Als ik plaats heb genomen in een fitness-stoel selecteert Dan Frankrijk voor mij op een touch-screen. Ik zie een kaart van Europa. Boven Frankrijk vormt zich een gekleurde bal die, als de vloeistof in een lavalamp, uitstulpt naar Roemenië. Via een wormhol e, een ronde psychedelische tunnel die mij herinnert aan de leader van Dokter Who (een televisieprogramma uit de zeventiger jaren), beland ik in een grijsblauw heuvellandschap. Armen op en neer! Ik beweeg door een levenloze landstreek tot mijn spieren pri kken, longen kriebelen. Een rood icoon licht op. Au! Nog voor ik kan zien wat het symbool voorstelde: een tuimeling in een kelder. Mijn benen drukken een hendel naar beneden tot ik de vloer voel van een enorme zaal.

Animaties lichten op: een muur gevuld met portretten van vermiste personen, verzameld van het World Wide Web. Rode barsten lopen over hun gezichten. Oude volksmuziek vermengt zich met een house-beat. In de verte zie ik een kerk, gebouwd op een paard, zo'n leren monster op poten met handvatten uit een gymnastiekzaal. Aan de wanden hangen afbeeldingen van wangedrochten uit oude boeken, half menselijk half dierlijk. De kracht van mijn armen stuwt mij de kerk in, die van binnen groter blijkt dan van buiten. Het altaar toont een vrouw met een foetu s in haar buik. De ongeborene draait zich en transformeert naar een klomp hersenen en terug naar een vrucht. Ik blijf staan om te kijken en even uit te rusten. ,,Geen conditie, mevrouw? Als u moe wordt, wil ik het wel van u overnemen'', zegt een van de pr ogrammeurs die samenwerkt met Cãlin Dan.

Ik wijs het aanbod af - want ook ik wil jong, mooi en sportief zijn - en wandel door gangen behangen met vlaggen van landen die nog niet bestaan. Ik arriveer in een bioskoop waar Draculafilms worden vertoond. Er is zoveel te zien, teveel om op te noemen. Ik speel het spel uit.

Happy Doomsday! is in ontwikkeling: ik ervaar wat een bezoeker in Linz, Oostenrijk, ervaren heeft op het nieuwe media festival Ars Electronica afgelopen september. In Rotterdam tijdens DEAF, Dutch Electronic Art Festival, is het mogelijk om het spe l met een tegenstander te spelen. Protocol van de actie: geen bloed of lijken, maar je kunt door tegenstander in het nauw gedreven worden, waardoor computerdata plotseling kunnen uitvallen en kleuren oplossen. En als je niet oppast wordt je land veroverd waardoor het van de kaart verdwijnt.

Maar waarom heet het Happy Doomsday!?

Cãlin Dan: ,,Het idee van Happy Doomsday! is verbonden aan getallenmystiek. We naderen het jaar 2000 en mensen hebben problemen met ronde getallen. Mensen zijn banger voor een einde dan voor een begin. Het onderwerp is onvermijdelijk en, als we dan toch denken aan de Dag des Oordeels, laat het einde dan vrolijk zijn, zoals een verjaardag. Happy Birthday! Vandaar het uitroepteken.''

Op de vraag waarom Dan juist een oorlogsspel heeft gemaakt, antwoordt hij: ,,Elk spel gaat over geweld en oorlog. Een open deur, maar we leven in een gewelddadige cultuur, hoe verborgen ook. Ik geloof niet dat Nederland een minder gewelddadig land is dan de Verenigde Staten. Het gaat anders om met geweld. Overleven is een kwestie van agressief zijn. Iedereen is gericht op succes, meer kopen, meer hebben. Agressie bevat destructieve aspecten. Geweld negeren is negatief.''

Cãlin Dan is gefascineerd door de relatie die mensen met machines hebben. Hij vindt dat interactiviteit niets nieuws is, het bestaat al eeuwen. ,,Ik zit alleen in mijn huis en kijk uit het raam tot ik opeens uit het niets een idee krijg uit een and er universum. Dàt is interactiviteit: dingen komen van nergens en gaan ergens heen op een niveau, dat je niet onder controle hebt.''

Of je de fantasieën van Dan, nu wel of niet volgt: je spieren krijgen een opdonder. Je kunt vliegen, of worstelen met je tegenstander. Er vinden confrontaties plaats met digitale helpers en obstakels. Zelf speelt Dan geen spelletjes. Hij is niet sn el genoeg. ,,Als ik het geluk heb dat mijn zoon bij me is, hij woont in Roemenië, dan speelt hij de hele dag en dan kijk ik.'' Hetzelfde geldt voor HD!. Heb je te weinig conditie of ben je niet mooi en jong genoeg om het te spelen, dan kun je je ei ndeloos vergapen aan vreemde landschappen, aan een ander Europa, aan een vrolijke doemsdag.

Tijdens DEAF98 zal van 17 tot 29 november 1998, de installatie Happy Doomsday! te zien zijn in het Nederlands Foto Instituut, Witte de Withstraat 63, Rotterdam. Tel. 010-2067275/7272

Links: Happy Doomsday! bij Ars Electronica Happy Doomsday!-site van V2 Media-lab van V2 Dutch Electronic Arts festival (DEAF98) Virtuele kunst voor cyber jetset en scholieren (19 nov. 1998) Ongelukken en orakels (18 nov. 1998)

Terug naar begin

Zie ook: Kraak het systeem Gesprek met Rop Gonggrijp, hacker van het eerste uur (4 september 1998) Ik wil weten wat er gebeurd is Kunstenares maakt InternetDoomsday voor verdronken zus (10 juli 1998) Hyperlinks uit een hamsterdoolhof De Internetexperimenten van de New York Times (8 mei 1998) Inpluggen in een ander universum Roze haaien in driedimensionale virtuele werelden (6 februari 1998) Superworklurk kan snorkelend typen Vrouwen met digitale dubbellevens (12 december 1997) Samen een ei uitbroeden Kunstenaars op Internet (5 september 1997) Out of control Populaire cultuur aan het eind van het millennium