NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

Amerikaanse toestanden in Europa. Vijandige overnames van bedrijven zijn opeens en vogue. Frankrijk heeft er zelfs twee. Wat in de jaren tachtig verdacht was, is nu heel gewoon. Wie wordt de nationale kampioen?

Door onze redacteur MENNO TAMMINGA

ROTTERDAM, 21 JULI. De trapezewerkers zijn terug, de trucs zijn terug, maar nu is Europa de arena voor financiële stuntmannen en circusdirecteuren, en kijkt Amerika toe. Wie had gedacht dat het traditioneel dirigistische Frankrijk deze zomer het toneel zou zijn van niet één, maar twee vijandige overnametwisten: een tussen drie banken, en een in de energiesector?.

Wat zich in de jaren tachtig in Amerika afspeelde aan vijandige overnames en uitputtingsslagen tussen rivaliserende bedrijven, herhaalt zich nu in Europa. Het record van de grootste geslaagde vijandige overname (ruim 120 miljard gulden) staat na tien jaar Amerikaanse hegemonie sinds enkele maanden op Italiaanse naam: het bod van Olivetti op Telecom Italia. Verder rommelde het in Noorwegen (strijd om oliemaatschappij Saga), en speelt het in Portugal (strijd om een grote verzekeraar). En in Parijs, waar de beursgraadmeter dit jaar het spectakel weerspiegelt.

Oliemaatschappij Elf Aquitaine reageerde maandag met een typisch Amerikaanse jaren tachtig manoeuvre op het ongevraagde bod dat concurrent Total/Fina eerder had gedaan: de pac man verdediging. De defensie is genoemd naar het populaire computerspelletje: de prooi in een overnamestrijd probeert de rollen om te draaien door zelf een hoger bod te doen op zijn belager.

Het meest beruchte voorbeeld stamt uit 1982, toen Bendix, een van de grootste defensiebedrijven, een vijandig bod deed op het conglomeraat Martin Marietta, dat terugsloeg met een eigen bod op Bendix. Een financiële uitputtingsslag leidde er uiteindelijk toe dat Bendix werd opgeslokt door een andere opkoper en Martin Marietta verzwakt zelfstandig bleef. Typerend jaren tachtig detail: Martin Siegel, de zakenbankier die de verdediging van Martin Marietta organiseerde, werd later veroordeeld wegens grootschalige beursfraude. Andere gangmakers van toen laten zich nu niet onbetuigd. Leon Black, een van topmedewerkers van de zakenbank Drexel Burnham Lambert, die bijna synoniem is met de ongebreidelde overnametwisten in de jaren tachtig, leidt nu de investeringsmaatschappij Apollo, die een majeure aandeelhouder wordt van Buhrmann. Het Nederlandse handelshuis steekt zich in de schulden om een Amerikaanse concurrent, Corporate Express, te kopen. Een andere ex-Drexel-man, Gary Winnick, is nu de drijvende kracht achter de expansieve telecom-onderneming Global Crossing. Hij was afgelopen weken verwikkeld in een biedingsslag ter waarde van tientallen miljarden dollar om twee telecombedrijven en won er een.

De overeenkomsten tussen toen in Amerika en nu in Europa slaan niet alleen op mensen en manieren. Net als Amerika begin jaren tachtig zit Europa midden in een proces van samenklontering. Toen president Reagan in 1981 aan de macht kwam was big opeens weer beautiful. Een vergelijkbare trend heerst nu in Europa. Fusies op internationale, maar vooral op nationale schaal, zoals in Frankrijk. Wie worden de nationale kampioenen in energie en in bankzaken die internationaal meetellen?

Advocaten, accountants, beleggers en zakenbankiers wrijven zich in hun handen. Telecom Italia had "maar" vier zakenbanken als adviseur, Elf heeft er nu al vijf. Wie wint kan rekenen op een provisie van ten minste tientallen miljoenen euro. En vergeet de uitgevers niet. De zalmroze Financial Times had gisteren drie paginagrote advertenties van de strijdende Franse banken, en vanochtend weer twee. Al strijden de Fransen, wie financiële beslissers wil bereiken moet naar de Londense City.

( a d v e r t e n t i e s )