Kosovo Conflict

Nieuws

Achtergrond

Nasleep

Conflict

Vluchtelingen

Etnische zuivering

Internet en Media

Links

Door een onzer redacteuren
PRIZREN, 14 JUNI. De Bundeswehr is er, een dag na aankomst, nog beduusd van. Ze zijn als ware bevrijders binnengehaald in de stad Prizren. De taferelen zijn bekend uit oude oorlogsfilms, maar daar zijn het altijd de Amerikanen en Britten die zo'n onthaal krijgen. Vrouwen rukken de deuren van de jeeps open en bedekken Duitse handen met kussen. Mannen delen flessen wijn en baklava uit, meisjes gooien bloemen naar de soldaten, jongetjes klimmen op de tanks.

Toch is de Duitse triomftocht in Kosovo geen primeur. Een van de weinige plaatsen waar de Wehrmacht in 1941 feestelijk werd binnengehaald, was in Kosovo, dat ook toen onder het Servische juk zuchtte. Bijna zestig jaar later zijn de Duitsers opnieuw bevrijders. Voor de Albanese Kosovaren wel te verstaan, want de Serviërs bekijken hen met haat in de ogen of spugen naar de rupsbanden.

Zaterdagnacht arriveert het eerste Duitse konvooi in Prizren, een middelgrote stad in het westen van Kosovo. De mensen staan er al uren te wachten. Ze zijn door het dolle heen. Oude mannen en vrouwen huilen, jonge meisjes zingen luidkeels liedjes voor de soldaten en draaien met hun heupen. De hele stad schreeuwt: "NATO, NATO". Af en toe gaat het geschreeuw over in "UÇK, UÇK".

Meegereisde Duitse televisieploegen rennen van de ene hoek naar de andere hoek. Duitse soldaten als good guys. "Dit is on-ge-loof- lijk", zucht een cameraman. Het overweldigende welkom verrast de Duitse soldaten. Ze worden verlegen en weren de bedankjes af. "Drinkt u alstublieft uw eigen wijn", zegt een soldaat tegen een man met zes flessen in zijn handen.

De Italianen hebben meer flair. Ze komen zondag Prizren binnen. De soldaten staan op uit hun schuttersputje en steken twee vingers in de lucht - een teken dat hier veel voor het UÇK wordt gebruikt. Honderden vingers gaan als antwoord de lucht in. De chauffeurs hangen uit de raampjes en geven high fives.

Ook de Duitse soldaten krijgen de slag te pakken. Breed lachend nemen ze de bloemen aan en versieren daarmee hun kogelvrije vesten en helmen. Enkele soldaten worden op de schouders genomen. De mensen hossen. Een soldaat laat zich fotograferen met een kindje in zijn armen. "Ze zullen het thuis niet geloven", zucht zijn collega ernaast.