KEIHARD WERKEN

NEDERLAND

CHOREOGRAFIE

PORTRET

LICHAAM

TANGO

BUIKDANSEN

NOTATIE

DANSERS

DANSVORMEN

BOEKEN

DANSOPLEIDINGEN

FESTIVALS

PROMOTIE

Naam: Michael Walker (31)
Ambtenaar op het ministerie van Economische Zaken en breakdancer in de groep Freezone

,,Volgens mijn moeder danste ik al in de wieg. Ik zat een maand op turnen maar ik had geen geduld voor alle basisprincipes. Ik wilde meteen salto's en flikflaks maken.

,,In vechtsporten vond ik de vrijheid terug, maar in breakdancen kon ik mezelf alles zelf aanleren zonder eerst naar een dansschool te moeten. De combinatie van turnen, acrobatiek en capoeira, maar ook de hiphopmuziek is wat breakdancen zo geweldig maakt.

,,Ik ben een perfectionist en wil aan het breakdancen ook iets toevoegen. Bijna iedereen denkt aan de beroemde headspins waarbij je op je hoofd ronddraait, maar ik ben geen typische breakdancer. Ik vind het interessanter om op een creatieve manier nieuwe bewegingen uit te vinden. Breakdance moet zichzelf blijven ontwikkelen. Anders bloedt het breakdancen dood tot het doen van stoere kunstjes. Mijn leerlingen hebben zelfs een beweging naar mij genoemd (de Maikel Walker) en voor zover ik weet is er niemand die het doet zoals ik.

,,Het idee dat breakdancers allemaal lid zijn van enge gangs is een misverstand. Alle breakdancers die ik ken studeren of werken gewoon en houden zich verre van criminaliteit. Het is een heel vriendelijk wereldje waarin we met een prettig soort rivaliteit tegen elkaar opboksen in battles, wedstrijden. Je ziet ook dat het breakdancecircuit eindelijk de gevestigde theaters verovert.

,,Met onze groep Freezone willen we mooie shows met goede muziek maken. We hebben plannen om een eigen cd uit te brengen en daarmee komt hopelijk een andere droom uit: het maken van een videoclip.''

LATER OP SCHOOL

Naam: Jente Slebioda (11)
Leerling van de Vooropleiding Nationale Balletacademie Amsterdam

,,Toen ik geloof ik drie was zag ik een balletvoorstelling. Ik vond de tutu's heel mooi en wilde ook op spitzen dansen. Ik ging meteen op les en de balletjuf zei toen ik negen was: 'Waarom ga je geen auditie doen op de Nationale Balletacademie?' Ik was heel verbaasd dat ik aangenomen werd.

,,Ik moest uit Silvolde in de Achterhoek weg en werd geplaatst in een gastgezin. Dat was wel wennen ja, allemaal nieuwe kinderen, een nieuwe school én een gastgezin. In het begin had ik wel heimwee maar nu niet meer. Ik blijf ook wel eens bij een vriendinnetje slapen.

,,Ik zit op basisschool Olympia en na school krijgen we ongeveer twee uur per dag les in klassiek, modern en folklore. Klassiek vind ik het leukst. Ik weet niet waarom. Het is gewoon leuk. Dansen geeft je lichaam een lekker gevoel. De plié vind ik de lekkerste beweging. Soms ben ik wel heel erg moe want dan moeten we extra repeteren. Maar ik heb het er wel voor over.

,,Met Het Nationale Ballet ga ik binnenkort optreden als Clara in de Notenkraker. Dat vind ik hartstikke leuk want ik mag helemaal alleen op het podium van het Muziektheater staan. In de schijnwerpers. En dan mag ik 's ochtends later op school komen.

,,Ik heb steeds een goed rapport, maar ik wil niet opscheppen hoor. We krijgen cijfers voor muzikaliteit, werkhouding en of je alles begrijpt. Als je door wilt gaan moet je minimaal havo hebben. Ze zijn dus wel een beetje streng. Er vallen meisjes af omdat ze het te zwaar vinden. Als het mij niet lukt, wil ik zangeres worden.''

Popdans-icoon

Naam: Penny de Jager (50)
Danseres, choreografe, zangeres

,,Na mijn opleiding aan de Scapino Balletacademie, werd ik na audities zowel bij het Nederlands Dans Theater als Het Nationale Ballet aangenomen. Ik koos voor Het Nationale Ballet. Ik trad bij toeval op in een televisieprogramma en vond het een geweldige wereld. Alles mocht wat in het klassieke ballet niet mocht: losse haren, nagellak, veel make-up. Door het succes van het optreden moest ik een keuze maken, lastig, maar uiteindelijk koos ik voor tv. En toen kwam Toppop.

,,Ik werd als het ware de uitvinder van de videoclip doordat ik de choreografie, de kleding en het dansen allemaal zelf deed. Het sloeg in als een bom. Van lieverlee werd ik het icoon van de popdans. De basis van mijn werk was altijd wel de klassieke danstechniek, daar lag mijn bron. Ik richtte het Penny de Jager Ballet op en een showdansschool, die ik tien jaar geleden aan Endemol heb overgedaan omdat ik steeds meer een soort directrice werd.

,,Nu studeer ik klassieke zang. En dans nog steeds al is het voor de spiegel thuis. Dansen zit nu eenmaal in mijn lijf, ik ben dans, ik kan niet anders. Gelukkig merk ik niet zoveel van een ouder wordend lichaam. Ik vind het geweldig wat er nu aan popdans op televisie te zien is. Van dat breakdancen valt je mond toch open? Dat is grandioos. Een popzangeres als Britney Spears kan echt goed dansen, reken maar dat die getraind is. Niet klassiek maar toch.

,,Ik woon gedeeltelijk op Bali en ben nu aan het onderzoeken hoe ik de Balinese dans kan integreren in mijn eigen werk. Choreografieën maken voor groepen, dat zal ik altijd blijven doen.''

Met je handen

Naam: Priscilla Scipio (32)
Consultant softwarebedrijf en Hawaiiaans en Tahitiaans danser

,,Ik was een jaar of vier toen ik voor het eerst les kreeg van mijn tante in Hawaiiaanse en Tahitiaanse dansen. Later heb ik ook wel jazzballet en klassiek ballet gedaan, maar de sierlijkheid, de vrolijkheid en het ritmische van de Polynesische dansen pasten meer bij mij.

,,Toen ik achttien was verdiepte ik me meer in de Polynesische cultuur, ging met vakantie naar Hawaii en leerde van een kuma hula (dansleraar) de basistechnieken, want onze stijl was toch te Indisch. Bij de oude authentieke Hawaiiaanse Hula zijn naast je heupen, benen en knieën vooral je handen heel belangrijk, omdat ze een verhaal moeten uitbeelden. De dansen uit Tahiti zijn veel swingender. In de tijd van Elvis Presley en de film Blue Hawaii ontstond ook de moderne Hula.

,,In Nederland zijn er zo'n 15 groepen, maar er zijn maar een paar danseressen die meedoen aan wedstrijden op Hawaii. Als ik er ben, doe ik altijd mee aan zo'n evenement. Met Vides Tamaëla die de muziek verzorgt, hebben we in 1990 de groep Maeva opgericht. Ik geef ook les en dan klagen de danseressen altijd over de conditie die je ervoor nodig hebt.

,,In het dagelijks leven ben ik een echte carrièrevrouw in een mannenwereld, maar door het dansen word ik een ander persoon. Ik ga helemaal op in de muziek en op het podium zit ik helemaal 'in' de sierlijkheid van de dans.

,,Vorig jaar kreeg ik een ski-ongeluk en dan merk je pas wat er wegvalt. Maar net als in de Indische cultuur zijn in de Polynesische cultuur twee zaken belangrijk: eten en muziek. Dan hou je het wel vol tot je weer kunt dansen.''

Mooie jurken

Naam: Corrie van Hugten (56)
Dansleraar rolstoeldansen

,,Toen ik vijftien was ging ik stijldansen op de school van mijn oom. Al snel was ik elke avond aan het dansen en assisteerde ik mijn oom. Ik werd hoofd van een kleuterschool, maar in 1975 werd ik ziek en bleek ik een aandoening te hebben aan mijn zenuwstelsel waardoor ik niet meer kon staan, laat staan dansen. En dan zit je in je aangepaste woning in zo'n rolstoel, dat rotding, tot vervelens toe te breien! Vreselijk.

,,Tot een collega-dansleraar in Engeland had gezien hoe mensen in een rolstoel dansten. Eindelijk kon ik weer op muziek over de dansvloer zweven. Die rolstoel bleek geen hindernis meer om leuke dingen te doen. Het rolstoeldansen heeft me toen heel erg geholpen te accepteren dat ik niet meer kon lopen. Samen met een fysiotherapeute en een aantal anderen heb ik in die tijd het rolstoeldansen in Nederland opgezet. Inmiddels zijn er in Nederland 3.500 gehandicapten, verdeeld over 136 verenigingen. Er zijn Wereldkampioenschappen en in de toekomst nemen we deel aan de Paralympics. Langzamerhand is het rolstoeldansen een volwaardige tak binnen de stijldanswereld. We nemen wel wat meer ruimte in beslag maar ook wij dansen in onze mooie jurken onder de kroonluchters.

,,Ik mis m'n voeten niet omdat ik ook in een rolstoel het 'echte' dansgevoel heb. Samen met een andere rolstoeler of met een staande partner. Bewegingen van een tango of een cha-cha-cha vertaal je bijvoorbeeld in draaien, kiepen of remmen. Ik dans zelf niet mee in wedstrijden omdat ik in veel organisatiecomités zit, maar dansen is net als toen ik vijftien was m'n lust en m'n leven.''

Voor de spiegel

Naam: Ton van Dieren (34)
Medisch archiefmedewerker en country line-dancer

,,Ik heb als kind nooit iets aan dansen gedaan. Toen ik een jaar of achttien was ging ik veel naar de disco maar op een gegeven moment had ik behoefte aan wat anders. Overal werd steeds meer housemuziek gedraaid en dan ook nog zo hard dat je elkaar niet kon verstaan. Op de radio hoorde ik over het Amerikaanse Country Line-dancing en in januari 1995 ben ik bij de Mary B. Countryclub in Den Haag begonnen. Ik vond het hartstikke gezellig, je kon elkaar zelfs op de dansvloer verstaan!

,,Bij lijndansen maak je denkbeeldige verticale en horizontale lijnen en dans je in vaste patronen, zeker als beginner. De danspassen zijn onder meer afkomstig uit stijldansen als de wals, de cha-cha-cha of de salsa. Je hebt allerlei soorten lijndans; de westcoast-dans is veel langzamer dan die uit de eastcoast bijvoorbeeld. Bij de wedstrijden wordt naast country ook gebruikgemaakt van met country geassocieerde popmuziek.

,,Ik train gemiddeld zo'n anderhalf uur per dag als mijn werk het toelaat. Ook thuis voor de spiegel. Inmiddels ben ik vergevorderd en doe ik veel aan wedstrijden mee. In 1999 was ik in San Antonio in Texas derde bij de Wereldkampioenschappen, categorie Male Crystal Advance Classic (30+). Volgende keer wil ik natuurlijk eerste worden. Als vergevorderde moet je zelf variaties verzinnen in je danspassen en armbewegingen. En je wordt beoordeeld op je uitstraling. Ik ben niet iemand die in het dagelijks leven met cowboyhoed en laarzen rondloopt, maar als ik lijndans voel ik me daar juist heel prettig bij. Bij de wedstrijden is het zelfs verplicht.''

FOTO'S: MAURICE BOYER TEKST: INGRID VAN FRANKENHUYZEN