten op de explosies, en op het uitvallen van de elektriciteit", vertelt de dertigjarige Tarek. "We zijn er zo langzamerhand aan gewend hier, maar het blijft iets verschrikkelijks dat je zomaar kan worden gebombardeerd." Libanon heeft geen luchtmacht en in het verleden heeft Israel schermutselingen met Hezbollah vaak vergolden met zware bombardementen op elektriciteitscentrales, wegen en andere burgerdoelen in Libanon. Vooralsnog bleef het zaterdag en zondagnacht stil in de Libanese hoofdstad, en konden de generatoren de garages weer in. Maar de spanning blijft om te snijden. Op de vlucht Kairo-Beiroet van de Libanese luchtvaartmaatschappij MEA was het anderhalf uur doodstil, en bij de bagageband ging het gesprek slechts over één ding: gaat Israel ons weer bombarderen? "Zo gaat het altijd", zegt de christelijke Berthe Abou Rahal, eigenaar van een evenementenbureau in Beiroet. "Dan zijn we uit het dal aan het klimmen en bombardeert Israel ons weer. Ze willen niet wij er weer bovenop komen."

De Libanese economie moet het traditiegetrouw hebben van toerisme en diensten, bijvoorbeeld internationale congressen. Dit weekeinde regende het annuleringen, vooral uit de Verenigde Staten. Extra pijnlijk is dat donderdag het voetbalkampioenschap van Azië begint. Met de organisatie van dit toernooi hoopte de regering nu juist een ander beeld van Libanon neer te zetten, dan dat van burgeroorlog en bombardementen. Eun Lee van de organisatie houdt zich groot: "Alles gaat door. De meeste ploegen zijn al gearriveerd." Maar of de stadions vol zullen lopen met rijke voetballiefhebbers uit het buitenland? Eun Lee lacht ongemakkelijk. Wie schuld draagt aan de laatste escalatie, daarover verschillen de meningen in Libanon enorm. Er is oprechte woede over wat hier wordt gezien als de koelbloedige moord van Israel op Palestijnse kinderen. Maar veel Libanezen zijn ook volkomen oorlogsmoe, en voelen diepe haat voor de 400.000 Palestijnse vluchtelingen in hun land, die ze zien als dieven, profiteurs of terroristen. "Moeten wij Libanezen ons voor die mensen opofferen?", vraagt krantenverkoper Mohsen in het centrum van Beiroet. "Laat ze zelf gaan vechten tegen de joden in Palestina, zoals wij de joden uit het zuiden hebben verjaagd." Alleen in Haret Hreik, de shi'itische wijk van Hezbollah in Zuid-Beiroet, is de stemming unaniem opperbest. "Ik ben zaterdag niet eens de schuilkelder ingegaan", zegt textielverkoper Ali schouderophalend. "Zolang wij die drie Israelische soldaten in handen hebben, gaan de Israeliërs niet bombarderen." En daarna, maakt men zich zorgen om wraak? "Ik schiet ze voor hun kop!", zegt de veertigjarige Mohamed. Hij is veteraan bij Hezbollah met naar eigen zeggen elf jaar militaire ervaring. "Als het moet vertrek ik morgen naar het front, om niet meer terug te keren. Van ieder van mijn vier zoons hoop ik ze martelaar worden."

Helemaal juichend is de stemming op het mediahoofdkwartier van Hezbollah, onopvallend gevestigd boven een lingeriewinkel in Haret Hreik. "De timing van onze operatie was perfect!", zegt Hezbollah- voorlichter Hussein Nabulsi enthousiast. "Net wanneer Barak kwetsbaar is, net wanneer de tweede intifadah is begonnen... Het was een kunststukje". We hebben de Israeliërs een koekje van eigen deeg gegeven, zeggen ze bij Hezbollah. Voorheen was het altijd Israel dat met spectaculaire operaties prominente Hezbollah-leden of Palestijnen ontvoerde of doodde. "Je zult niet geloven hoeveel telefoontjes wij dit weekeinde hebben gekregen van belangrijke landen die willen bemiddelen over de ontvoerde Israeliërs," vertelt Nabulsi. "De hele wereld wil met ons onderhandelen! We hebben het voor het uitkiezen."

Zie ook:

Premier Israel stelt Arafat ultimatum (8 oktober 2000)
'Beperkte oorlog' dreigt in Israel (7 oktober 2000)
Politie in Jeruzalem uit zicht Palestijnen (6 oktober 2000)
Barak blijft weg bij nieuw overleg Arafat (5 oktober 2000)
Staakt-het-vuren Israel, Palestijnen (3 oktober 2000)
Weer oproep tot bestand in Israel (2 oktober 2000)

( a d v e r t e n t i e s )