Sleeswijk-Holstein is een land dat met zijn uitgestrekte weilanden, zijn boer derijen, bomen en koeien, hekken en sloten, voortdurend aan Nederland doet denken. Wie hier suffend per auto rondtoert, verwacht voortdurend een afslag Meppel of Bolsward. Die Nederlandse sfeer gaat nog veel verder dan het landschap alleen. In de zestiende en zeventiende eeuw is dit ge bied door Hollanders min of meer cultureel gekoloniseerd.

De staatkundige geschiedenis van het gebied is gecompliceerd. Sleeswijk was een hertogdom onder Denemar ken, Holstein viel onder de Duitse keizer en beide gebieden bestonden weer uit niet aan elkaar gelegen lappen land. De hertogen van Sleeswijk-Holstein wisten zich een speelbal van de internationale noordelijke groot machten Denemarken en Zweden en slaagden er lang in om, met wisselend succes en soms zeer vernederend, hun zelfstandigheid te behouden. In 1712 lijfde Denemarken het hertogdom in en anderhalve eeuw later zou Bismarck het op zijn beurt met geweld bij Pruisen voegen.

Juist die zeventiende eeuw moet de gelukkigste periode van het hertog dom zijn geweest, dat straalt Gottorf im Glanz des Barock uit. Dat was te danken aan hertog Friedrich III (1597-1659), die dan ook een centrale plaats op de tentoonstelling inneemt. Hij was een ontwikkeld man die be halve Duits ook het Frans en Latijn beheerste en die Grieks en Hebreeuws kon lezen. Op zijn Grand Tour kwam hij niet verder dan Zuid-Frankrijk, omdat zijn vader overleed en hij over haast moest teruggkeren. Hij was ne gentien jaar toen hij de troon besteeg en Italië heeft hij nooit gezien. Met een ongelofelijke energie heeft deze vorst tijdens zijn 43-jarige regeerperiode aan de economische en culturele bloei van zijn land gewerkt. Vooral na 1648, toen er in Europa dankzij de Vrede van Westfalen een periode van stabiliteit aanbrak en na de vele oorlogen aandacht aan de cultuur besteed kon worden. Toen nam, om in de termen van die tijd te blijven, Minerva de macht over van Mars.

Lees verder