Door onze redacteur ROBERT MISSET
EINDHOVEN, 1 MEI. De zwanenzang van Emily Noor werd aanvankelijk
besprenkeld met tranen. Haar werd immers geen groots afscheid gegund op
de Europese kampioenschappen tafeltennis. De 27-jarige international
verloor gisteren met 22-20 in de vijfde game van de onbeduidende
Sloveense verdedigster Dermastija. De partij uit de 2de ronde was tevens
de spiegel van haar carrière. Ook aan het einde van de rit haalde
Noor te weinig uit haar capaciteiten.
De toon voor een vertrek in stilte was al in het dubbelspel gezet. Omdat Bettine Vriesekoop vreesde dat ze ,,niet meer op drie fronten kan strijden'', trok de 36-jarige Amsterdamse eerst de handrem aan in het mixed-dubbelspel met Danny Heister om vervolgens het dubbel met Noor weg te geven. In de groteske partij tegen de Israeliërs Kravchenko en Hose maakte Vriesekoop een voor haar partner pijnlijke keuze, nadat het Nederlandse koppel de eerste game nota bene met 21-6 had gewonnen. ,,Ik ben bang dat ik het anders niet red'', luidde het excuus van Vriesekoop. ,,Ik heb al zoveel energie moeten geven in het landentoernooi.''
Noor had aan het gezicht van Vriesekoop al gezien dat ,,ze er doorheen zat''. Maar juist aan haar zijde had de Brabantse twee jaar geleden op de EK nog een zilveren medaille veroverd. De gedachten van Noor lieten zich dus raden, toen het Israelische duo tot zijn eigen verbazing naar de volgende ronde mocht. ,,Een onwillig paard zal zes keer weigeren over een oxer te springen'', zei Jan Vlieg, de privé-coach van Vriesekoop, over het falende dubbel. ,,Laat staan als een tweespan over die horde moet.''
Na haar uitschakeling in het enkelspel wenste Noor de deur echter stijlvol achter zich te sluiten. ,,Wat heeft het voor zin nu te spugen op Vriesekoop?'', vroeg de nummer 3 van Nederland zich af. ,,Ik heb begrip voor haar prioriteiten.'' En met een grimas op het gezicht constateerde Noor dat ze ,,anderen wellicht meer heeft gegund dan mezelf''. Tranen welden op nadat ze met spijt in haar stem memoreerde hoe graag ze haar laatste partij op de EK had gewonnen. Maar bij een 18-15 voorsprong op Dermastija in de beslissende game raakte Noor in de ban van de twijfel. Illustratief was de slagenwisseling op 19-18 in het nadeel van de Nederlandse, toen Dermastija zich met vijf lobs wist te redden. De arm van Noor verstijfde bij het uitdelen van de verlossende klap, zoals haar dat in het verleden zo vaak overkwam. Opnieuw herkende ze haar noodlot. ,,Ik heb altijd in de schaduw van Vriesekoop, Hooman en Keen gestaan. Steeds heb ik achter die drie moeten aanhobbelen en pas op mijn 25ste heb ik meer wedstrijden voor het Nederlandse team mogen spelen. Bondscoach Engel zei het te betreuren dat hij mij niet eerder heeft kunnen helpen.''
Maar als Noor dan werd opgesteld, was er dat eeuwige gevecht met haar figuur. Ook daar deed ze niet moeilijk over. ,,Als ik won, was ik de stevige Brabantse met de vechtersmentaliteit'', zei Noor, met gevoel voor zelfspot. ,,Na een nederlaag werd ik afgeschilderd als de dikke speelster met een slap karakter. Oké, ik ben dik, so what? In die zin ben ik opgelucht dat het allemaal voorbij is. Nooit hoef ik meer te strijden voor een beter imago. Mijn leven lang heb ik moeten aanhoren dat ik te vet en te aardig was. Ik durf wel te stellen dat ik de sfeermaker was in het team. Ook op deze EK heb ik de ploeg bij elkaar gehouden.''
Zo sensibel was de ongecompliceerde Noor dat ze letterlijk ziek werd van de conflicten in het Nederlandse tafeltennis. ,,Maar ik heb nooit partij gekozen voor Vriesekoop, Hooman of Keen. Gerdie is een koelkast. Ze speelt en ze ergert zich nergens aan. Ik had inderdaad meer talent dan zij. Maar Keen heeft een fantastische instelling, mentaal was ze sterker dan ik. Ik heb voor mijn gevoel een eerlijke beslissing genomen. De bond moet nu voorrang geven aan de jeugd. Het is goed dat die oude dozen eens opstappen.''
Omzien in wrok wil ze niet. Positief zijn volgens Noor de jongste ontwikkelingen in het Nederlandse tafeltennis. ,,Ik hoop dat iedereen eens beseft dat alleen samenwerking tot resultaat leidt. Daarom vraag ik ook aan Danny Heister en Trinko Keen om jonge talenten als Kalun Yu en Jorg de Cock te prijzen en niet alleen naar zichzelf te kijken. De bond heeft eindelijk een sponsor weten te vinden en daar moeten we zuinig op zijn. Ik heb het afgelopen seizoen aan vier open toernooien deelgenomen, waarvan ik er drie zelf heb moeten betalen. Mijn ouders hebben ook lang genoeg voor Sinterklaas gespeeld.''
Zie ook:
Brons voor uitgeput tafeltennisteam (28 april 1998)
Tafeltennisploeg heeft bij EK kans op halve finales (24 april 1998)
Tafeltennissen in een droomwereld (29 april 1998)
1 MEI 1998
( a d v e r t e n t i e )
