NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

HIJ PLAATSTE ZICH in de kijker met zijn militante brie fings tijdens de luchtoorlog tegen Milosevic. Het was alsof de Britse minister van Defensie, George Robertson, de Joegoslavische president tot zijn persoonlijke vijand had gemaakt. Robertsons benoeming tot secretaris-generaal van de NAVO kwam dan ook als een verrassing. Was in zo een veelkleurige organisatie een diehard als Robertson de juiste man op de juiste plaats? Daar kwam bij dat de keuze wel in heel kleine kring tot stand was gekomen: de meeste partners hadden het nakijken gehad. Maar nadat de desbetreffende diplomaten in hun hoofdsteden rugdekking hadden gekregen, kon de procedure toch nog snel worden afgerond. De calimero's binnen de NAVO moeten zich nu bezinnen op de vraag hoe zij in de toekomst wel invloed kunnen oefenen op vèrreikende besluiten waarvan zij de gevolgen niet kunnen ontlopen.

Het is niet ongebruikelijk, en dat kan een geruststelling zijn, dat een functionaris zich in zijn woordgebruik snel aanpast aan een nieuwe functie. Dat lijkt ook met Robertson het geval. Na zijn benoeming gisteren confronteerde hij de BBC met een brede visie op de toekomst van Europa en de Atlantische wereld, deed hij een handreiking aan Rusland om loyaal mee te werken aan een soort veiligheidspact voor het continent en riep hij de Europeanen op om, in nauwe samenwerking met de Amerikaanse bondgenoot, een groter deel van de gezamenlijke last bij de verzekering van de interne en externe veiligheid op zich te nemen. Alle volken in het Euro-Atlantisch gebied kampen immers met dezelfde problemen - proliferatie van massavernietigingswapens, terrorisme, drugs, criminaliteit. De NAVO is geen risico voor Moskou of voor wie dan ook.

POLITIEK CORRECTER kan het niet. Het is het type formu leringen waarmee het voortbestaan, en de uitbreiding, van de NAVO nu al weer, met toegenomen intensiteit, een tien jaar lang wordt gerechtvaardigd, culminerend in de actie dit voorjaar ter redding van het Kosovaarse volk. Er is momenteel binnen de NAVO geen regering die zich hiervan distanti eert, zelfs niet in de landen die aanvankelijk kritisch stonden tegenover de luchtoorlog. Zo bezien past de benoeming van Robertson naadloos bij het nieuwe zelfbewustzijn dat de NAVO zich heeft aangemeten. Maar de vraag blijft open wat daarvan op de langere duur het resultaat zal zijn. De ontwikkelingen in Kosovo en de gang van zaken in Bosnië stemmen niet tot optimisme. Kunnen vrede, verdraagzaamheid en voorspoed met de wapens worden opgelegd aan volken die generatie na generatie door onderlinge haat gedreven werden? Dat is een thema waaraan ook de nieuwe secretaris-generaal nog geen woord heeft gewijd.

De secretaris-generaal van de NAVO (4 augustus 1999)

( a d v e r t e n t i e s )