|
EEN BASEBALL VAN LEVENSBELANG
EEN HEEL ERG DIKKE ROMAN
Zie ook:
Communicatie is ons lot
We hebben een machine gemaakt die door niemand beheerst wordt
De laatste dissidenten verdwijnen
We wordenniet dommer maar slimmer
|
Spanning
Wat een novelle of korte roman over een jeugd in de Bronx moest worden,
groeide uit tot een reusachtig postmodern panorama. Vol tijd- en
plaatsverschuivingen, bevolkt door tientallen personages, waarin de
verscheurde ziel van het hedendaagse Amerika gevangen werd. Het verhaal
over de jeugd van Nick Shay in de Bronx schoof in het manuscript steeds
verder naar achter. ,,Er miste iets, dramatische spanning. Uiteindelijk
werd het een omgekeerde reis door de tijd. Na de proloog over de homerun
is het veertig jaar later. Van daaruit ga je langzaam maar zeker terug
naar het jaar van de wedstrijd, met de befaamde bal als rode draad. Er
is in Underworld nauwelijks een personage te vinden dat niet op de een
of andere wijze met de geschiedenis van de bal kan worden geassocieerd.
Maar dat bedacht ik niet van tevoren, het drong zich tijdens het
schrijven aan me op. Dat maakte me onzekerder dan ik me ooit gevoeld
had, maar aan de andere kant bracht het schrijven me meer openbaringen
dan ooit tevoren.''
Van de befaamde bal gaat een onweerstaanbare fascinatie uit. Zoals bij
zoveel objecten in eerdere romans van DeLillo wordt de bal voor sommige
personages in Underworld van levensbelang. DeLillo: ,,Niemand weet wat
er met de bal gebeurd is. Een paar maanden geleden heb ik Bobby Thomson
ontmoet, de man die de dramatische homerun sloeg. Hij is nu
vierenzeventig en zijn hele leven heeft in het teken van die bal
gestaan. Iedereen vraagt hem ernaar. Mensen vertellen hem niet alleen
wat ze deden op die bewuste dag, maar wat voor kleren ze als kleuter op
dat moment aanhadden. Soldaten die in Korea vochten, vertellen hem dat
de aanvallen tijdelijk gestaakt werden zodat er naar de wedstrijd op de
radio geluisterd kon worden. Voor enkele personages in Underworld wordt
de bal een obsessie, maar hun zoektocht richt zich niet alleen op een
voorwerp. Ze zoeken naar een diepere betekenis van de feiten. Voor Nick
Shay, een van de belangrijkste personages, is de bal geen symbool van
overwinning, maar juist van verlies. Het verlies van zijn vader vooral,
die in het jaar van de wedstrijd verdween en met een kogel in zijn hoofd
werd teruggevonden.''
Tegenover de bal staat in Underworld de bom. DeLillo heeft vaker de
normale, alledaagse levens van zijn personages in een context van
nucleaire vernietiging geplaatst, maar in Underworld is het leven van de
personages doordrenkt van stille dreiging. Underworld laat zien hoe ook
de bom een cultureel object werd, net als de bal van de homerun.
,,De populaire cultuur is in de Verenigde Staten dermate dominant, dat
ze werkelijk alles absorbeert, zelf zoiets afschrikwekkends als de
atoombom. Op een eigenaardige manier wordt iets bedreigends opgenomen en
onschadelijk gemaakt, en dan kan de cultuur zich weer op het
consumentendom richten. Charles Manson ontvangt royalties voor T-shirts
waar zijn portret op staat. In mijn roman laat ik de cabaretier Lenny
Bruce optreden, met lange monologen over de Cubaanse rakettencrisis,
omdat ik denk dat de nucleaire dreiging aan de wieg stond van de sick
humor. Natuurlijk is Bruce hier een personage, de roman gaat in de
eerste plaats om persoonlijke obsessies en verlangens, maar op een ander
niveau heb ik geprobeerd in Underworld zoveel mogelijk van de invloed
van de bom op de Amerikaanse cultuur te laten zien. Ik vertel in mijn
roman de niet-officiële geschiedenis van de Koude Oorlog. Het
verhaal is doortrokken van Amerikaanse populaire cultuur en Amerikaans
populair taalgebruik. Mijn personages leidden min of meer een gewoon
leven, maar op de achtergrond is er steeds de stille dreiging van een
catastrofe. Tekens van die dreiging vind je in de metaforen die een
cultuur gebruikt, in de alledaagse gesprekken van mensen, in de
paranoïde manier waarop nieuwsfeiten worden geïnterpreteerd.
Die verborgen werkelijkheid, het meest tastbaar gesymboliseerd in de
ondergrondse opslagplaatsen voor nucleair afval, heeft mijn roman zijn
titel gegeven. Pluto is de Griekse god van de Onderwereld, en plutonium
het belangrijkste bestanddeel van de atoombom. Maar in wezen gaat het
boek over alles wat ondergronds is in de Amerikaanse cultuur.''
|
NRC Webpagina's
29 mei 1998
|
Bovenkant pagina |