Strategie NAVO ter discussie
Door onze correspondent JUURD EIJSVOOGEL
WASHINGTON, 2 APRIL. In de VS beginnen politieke en militaire
functionarissen elkaar bittere verwijten te maken over de strategie van
het NAVO-offensief tegen Joegoslavië.
De frustratie in de Amerikaanse hoofdstad groeit, nu militaire successen
uitblijven en steeds duidelijker is dat zich in Kosovo een humanitaire
ramp voltrekt die de luchtaanvallen juist hadden moeten voorkomen.
President Clinton is volgens Amerikaanse kranten weken geleden al
gewaarschuwd dat luchtaanvallen ontoereikend zouden zijn om de etnische
zuivering van Kosovo te stoppen. CIA-directeur George Tenet voorspelde
de president bovendien dat Servische troepen in reactie op een offensief
van de NAVO hun aanvallen op de bevolking van Kosovo wel eens zouden
kunnen opvoeren, zoals inderdaad gebeurd is.
In Washington gaan nu steeds meer stemmen op om de oorlog in Kosovo met
de inzet van grondtroepen te beslechten. Oud-minister van Defensie Frank
Carlucci zei woensdag: ,,We zijn in oorlog. We moeten onze krijgsmacht
in staat stellen om te winnen. Als daar grondtroepen voor nodig zijn,
dan moeten ze maar worden ingezet.'' Maar president Clinton, die steeds
heeft gezegd dat hij dat niet van plan is, riep de Amerikanen gisteren
op tot geduld. Het offensief ,,is pas zeven dagen aan de gang'', zei
hij. ,,We moeten vasthoudend en geduldig zijn.'' Hij waarschuwde de
Joegoslavische president Milosevic dat de Verenigde Staten hem
persoonlijk verantwoordelijk zullen houden, als de drie Amerikaanse
soldaten die woensdag bij de Macedonisch-Joegoslavische grens zijn
opgepakt iets overkomt.
Clinton en zijn veiligheidsadviseurs hebben de inzet van grondtroepen
nauwelijks meer serieus overwogen, schrijft The Washington
Post, nadat de NAVO in oktober had becijferd dat daarvoor zo'n
200.000 manschappen nodig waren. Dat getal was niet het resultaat van
een grondige studie, maar van een snelle schatting ,,op de achterkant
van een envelop'', aldus de krant. Maar het was voor Clinton en zijn
NAVO-partners voldoende om de optie van grondtroepen meteen uit te
sluiten en er ook dit voorjaar niet meer op terug te komen.
In geen van de NAVO-landen zou bij de publieke opinie steun bestaan voor
een militaire actie met zoveel grondtroepen. Woensdagavond nog zei
Clinton in een vraaggesprek met het televisiestation CBS: ,,Wat me
tegenstaat aan de inzet van grondtroepen, is het vooruitzicht dat we ze
niet meer kunnen terugtrekken.'' Hij zou van het begin af aan beseft
hebben dat de NAVO de oorlog met alleen luchtaanvallen niet zou kunnen
winnen, tenzij Milosevic snel zou inbinden. Daarop hoopte hij, naar nu
is gebleken vergeefs.
Het Witte Huis reageert verbolgen op de - vaak anonieme - critici van de
gevolgde strategie. Clinton kon de publieke opinie niet negeren, stellen
zij.
Een luchtoorlog was de enige keuze die hij had. Als hij besloten had om
helemaal niet in te grijpen, dan was hij verketterd omdat hij een
humanitaire ramp had genegeerd.
In een politiek-militair plan dat de regering-Clinton in oktober
opstelde, werd al voorzien dat de Joegoslavische president Milosevic de
etnische zuiveringen kon versnellen. Maar een hoge NAVO-militair zegt
(anoniem) in The Washington Post: ,,We hebben de wreedheid en de
snelheid onderschat van het offensief van Milosevic in Kosovo.''
Aangenomen werd dat Milosevic snel door de knieën zou gaan als de
NAVO eenmaal militair in actie zou komen.
Ook op het hoofdkwartier van de NAVO in Brussel heerst frustratie
over de aanpak van de Kosovo-crisis. Hoge NAVO-militairen erkennen nu
dat ze belangrijke aanwijzingen over de Joegoslavische plannen met
Kosovo over het hoofd hebben gezien. Als ze die signalen wel hadden
opgepikt, aldus NAVO-functionarissen in The New York Times, dan
hadden de politici hun weerzin tegen de inzet van grondtroepen misschien
overwonnen.
Eind oktober gaf de toenmalige bevelhebber van het Joegoslavische leger,
generaal Momlcilo Perisic, twee NAVO-generaals heimelijk een tip.
Tijdens een ontmoeting met de Amerikaanse generaal
Wesley Clark, bevelhebber van de NAVO-troepen, en de Duitse generaal
Klaus Naumann, in het presidentiële paleis in Belgrado, stuurde
Perisic opeens zijn politiebegeleiders de kamer uit. Nadat hij de
televisie heel hard had gezet, vertrouwde hij de NAVO-generaals toe dat
hij besefte dat een conflict met het bondgenootschap vreselijke schade
zou toebrengen aan het Joegoslavische leger, volgens hem de enig
overgebleven democratische instelling in het land.
Perisic leek daarmee te willen zeggen dat hij het dreigement van de NAVO
om het leger te vernietigen, heel serieus nam. Maar een maand later was
hij uit zijn functie gezet, net als het hoofd van de luchtmacht en het
hoofd van de binnenlandse veiligheidsdienst. Terugkijkend geloven NAVO-
functionarissen nu dat Perisic en zijn twee collega's de laan werden
uitgestuurd omdat ze niet instemden met een nieuw, drastisch plan voor
de etnische zuivering van Kosovo.
Kort voor het begin van de luchtaanvallen voorspelde een van de
Amerikaanse inlichtingendiensten dat Milosevic van plan was om Kosovo
binnen een week via etnische zuivering te ontdoen van 1,8 miljoen
etnische Albanezen. Maar Amerikaanse regeringsfunctionarissen zouden
daartegen in hebben gebracht dat een paar dagen van
bombardementen en actie van het Kosovo Bevrijdingsleger UÇK
Milosevic wel zouden doen inbinden.
Nu dat niet is gebeurd, klinkt er gemor in Washington. Na de eerste
aanvalsfase, die gericht was op het Joegoslavische luchtafweergeschut,
werd de strijd opgevoerd tot fase twee (militaire infrastructuur) en
fase drie (de troepen in Kosovo en doelen in Belgrado). Maar, zegt een
anonieme regeringsfunctionaris, wat doen we als dat allemaal niet
werkt? ,,Er is geen fase vier.''