NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

DE ISRAELIËRS TREKKEN zich terug uit een val die zij voor zichzelf hadden geopend. De bezetting van Zuid-Libanon sinds 1985 was bedoeld om een veiligheidsbuffer op te werpen ter bescherming van de bevolking van Noord-Israel tegen de toenmalige Palestijnse guerrilla. Al weer jaren geleden hebben de Palestijnen plaats moeten maken voor Hezbollah, een door Syrië getolereerde en door Iran gesteunde beweging van Libanese shi'itische fundamentalisten. De Israeliërs lijken er nu op te gokken dat een eenzijdige terugtrekking voor Hezbollah afdoende is. Anders dan de PLO van Arafat destijds heeft deze strijdgroep immers geen aspiraties over de internationale grens heen.

De Israeliërs van hun kant hebben ontdekt dat het hebben van een buffer het veiligheidsprobleem slechts verplaatst. Regelmatig vallen Israelische militairen ten offer aan de verdediging van de buffer en ook Noord-Israel is verre van een vrijplaats voor zijn inwoners gebleken. De beslissing van het Israelische kabinet gisteren om het Israelische leger deze zomer eenzijdig en desnoods zonder een verdrag met Syrië uit Zuid-Libanon terug te trekken mag tegen die achtergrond zonder meer als redelijk en verstandig worden bestempeld.

Natuurlijk zal met zo'n terugtocht Israel niet helemaal uit de nesten zijn, ook al is aan de uitputtingsoorlog met Hezbollah waarschijnlijk een einde te maken. Israels dilemma wordt bepaald door de successen die waren behaald in de oorlog van 1967 en bestendigd in de oorlog van 1973. In het zuiden heeft men deze successen volgens de formule land-voor- vrede weten om te smeden tot een duurzame vrede met Egypte - waarbij later het oostelijke buurland Jordanië zich heeft aangesloten. Maar in het noorden zijn vergelijkbare pogingen tot dusver mislukt, al was het maar omdat Israel noch Syrië als eerste wilde bewegen. De onlangs heropende onderhandelingen bevinden zich alweer in een impasse en ook al lijkt de richting die zij hebben genomen onomkeerbaar, een akkoord is nog niet in zicht.

DE VRAAG IS NU wat de invloed van het gisteren genomen besluit zal zijn op het proces van toenadering tot Syrië - en daarmee op de betrekkingen met de van Damascus afhankelijke regering in Beiroet. De laatste moet voorkomen dat in het zuiden van Libanon de burgeroorlog tussen moslims en christenen weer ontbrandt die dankzij de feitelijke verdeling van het land tussen Israel en Syrië kon worden bezworen. De Israeliërs zijn nu in beweging gekomen. In het Midden-Oosten betekent verandering van de status quo doorgaans verlies aan stabiliteit. Hoe de zichtbare en ondergrondse krachten die in de regio actief zijn onder nieuwe omstandigheden op elkaar zullen inwerken, moet worden afgewacht.

Zie ook:

'Soldaten in de stelling Yakinton willen nu weg' (2 oktober 2000)
Israel verkijkt zich weer op Libanon (9 februari 2000)
Wraakactie Israel tegen Hezbollah (8 februari 2000)

( a d v e r t e n t i e s )