Blijven dromen van Ahoy'

Tijn Kramer
Bandjes als Twarres worden wel gedraaid, maar voor het levenslied heeft Hilversum geen plaats. Alleen een hit kan redding brengen.

Robert Leroy Foto Lex van Rossen

HET LEVENSLIED zit in het verdomhoekje, menen de kenners. Enkele artiesten zoals Frans Bauer en André Hazes verdienen het grote geld, maar voor het legioen aan jong talent is het bikkelen. Op de radio worden hun nummers niet gedraaid. En als ze niet te horen zijn, willen de platenzaken de albums ook niet inkopen. Een van de hoopvollen die verder blijven zingen is Robert Leroy. Zijn droom om in Ahoy' te staan staat nog recht overeind.

Onder de artiestennaam Robert Leroy probeert de 29-jarige Amsterdammer Robert Koorn nu al zo'n vijf jaar door te breken. Leroy heeft drie albums op zijn naam staan en met Ik droom alleen nog maar van jou wist hij de 31ste plek te bereiken in de Mega Top 50. ,,Het is heel hard vechten, helaas drukt de radio Nederlandstalige muziek weg. DJ's zeggen dat het volksmuziek is. Ze draaien wel provinciebandjes als Twarres en De Kast, maar met Amsterdams, toch ook een soort dialect, leggen ze gelijk de link naar volksmuziek. De gemiddelde DJ schaamt zich voor de eigen taal.''

Het is zondag en Leroy mag om middernacht op in het Zandvoortse café Shooters. Het is een 'feestcafé' pur sang: de barmannen dragen een korte spijkerbroek, dansen veelvuldig mee en klengelen af en toe aan de bel om de sfeer er in te houden. Op de bar dansen mag, zeker als je vrouw bent. Het barpubliek is jong, vaak blond en soms schaars gekleed. Het is een van de vaste plekken waar Leroy optreedt. Naast cafés is hij ook te boeken voor bedrijfs- of familiefeesten. ,,De prijs voor mijn optreden is 2.475 gulden - exclusief BTW - voor een half uur. Daar gaan dan nog de kosten voor het boekingskantoor en het geluidsbedrijf vanaf en dan moet het bedrag nog 'verloond' worden. Daar kom je al met al wel redelijk van rond. In een drukke maand als december doe ik twee à drie shows in een weekend.''

Toch zijn beginnende artiesten als Leroy lastig in de markt te brengen. Planningmanager Maayke Vlaanderen van productiemaatschappij Johnny Hoes BV/Telstar (van onder meer Henk Wijngaard en Arie Ribbens) ziet het ieder jaar moeilijker worden. ,,Vroeger ging het veel makkelijker. Je nam een plaatje op en dat kwam vrij gemakkelijk in de winkel. Nu moet je met een marketingconcept komen.''

Vlaanderen noemt de willekeur van Hilversum als een van de oorzaken. ,,Met nieuwe artiesten kom je er bijna niet tussen. Alleen als één DJ het leuk vindt, dan maak je kans. En dan volgen de anderen vanzelf. Aan de andere kant moet je ook niet vergeten dat ze daar wekelijks met bijna 250 tot 400 nieuwe producties te maken hebben.''

Niet iedereen staat even begripvol tegenover Hilversum. Platenbaas Riny Schreyenberg, de man achter Frans Bauer en Marianne Weber, richtte de zwaar op Nederlandstalige muziek gespitste zender Radio Nationaal op uit onvrede met het Hilversumse draaibeleid. ,,Met name bij de publieke omroep is het praktisch onmogelijk om ertussen te komen met Nederlandstalige muziek. Dat komt door de programmacoördinatoren die bepalen wat er gedraaid moet worden. Die luisteren helemaal niet naar hun leden. Waarschijnlijk staat het draaien van Nederlandstalig niet hip op de golfclub. Eigenlijk zou iedereen zijn kijk- en luistergeld moeten terugvragen. Pierre Kartner, André Hazes, Frans Bauer, die hebben miljoenen verkocht, maar het wordt pas gedraaid als het cult is. Het kan toch niet zijn dat Hilversum roept dat de doelgroep te klein is terwijl Bauer tien keer Ahoy' vult.''

Ook hitschrijver en producer Eddy Ouwens beseft dat het moeilijk is voor de vertolkers van het levens- en Nederlandstalige lied. ,,Er zijn ontzettend veel Nederlandse bands die gewoon heel graag willen. Die doen er van alles aan: gratis interviews en desnoods betalen ze zelf de reiskosten ook nog. Terwijl er toch een markt voor is, ook onder de jeugd. Ga maar naar een concert van Frans Bauer, daar lopen heel wat jongeren rond. Ik heb zelf het gevoel dat veel radiostations niet onderscheidend genoeg zijn. De breedte is weg. Het levenslied zit in een hele grote verdomhoek. Maar zo zijn er meer muzieksoorten die niet gedraaid worden, kijk maar eens naar melodische popmuziek. Waar hoor je het nog? Zo heb je heel veel Nederlandse bands die om wat voor reden dan ook de nek wordt omgedraaid.''

Voor Leroy is optreden in Ahoy' voorlopig nog toekomstmuziek. Nadat hij zich heeft omgekleed in de nauwe keuken van café Shooters mag hij zich in ruim een half uur bewijzen op een klein podium. Leroy groet de barlui die hij nog van een optreden in Mallorca kent. En nog voordat hij klaar is met het eerste nummer Geef de nacht maar de schuld transpireert hij flink onder de hete lampen in zijn blauwfluwelen shirt. Leroy gooit er hevige bewegeningen à la Tom Jones uit. Onder de bezoekers zit de stemming er goed in. Enkele fans zingen de woorden van Leroy's eigen werk mee en anders is het makkelijk inhaken op de Hazes-cover Zij gelooft in mij.

Er lijkt slechts één ontsnapping mogelijk aan het bestaan in de B-categorie voor vertolkers van het Nederlandse lied, weet ook Robert Leroy: een hit scoren. ,,Alles is afhankelijk van een hit, dan ga je van niets naar de sterstatus. Morgen kan Pietje om de hoek, of ik, de nieuwe Borsato zijn.''