De tekst die de oorlog moet stoppen
De VN-resolutie is een
reuzensprong naar vrede in Kosovo. Rusland is 'aan boord' bij het
Westen en Milosevic geïsoleerd.
Door onze redacteur ROBERT VAN DE ROER
KEULEN, 9 JUNI. Na twee dagen van in totaal twaalf uur durende
onderhandelingen en een akkoord over een VN-resolutie voor Kosovo klonk
gistermiddag in Keulen een bevrijdend applaus van de ministers van
Buitenlandse Zaken van de zeven rijkste industrielanden en Rusland.
Politici op dit niveau houden zich nooit of vrijwel nooit zelf bezig
met de opstelling en detaillering van een VN-resolutie. Maar voor deze
ministers stond er eergisteren en gisteren in Bonn en Keulen veel op
het spel en was de kwestie behalve netelig ook spoedeisend: hun tekst
dient immers als bindmiddel tussen het Westen en Rusland voor een
vredesregeling in Kosovo en als pressiemiddel op de Joegoslavische
president Milosevic om het vorige week door Belgrado aanvaarde
vredesplan uit te voeren, kortom, hun tekst moet de oorlog
beëindigen.
Een "echte doorbraak", jubelde de Duitse minister Fischer na afloop.
"Dit stelt ons in staat om te ontsnappen aan de impasse", zei zijn
Britse collega Cook. "Wij danken Rusland", zei de Amerikaanse minister
Albright. De overeenkomst betekent dat Rusland zich na maanden van
verdeeldheid met het Westen publiekelijk achter de Westerse aanpak van
het Kosovo-conflict heeft geschaard. En daarmee lijkt de
manoeuvreerruimte voor Milosevic verdwenen om de wereldgemeenschap
uiteen te spelen en zijn eigen plan te trekken. Voor hem dreigt een
internationaal isolement.
De Joegoslavische legerleiding (lees: Milosevic) moet weliswaar nog
instemmen met haar troepenterugtrekking en de VN-Veiligheidsraad in New
York moet de resolutie nog aannemen - het permanente lid China heeft
enkele bedenkingen - maar het is niet overdreven om vast te stellen dat
de wereldgemeenschap na het millimeterwerk van de afgelopen weken nu
een reuzensprong naar vrede heeft gemaakt; alle haken en ogen bij een
terugkeer van vluchtelingen, wederopbouw en verzoening tussen de
Kosovo-Albanezen en Serviërs maar even daargelaten. Zoals het
afgelopen decennium gewoon is geworden bij frontdiplomatie op de
Balkan, was de wereldgemeenschap aan de onderhandelingstafel maandag op
de Petersberg nabij Bonn en gisteren in het centrum van Keulen vooral
met zichzelf in conclaaf. Vanuit Westers perspectief: hoe drukken we de
NAVO-eisen door en halen we toch met een respectvolle behandeling de
Russen 'aan boord'? Vanuit Russisch perspectief: hoe vermijden we een
knieval voor de NAVO en houden we toch als vredesmakelaar aansluiting
met de andere landen en blijven we meetellen als grootmacht? Na twee
maanden waarin Rusland de facto de genocide en etnische zuiveringen van
Belgrado had gesteund door er niets tegen te ondernemen, gooide
president Jeltsin gisterochtend zelf definitief het roer om. Jeltsin
had anderhalve week geleden al de Russische gezant Tsjernomyrdin en
zijn minister van Buitenlandse Zaken Ivanov opgedragen met een nieuwe
strategie voor Kosovo te komen. Rusland wilde al zijn
meningsverschillen met de NAVO regelen, liet de nieuwe premier
Stepasjin president Clinton vorige week maandag weten. Jeltsin liet,
aldus Amerikaanse regeringsfunctionarissen, uiteindelijk zijn relatie
met het Westen prevaleren, zeker in de aanloop naar de G8-top van
volgende week, waarop hij hoopt nieuwe economische steun te krijgen. De
nieuwe Russische opstelling leidde vorige week woensdag tot het
gezamenlijke vredesplan van de Finse EU-gezant Ahtisaari en
Tsjernomyrdin, dat Milosevic een dag later accepteerde. Tsjernomyrdin
werd bij aankomst thuis weggehoond omdat hij alle NAVO-eisen zou hebben
ingewilligd. En alleen al vanuit dat binnenlandse perspectief betekende
dit dat Ivanov in Duitsland niet zomaar akkoord kon gaan met de VN-
resolutie, aldus Westerse diplomaten. Hij schortte maandag de
onderhandelingen op voor overleg met Moskou. De NAVO-leiding van en de
robuustheid van de vredesmacht en de terugtrekking van alle
Joegoslavische troepen waren de laatste geschilpunten.
Na nieuwe instructies van Jeltsin sleepte Ivanov gisterochtend nog wat
tekstuele concessies die de NAVO-opstelling niet verzwakken, binnen.
Maar Rusland steunde definitief de Westerse aanpak, kort samengevat: de
NAVO runt de operatie, alle Servische troepen dienen afgemarcheerd en
Belgrado moet meewerken met het oorlogstribunaal. Soms is diplomatie
verstoppertje spelen, en daarom staat nergens in de resolutie expliciet
dat de NAVO de leiding krijgt over de vredesmacht. Maar alle acht
landen weten dat dit automatisch volgt uit de praktijk. De ministers
besloten in een bijlage te verwijzen naar het vredesplan van de
gezanten Ahtisaari en Tsjernomyrdin, dat voorziet in een
"substantiële" NAVO-deelname en "een eenduidig commando". Het is
een technisch compromis, om Rusland gezichtsverlies te besparen, dat op
dezelfde wijze is toegepast voor de vredesmacht voor Bosnië. "We
hebben duidelijk gemaakt in de bijlage dat de vredesmacht een NAVO-
kern zal hebben en dat de NAVO de leider zal zijn", zei Albright op de
persconferentie. De NAVO zal af en toe rapporteren aan de VN, maar van
ondergeschiktheid aan de VN is geen sprake.
Ivanov bromde even later bij wijze van lichte tegensputtering dat de
details inzake de internationale troepenmacht pas na aanvaarding van de
VN-resolutie zullen worden geregeld. Hij beaamde dat hij concessies had
moeten doen. Onduidelijk is nog hoe de Russische soldaten moeten worden
ingepast in de door de NAVO geleide troepenmacht. Daarover is morgen al
overleg in Moskou met de VS.
Al bij al zette de G8 gisteren de eerste stap in een ingewikkeld
'synchronisatie-schema'. De wereldgemeenschap hoopt nu op een militair
akkoord van de NAVO met de Serviërs en een terugtrekking van hun
troepen. Daarna volgt een pauze in de NAVO-bombardementen. Als dit de
Russen en de Chinezen tevreden stelt, kan de V-raad stemmen over de
resolutie. Onzeker is nog of Milosevíc zich iets van dit schema
aantrekt.