|
|
|
NIEUWSSELECTIE Ministerie van Justitie
Marianne Vaatstra
|
Kindermoord: niet vaker in Nederland
ZOETERMEER, 21 JULI. Maartje Pieck is woensdag begraven. Ze was het derde meisje dat dit jaar werd vermoord buiten 'de huiselijke sfeer'. Zoals dat heet in registratietermen. Want dat was de vraag. Niet: hoe diep is verdriet, en komt er nog een stille tocht. Maar: is de kans toegenomen dat een kind gewoon naar buiten gaat en straks dood wordt gevonden? Of hebben we er meer aandacht voor? Bewaakt door camera's huist in Zoetermeer de Directie Recherche van het Korps Landelijke Politie Diensten, voorheen CRI. Het is de landelijke vraagbaak voor rechercheurs in tal van politieonderzoeken. Vandaar dat ze anderen zelden iets meedelen. Ook nu was er één voorwaarde: over lopende zaken wordt niet 'specifiek' gesproken. De Directie Recherche heeft sinds 1995 een afdeling 'Moord en Zeden'. Zeden en moord zijn gekoppeld, omdat het ene delict vaak samengaat met het andere. Hier verwerken 16 mensen gegevens uit de 25 politiekorpsen. Drie van hen begeleiden in het land intensief moord- en zedenonderzoeken. Rechercheur Carlo Schippers werd geschoold bij de FBI. Nicole Nierop is juriste en psycholoog. Bram van der Meer is criminoloog en psycholoog. Zij zijn de 'gedragskundigen' die het overzicht bewaren. Zij maken studie van daders en hun motief. Ze geven tips. Zoek in die richting, en zoek elders juist niet. Dit spoor wijst op een jonge man, dat op een oude. Uit zoveel mogelijk informatie leiden ze kenmerken af. Soms geven ze adviezen voor een daderprofiel, zoals in de zaak-Vaatstra. 'In de huiselijke sfeer' is hier een belangrijk onderscheid om aantallen te duiden. Per jaar worden 60 tot 70 kinderen in Nederland door familieleden gedood. Meestal gaat het om mishandeling door ouders, die zelden de krant haalt. Ongeveer even groot is het aantal kinderen dat overlijdt in het verkeer: 70. Daarmee vergeleken hebben we het dus over "heel kleine" aantallen, zegt Schippers. Klein maar geruchtmakend. "Een seksueel motief staat hier met stip op één." Wraak door een vreemde? Te verwaarlozen. Geld? Is hier in geen jaren voorgekomen. Is Nederland bijzonder? Welnee, menen ze bij Moord en Zeden. Het ging opvallen door Dutroux in België, de witte marsen, die in Nederland stille tochten werden. Dan gaan de media vanzelf meer berichten. Geen enkel Europees land springt er in aantallen echt uit, het is een "grijze soep qua moordcijfers". Bram van der Meer: "In alle West-Europese landen worden er per 100.000 inwoners 1,5 tot 2 om het leven gebracht." Het gaat om zulke kleine aantallen (vergeleken met bijvoorbeeld de 6,5 miljoen verkeersboetes in 1999), dat de politie die zelf jarenlang ook nauwelijks bijhield. Veel is te danken aan een ijverige rechercheur in Den Haag. Cees Roos knipte in zijn vrije tijd berichtjes over moordzaken uit de landelijke kranten. Hij belde collega's voor wat nadere gegevens, en die zette hij in zijn computer. Dat was begin jaren '90. Toen nóg was dat het enige moordbestand bij de politie. Moorden pas sinds kort geteld
De verzameling van Cees Roos werd de basis voor het 'Moordzakensysteem', dat sinds 1992 in Zoetermeer wordt bijgehouden. Naam, leeftijd, delict, plaats. Veel meer staat er niet in. Geen onderscheid tussen familiemoord en de rest. Jarenlang wist niemand precies de aantallen van verscheidene typen moorden die jaarlijks in Nederland werden gepleegd. Je kon veroordeelden tellen, maar dan miste je de onopgeloste zaken. Criminele afrekeningen werden wel bijgehouden. Verder bleef het gissen naar precieze omstandigheden. In 1997 kwam er daarom speciaal voor moord- en zedenzaken een systeem bij: 'Viclas'. Dat wordt sindsdien door de afdeling Moord en Zeden gevoed met zoveel mogelijk informatie. Het systeem is bedoeld om tot in detail overeenkomsten te zoeken tussen zaken. Nicole Nierop: "Alles, letterlijk alles staat erin. Van voor tot na het delict. En het sleutelwoord is gedrag." Was het slachtoffer vastgebonden, probeerde de dader zich onherkenbaar te maken? Viclas zoekt overeenkomsten. Moord en Zeden onderzoekt of zaken door eenzelfde dader zijn gepleegd. Zo'n 30 procent van alle zedendelinquenten recidiveert.Maar de opsporing is vol van het DNA-profiel, dat tussen verscheidene zaken en een verdachte een spectaculaire hit kan laten zien: zaak in één klap opgelost.Iedere rechercheur wil sporen overdragen voor de DNA-databank van justitie, dat is zo gebeurd. Alleen worden complete biologische sporen lang niet altijd gevonden. Ook verkrachters weten wat DNA is. De moordenaar van Sybine Janssons (13) bleek al langer erg secuur bij het verwijderen van zijn sperma. DNA is dus nog niet genoeg. Bram van der Meer: "Maar wij kunnen de politiekorpsen niet dwingen gegevens in Viclas in te voeren. Nog steeds zeggen mensen: we doen het gewoon niet." De helft van de korpsen doet niet mee. Ze zijn onderbezet. Hebben meer geld nodig. Computers zijn ingewikkeld. Rapporteren vinden agenten traditioneel saai. En het aantal gestandariseerde vragen dat voor Viclas moet worden beantwoord loopt op tot 262 voor een seksuele moord. Nicole van Nierop: "Maar hoe groter de landelijke dekking, hoe groter de kans dat we zaken oplossen." Zat politiekorps Friesland, ofwel de zaak-Vaatstra, in Viclas? Van Nierop: "Friesland doet niet mee. Maar Vaatstra zit er wel in. Geruchtmakende zaken worden er altijd ingezet." Want daar gaat Moord en Zeden achteraan. Maar lang niet alle zaken zijn - al zijn ze even ernstig - geruchtmakend genoeg. Ankie Blomaert (16) is dit jaar vermoord gevonden in Lelystad. In Viclas daarvan geen spoor. Moord en Zeden werd in Lelystad niet uitgenodigd. En opdringen willen ze zich niet. Denk aan de arrogante FBI-agent in de film, die de zaak even komt overnemen. Nicole van Nierop: "Met heel veel korpsen gaat het uitstekend, bij sommige ligt het gevoeliger." Carlo Schippers: "Het is ook wel eens moeilijk voor ze. Als zij al drie weken met tien man een delict onderzoeken en wij zeggen dat het niet gepleegd is. Want dat komt in zedenzaken ook voor." Minister Korthals (Justitie) ziet het nut van Viclas en wil dat het dit jaar nog landelijk operationeel wordt. De vraag is hoe. In Canada en Duitsland zijn korpsen sinds geruchtmakende seriemoorden wettelijk verplicht alle gegevens in Viclas in te voeren. Eind dit jaar brengt de Directie Recherche een rapport uit, Moord en doodslag in Nederland, met precieze cijfers over verschillende typen moordzaken. Voor deze krant heeft Carlo Schippers het Moordzakensysteem en Viclas alvast gelicht met als zoekvraag: hoeveel kinderen tot 16 jaar zijn hier de laatste jaren vermoord? Het ging om zaken die vergelijkbaar zijn met Blommaert, Kleiss en Pieck dit jaar. "Het heeft altijd al tussen de twee en drie per jaar gemiddeld geschommeld", schat Schippers. Sinds 1992 was dat echt te tellen. Daarom begint het overzicht hierboven in dat jaar en zijn bijvoorbeeld Jessica Laven (11 jaar, 1991) en Nymphe Poolman (5 jaar, 1991) er niet in opgenomen. Moord en Zeden komt sinds 1992 uit op achttien. Daarbij was één jongetje, Nicky Verstappen. Van deze zaken zijn er negen nog niet opgelost.
Zie ook:
'Dader moord op Vaatstra is een blanke' (13 juni 2000) |
NRC Webpagina's 21 JULI 2000
|
Bovenkant pagina |
|