In DeLillo's romans is de buitenwereld van media, van regeringen, machthebbers en wetenschappers, een schijnwereld vol angst. ,,Ik denk niet dat mijn romans geschreven hadden kunnen worden vóór de moord op Kennedy. Wat uit die gebeurtenis voortvloeide, dat gevoel van willekeur, het gevoel dat niets is wat het lijkt, heeft mijn werk bepaald. Een ongrijpbaar gevoel van ontzetting, dat vanaf toen deel is gaan uitmaken van onze cultuur. Uiteindelijk leidde dat tot wat ik in Underworld 'paranoia als geloof' heb genoemd. De zuiverste vorm ervan is te vinden op het internet, waar de waanbeelden over samenzweringen en staatsgeheimen volkomen los zijn geraakt van de waarneembare werkelijkheid.''

Ziet hij Lee Harvey Oswald als een symbool van die geestesgesteldheid? ,,Met geweld verwezenlijken mensen zichzelf. Dat maakt Lee Harvey Oswald tot zo'n interessante figuur. Het grootste deel van zijn leven was hij werkelijk geïnteresseerd in politiek. Ik laat zijn intellectuele beperkingen buiten beschouwing, maar ik ben ervan overtuigd dat zijn overlopen naar de Soviet-Unie voortkwam uit een oprecht engagement. In april 1963 vuurde hij een schot af op een ultra-rechtse generaal. Dat was nog een politieke daad, of in ieder geval beschouwde hij het zelf als zodanig. Een paar maanden later, toen hij op Kennedy schoot, was ieder politiek motief verdwenen. Ik zie hem als iemand die uit de geschiedenis was gestapt en nog slechts werd gedreven door dagdromen, fantasieën, door beelden uit de media, door toevalligheden. Allemaal niet-historische zaken. In die zin was hij een voorloper van al die bedeesde blanke jongemannen die in de jaren zestig en zeventig aanslagen pleegden op publieke figuren als gouverneur George Wallace, John Lennon, enzovoort. Oswald was een overgangsfiguur, bij wie de politieke motieven voor geweld plaatsmaakten voor iets anders, voor een vage zucht naar bekendheid.''

>>> Waarnemingsvermogen