Bijlmer-enquête

Actueel

Rapport enquete-commissie

Lading

Ondervraging politici

Gezondheid bewoners en bergers

Getuigen

Relatie Israel

El Al

Betekenis parlementaire enquête

Artikelen op datum

Grote zorgen Israel
(16 maart 1999)
In Israel getuigen politici van hun grote zorgen over de relatie met Nederland, dat voor Israel ,,niet zomaar een land'' is.

Goliath moet zich schamen
(16 maart 1999)
Premier Kok heeft weinig reden om het rapport van de parlementaire enquêtecommissie-Vliegramp Bijlmer met een gerust hart tegemoet te zien. De manier waarop de ministers vorige week in de verhoren hun afwikkeling van de ramp verdedigden was pover en soms ronduit armzalig. De ministers Jorritsma en Borst overtroffen elkaar in departementaal particularisme en de minister-president maakte zelf bepaald geen goede beurt door zijn handen in onschuld te wassen en de verantwoordelijkheid voor zijn passieve coordinatie af te schuiven op ambtgenoten en Kamerleden, omdat die hem nooit hadden gevraagd tussenbeide te komen. Volgens de opgave die aan de commissie werd voorgelegd, zijn de ministeries van Verkeer en Waterstaat en van Volksgezondheid en Milieu ieder op eigen terrein pas na de instelling van de enquete actief geworden. Wat zij voor die tijd hadden gedaan aan opsporing en onderzoek van ladingdocumenten, respectievelijk ziekteverschijnselen, was bedroevend weinig. Het had natuurlijk niet erg geholpen dat de Israelische luchtvaartmaatschappij El Al zich jarenlang van den domme had gehouden, maar op haar beurt was de Nederlandse overheid zelf ook allerminst een toonbeeld van slagvaardigheid en doortastendheid geweest. Ministers hadden onkritisch op het kompas van hun ambtelijke diensten gevaren en genoegen genomen met onduidelijke uitkomsten van naspeuringen. Hun departementen hadden onder een vage regie langs elkaar heen gewerkt. De ministers hadden elkaar niet opgepord (`scherp gehouden'). En de premiers Lubbers en Kok hadden berust in al die mistige resultaten zonder een hand uit te steken. Zodra ministers op zichzelf worden teruggeworpen en ze buiten de vertrouwde context van de regeringstafel aan de tand worden gevoeld, blijkt er van hun veronderstelde macht ineens opmerkelijk weinig over te zijn.