HOOFDOFFICIER WRAKKING
Populair in Amsterdam
Door onze redacteur MARCEL HAENEN
AMSTERDAM, 16 OKT. Op handen
gedragen op het eigen Amsterdamse parket, maar verguisd door bijna alle
andere staande magistraten buiten de hoofdstad. Zo is de eigenzinnige
Amsterdamse hoofdofficier van justitie Hans Vrakking die vandaag na acht
jaar zijn definitieve vertrek aankondigt het beste te typeren.
De voormalige aannemer en rechter Hans Vrakking (59 jaar) begon zijn
loopbaan bij het Amsterdamse parket onder een ongelukkig gesternte.
Samen met zijn compaan, korpschef Ernst Nordholt, besloot hij in
december 1993 tot de ontbinding van het speciale regionale zogeheten
IRT-politieteam. De opsporingseenheid gericht op de zwaarste jongens
werd naar huis gestuurd toen de Amsterdamse driehoek achterhaalde dat de
politie in samenwerking met criminelen massaal drugs importeerde in de
hoop zicht te krijgen op de top van de onderwereld.
"Overijld en ondoordacht", handelde Vrakking destijds vond de commissie
Wierenga die de IRT-affaire in 1994 onderzocht. Het IRT-team was volgens
de commissie gesneuveld door Amsterdamse arrogantie: de leiding wilde
niets te maken hebben met vertegenwoordigers van de 'boerenpolitie' uit
Haarlem en Utrecht die ook in het team zaten.
Dat oordeel vond Vrakking zo onrechtvaardig dat hij er de rest van zijn
bewind veel energie instak om aan te tonen dat hij het destijds
inderdaad bij het rechte eind had. In de justitiële
loopgravenoorlog die ontstond maakte Vrakking zich weinig populair bij
de top van het OM - het college van PG's - dat Vrakking er van verdacht
regelmatig vertrouwelijke informatie via de pers te verspreiden.
Tekenend was in dit verband dat OM-baas De Wijkerslooth een jaar geleden
via NRC Handelsblad het vertrek van "oude vos" Vrakking aankondigde.
De grootste verdienste van Vrakking - vader van vijf kinderen - liggen
op het managementterrein. Zijn parket kreeg het ISO-certificaat voor de
uitstekende kwaliteit van de bedrijfsvoering.
Meestgenoemde opvolger van Vrakking is zijn huidige Rotterdamse collega
Leo de Wit, die van oorsprong Amsterdammer is. De Wit en het college van
PG's twijfelen hier echter over.