De ware Amerikanen

Met de erkenning dat er een grens is aan zijn levensveranderend vermogen heeft de rock 'n' roll echter voor Springsteen niet afgedaan, integendeel: op Born In The USA gebruikt hij het Grote Geluid Dat Van Je Hart Een Vuist Maakt om harder dan ooit tevoren op de poorten van The Promised Land te bonzen en er nogmaals op te hameren dat niet Reagan cum suis de ware Amerikanen zijn maar de gehavende Vietnam-veteraan uit de titelsong en alle anderen die door Washington aan hun lot zijn overgelaten. Niet accepteren dat je buitengesloten wordt, is sowieso de boodschap van zijn rebellie. Onder het klaroenschallende oppervlak worden er echter weinig opwekkende mededelingen gedaan. De plaat begint en eindigt met songs over nationale tragedies (het Vietnam-trauma en de Reagonomische Crisis) en daartussenin gaat het niet alleen over doodsangst, het einde van een beste vriendschap en de nachtmerrie van het niets meer te zeggen te hebben, maar ook over zijn uit ambivalentie geboren onvermogen om werkelijk verlossing te vinden in de liefde - de pijnlijke keerzijde van zijn grote verlangen ernaar.

Deze laatste vorm van "crashing into the walls of the dream room" zou ook het thema vormen van Tunnel Of Love, een introspectief meesterwerk en misschien wel zijn meest volwassen plaat - met daarop opnieuw een song over zijn vader, die zijn hele leven met een blikje Budweiser en smeulende lont in de verduisterde keuken van zijn huis is blijven zitten. In "Walk Like A Man" kijkt Springsteen, staande voor het altaar, nog een keer om naar deze man met wie hij zich, als Kaïn met Adam, verbonden weet door een "love in chains":

"Well now the years have gone and I've grown
From that seed you've sown
But I didn't think there'd be so many steps
I'd have to learn on my own
Well I was young and I didn't know what to do
When I saw your best steps stolen away from you"