Blair is nu de grootste havik van de NAVO
De Britse premier Tony Blair toont zich de vastberaden leider van een land in oorlog. Een 'afgang' in Kosovo is ondenkbaar.
Door onze correspondent HANS STEKETEE
LONDEN, 23 APRIL. ,,Hullo! Yes, hullo everyone!'' Aan het woord
is de zeer blije dominee A.R.P. Blair van de parochie van St. Albion, in
zijn wekelijkse praatje in het Britse satirische blad Private
Eye. De reverend Blair is ,,helemaal niet moe, in
tegenstelling tot wat u misschien heeft gehoord'', schrijft hij. Hij
heeft alleen maar ,,heel hard gewerkt voor de vrede''.
Blair als voorganger van de natie - zalvend, een tikkeltje achterbaks en
met die optimistische, vastgebakken glimlach - dat is de Blair waarin
veel Britten hun premier goed herkennen. Maar dezer dagen laat Anthony
Blair zich van een andere kant zien: als de vastberaden leider van een
land in oorlog én als de meest besliste Europese leider in de
Kosovo-crisis.
Die kant kenden de Britten nog niet van hem. Voor de rest van de wereld
is het ook nieuw. Hij ,,ontpopt zich als de meest uitgesproken havik
van de alliantie'', noteerde de Los Angeles Times licht
verbaasd. En de Wall Street Journal, geen al te linkse krant,
noemde Blair ,,een voorhoedespeler'' in de pogingen om de NAVO een
,,duidelijker missie te geven''.
In Brussel waren eerder deze week soortgelijke reacties te horen, toen
Blair NAVO-commandanten in heel Europa per directe videoverbinding een
hart onder de riem stak door de oorlog in Kosovo een gevecht voor ,,de
waarden van onze beschaving'' te noemen.
De man die eerder de inzet van grondtroepen categorisch uitsloot, bleek
deze week 'om' te zijn. Overigens na een spervuur door militairen en
politici, onder wie de oud-premiers Major en Thatcher. Woensdag toog
Blair naar de VS, naar eigen zeggen om de verjaarsvisite van de NAVO in
Washington voor zijn standpunt te winnen. In Chicago kondigde hij
gisteren ,,een nieuwe doctrine'' aan over toekomstige interventies door
de wereldgemeenschap. In Kosovo is een NAVO-afgang ,,ondenkbaar'', zei
hij. ,,Succes is de enige exit strategy die ik wil overwegen.''
Britse kranten loven de nieuwe, 'harde' Blair vanochtend als
,,robuust''. Zelfs The Economist, die hem vorige week nog
verweet ,,op de tast'' te opereren, prijst Blair nu voor zijn
,,koersvastheid''. Dat het niet alleen stijl is maar ook substantie,
moet nog wel blijken. Want die nieuwe doctrine precies is, zei Blair er
niet bij. En evenmin hoe een eventueel grondoffensief in Kosovo er
precies uit gaat zien. Blair mag dan een effectieve morale
booster zijn en een 'natuurlijke predikant', zoals politieke
tegenstanders hem met een mengsel van vrees, ergernis en bewondering
noemen, welke bouten en moeren er bij zijn ideeën horen is niet
altijd even uitgesproken.