In 1987 waren mijn echtgenote en ik werkloze musicologen die zich als enige verder weg gelegen reisbestemming Portugal konden veroorloven. Tijdens onze rondreis bezochten wij het prachtige park van Buçaco, niet ver van Coimbra. In dit park hebben Portugese ontdekkingreizigers sinds honderden jaren flora uit de hele wereld geplant. In het park bevindt zich een tot hotel omgebouwd klooster, dat zo'n ongenaakbaar luxueus prestige uitstraalde, dat wij er toen nog niet eens naar binnen durfden te gaan om een plas te doen. Wij namen ons voor, mochten wij ooit terugkeren, dan in dit hotel te verblijven.

Enkele jaren later, met inmiddels goede banen en dito salarissen, reisden wij met medeneming van de reisgids Portugal, een gids voor vrienden van Rentes de Carvalho, opnieuw naar Portugal. Uiteraard kwamen wij langs Buçaco, met de intentie ditmaal in het Palace Hotel te overnachten. We durfden nu wel naar binnen, maar kwamen tot de ontluisterende conclusie dat het verblijf hier nog steeds ons budget ver te boven ging. Een lunch, dat kon er vanaf.

De menukaart oogde "gewoon" uitstekend, maar de wijnkaart was om stil van te worden zo "anders". Het hotel kocht namelijk sinds tientallen jaren de beste druivenoogst uit de omgeving op om er onder eigen naam wijnen voor eigen gebruik van te maken. De wijnkaart bestond voornamelijk uit deze wijnen en ging terug tot het begin van deze - nee, inmiddels is het de vòrige - eeuw. De wijnen die "op" waren, werden met potlood doorgehaald. Volgens de reisgids van Rentes de Carvalho was het mogelijk om in het restaurant wijnen te kopen. Hij prees van de recentere jaren 1985 aan als een topjaar. Op ons verzoek om een fles uit dat jaar mee te mogen nemen wilde de ober aanvankelijk niet ingaan maar toen onze diepe teleurstelling daarover bleek, mochten wij een tweede poging wagen bij de baas van het restaurant. Alsof deze zich door de naam op onze reisgids liet overreden mochten wij bij de gratie gods voor deze éne keer de fles van onze keuze meenemen. Aldus kwamen wij in het bezit van een fles BUÇACO TINTO Reserva door het Palace Hotel.

De donkerbruine fles heeft een wat oubollig ongedateerd etiket. Hoger op de hals is apart met een rond plakkertje het jaartal 1985 vermeld. Op de fles zit een kurk met een huls van was die inmiddels op sommige plekken aan de buitenkant wat wit (schimmel?) is geworden. Daarover is een strookje papier geplakt met het nummer BP-751269.

Wij denken nog altijd met genoegen terug aan beide reizen door Portugal en de fles, sedertdien diep weggestopt in de kelderkast, is daarbij een dierbare herinnering. We betreuren nog steeds dat we toch niet in het hotel hebben overnacht. Dat was toen verkeerde zuinigheid... Ook knaagt bij ons de vraag wat we nu met die fles moeten. Bewaren, als een souvenir, omdat de wijn niet meer drinkbaar is? De wijnkaart en Rentes de Carvalho suggereerden een lange bewaartermijn. Bewaren, om verder te laten rijpen, en dan, hoelang nog? Of nu opdrinken? En hoe dan te savoureren? Lieve mevrouw Faber, help ons, want we hebben maar één kans dit goed te doen...

Job Stierman en Bauk van der Valk

Wat een feest der herkenning, deze brief! Jaren geleden was ik op mijn eerste wijnreis met Nederlandse sommeliers naar Portugal en onze eerste bestemming was - u raadt het al - Bucaco. Als afgezanten van de Nederlandse wijnhandel/pers werden wij in de watten gelegd - hoewel ik een ellendig kamertje had met uitzicht op een muur waarlangs een volle regenpijp door de stromende regen een hol, klaterend geluid maakte. Dat heb je met antieke hotels! Wij kregen ieder zonder erom te hoeven vragen een fles van deze speciale wijn mee - inderdaad met het etiket uit 1919( mag niet veranderd worden) en hij ligt nog in onze kelder. Mijn man die toen sommelier was, is er een jaar eerder geweest en kreeg ook een fles. Wij hebben dus 1984 en 1985. Wij hebben al een paar keer tegen elkaar gezegd: zullen we eens een fles Bucaco openmaken? Maar dan was het weer - nee, laten we nog maar even wachten. We proefden namelijk in de kelder van het hotel - een bijzonder romantische plek - Bucaco's van dertig, veertig jaar oud. Toch vind ik dat zo langzamerhand de kurkentrekker er maar eens in moet, en dat advies kan ik u ook geven. Het zou zonde zijn om een wel spannende, maar enigszins verstofte wijn te proeven, waar zo'n verhaal aan zit - het gaat toch om de wijn, nietwaar? Zullen we afspreken dat we hem allebei in dit legendarische jaar 2000 opdrinken? Als u een karaf heeft, zou ik de wijn wel van te voren decanteren, want hij is vlezig en kan nog een beetje stroef zijn. En natuurlijk een Portugese maaltijd erbij! Heel veel drinkplezier toegewenst.

Via een kennis ben ik in het bzit van een fles Chateauneuf du Pape AC van 1953. Handelaar: Henry Bouchard a Pontanevaux. Wat doe ik hiermee? Weggooien - opdrinken - verpatsen?

H.Tammes

Veel te verpatsen is er niet meer aan uw wijn - hij is rijp voor de goot. Wellicht kent u iemand die in 1953 geboren is, die zou hem nog op zijn schoorsteenmantel kunnen zetten, maar een andere functie zie ik niet meer voor deze wijn - helaas.

Via een erfenis ben ik in het bezit gekomen van een fles Grand Vin de Bourgogne, Corton 1949, leverancier Louis Bogaers Tilburg. Wat moet ik met deze fles doen, volgens u?

Johan Verharen

U mag deze fles openmaken en voorzichtig proeven. Het is een wijn uit een erg mooi jaar en van een Nederlandse botteling, die in die tijd erg goed waren. De wijn heeft echter een halve eeuw ruim achter de rug, dus wees niet teleurgesteld als hij belegen smaakt of heel snel verloopt in het glas. Ik hoop dat hij al die jaren op een goede plek bewaard is gebleven, dat scheelt enorm bij het bepalen van zijn kwaliteit.

Al tientallen jaren ben ik een fervent wijnliefhebber. Mijn kennissen weten dat. Ik krijg dus als cadeau mooie flessen wijn. Ik hbe in mijn kelder dus bv een Château Tour Bel-Air, Ht Medoc 1990 en Bourgogne 1986 Hts Côtes de Nuits Clos du Vignon Côte d'Or. Mijn vraag: hoe lang zijn deze prachtige wijnen houdbaar? Wanneer mogen zij op, wanneer moeten zij opgemaakt worden? En een laatste vraag: hoe lang is een aangebroken fles (wijn, port, sherry, vermouth) nog drinkbaar?

J.A.A.A. van Oirschot

Uw inderdaad mooie flessen wijn zijn allebei nu echt op dronk, vooral de Bourgogne. U kunt eventueel nog een paar jaartjes naar de Bel-Air blijven kijken, maar hij zal zich niet meer verder ten goede ontwikkelen, alleen nog enkele jaren stabiel blijven. Wat betreft de open flessen: gewone port kunt u vrij lang geopend bewaren, vintage port moet zo snel mogelijk op, net als wijn. Fino en Manzanilla sherry's mogen niet langer dan een maand of twee open blijven, omdat ze dan hun frisheid verliezen en Vermouth kan eindeloos open blijven, vanwege zijn alcoholgehalte en samenstelling. Medium sherry's kunnen weer wat langer open blijven, evenals de 'echte' (niet geblende) sherry's zoals Oloroso, Amontillado en de zoete Pedro Ximenez.

Een vraag over het bewaren van wijnen. Enige jaren geleden (1992 t/m 1995) heb ik wijnen gekocht en tot nu toe bewaard. Ik heb ze in huis op een koele plaats opgeslagen. Onlangs heb ik die wijnen willen uitschenken. Tot mijn verbazing en teleurstelling bleek dat de wijn eerst mooi helder van kleur en lekker is, maar na enige tijd troebel wordt. Het betreft redelijk goede wijnen uit de Bordeaux streek (Medoc en St Emilion), indertijd gekocht voor ongeveer 12 tot 15 gulden. De temperaturen zijn in de zomer weliswaar hoger, maar ik heb eens gelezen dat wisseling van temperatuur geen bezwaar hoeft te zijn als de veranderingen maar geleidelijk tot stand komen. Graag verneem ik van U wat de oorzaak van bovengenoemd probleem kan zijn.

H.Werts

Wat u beschrijft lijkt op een depot-storing, maar het type wijn dat u schenkt heeft geen depot; ik vind het een raadsel. Een wijn is of direct troebel of helder en blijft dat dan ook. Een oude wijn kan eventueel van kleur veranderen door oxydatie. Het kan haast niet anders of de wijn heeft een fout in zijn structuur. Ik hoop niet dat het in alle wijnen zo was - dat is technisch bijna onmogelijk, ook geen gevolg van wisselende temperaturen. U heeft niets gezegd over de smaak, ik hoop dat die tenminste nog in orde was.

onlangs bezocht ik met drie vrienden de Cote d'Or, om op aangename wijze de wijnkelder aan te vullen. Bij thuiskomst ontdekte ik echter dat een paar kurken de flessen niet helemaal goed afsluiten. Geen grote lekkages: een of twee druppeltjes hangen elke dag aan de flessen. Het lijkt mij dat, wanneer er een druppel, al is het maar een enkele, aan de fles hangt, er ook lucht/zuurstof in de fles kan komen. En omdat het hier gaat, zoals u begrijpt, om wijnen die nog minimaal vijf jaar moeten liggen, vrees ik dat dat de ontwikkeling niet ten goede komt. Als dat inderdaad het geval is, is er een methode om de flessen extra af te sluiten? Of kunnen flessen wellicht zelfs zonder schadelijke gevolgen opnieuw worden gekurkt? En zo ja, waar zou ik dat kunnen laten doen? Bij voorbaat dank voor uw antwoorden.

Robert Muis

Geen zorgen, het komt vaker voor dat er enkele druppels wijn aan de kurk hangen. Het bewijst dat de kurk zijn werk doet: hij laat minimaal lucht door en houdt de wijn tegen. Als er een paar druppels doorgekomen zijn, is de kurk goed vochtig en sluit hij uw wijn nog beter af. Alleen wanneer het druppelen doorgaat (controle is de komende weken geboden), is er reden voor enige zorg, want dat zou kunnen wijzen op een te dunne kurk. Ik hoop dat u een dermate goede relatie met uw wijnleverancier in de Côte d'Or heeft, dat u hem dan het probleem voor kunt leggen en de lekkende voor nieuwe flessen mag inruilen.

Jaren geleden erfde ik een aantal 'absolute' topwijnen. Bij speciale gelegenheden wilde ik zo'n godsgeschenk ontkurken. Dat werd een dramatische ervaring. La Tâche (1967) en Lafite-Rothschild (1964) verdwenen in het begin van de jaren negentig in de gootsteen (azijnsmaak). De kurken van Château Cantenac-Brown (1971), Richebourg (1964) en een echte Margaux (1975) bleken zuurstof door te laten en dus ondrinkbaar. De absolute Spaanse topper Vega Siciliana viel uit mijn handen op de plavuizen. Alleen de Chambertin uit 1970 was, ondanks het verschrompelde etiket, een succes. Op 31 december 1999 moest en zou ik het klapstuk Château Haut Brion 1945 drinken. Ook daar waren de kurk en het lood van beschadigd. Ik heb nu nog vijf oude flessen die (waarschijnlijk) niet lekken: Château Haut Brion (1967), Château Crozet Bages (1952), Château Mouton Rothschild (1972), mijn favoriete Chambolle-Musigny (1986) en Château Guiraud (1er Cru Sauternes) uit 1981. Zal ik ze allemaal weggeven aan een verzamelaar?

Emile Bode

Wat een tragisch verhaal niet weggeven hoor, want het kan niet dat er zoveel pech voor u is weggelegd. Ik begrijp overigens niet dat een slecht lood en een slechte kurk de Haut-Brion 1945 hebben bedorven - dat hoeft niet. Voor de rest van de wijnen heb ik helaas niet veel goeds te melden, alleen de Chambolle-Musigny lijkt een voltreffer. De Haut-Brion '67 is ondanks het feit dat het Haut-Brion is, waarschijnlijk om, evenals de Mouton '72. Ook een goede kans biedt de Guiraud '81, licht gekoeld (12 graden, of 14) met een lichtzoet gebak erbij. De Crozet-Bages is een curiosum - zeker proeven, het was een jaar met uitschieters.

In 1993 heb ik een fles Sauternes gekocht, die uit datzelfde jaar stamde. Om die reden had en heb ik de indruk dat het vast geen topper zou zijn. Doordat de toetjes van het menu zijn verdwenen ben ik deze fles vergeten en kom hem nu pas weer tegen in mijn wijnrek. Zou deze fles nog te drinken zijn? Het etiket vermeldt het volgende: Grand Vin de Bordeaux 1993 Sauternes Appellation Sauternes Controlee Mis en Bouteille par Henry Touriser a F.-33360 Ik ben benieuwd naar uw antwoord!

Annet van den Broek

Het is wel heel apart dat u in het jaar van de oogst een fles Sauternes - sowieso een fles wijn van het noordelijk halfrond - hebt kunnen kopen. Sauternes wordt laat geoogst en ligt in de regel minimaal tot het volgende voorjaar op vat, de betere nog twee jaar langer. Maar goed, u zegt het, dus u heeft iets aparts. Ik denk zonder meer dat de wijn, ook al is hij eenvoudig, nog goed is, want Sauternes is een wijn met een hoog suikergehalte, wat preserverend werkt in combinatie met de alcohol. Gekoeld is hij lekker als aperitief, u hoeft er dus geen toetje bij te maken. Een open vruchtentaart is ook heerlijk erbij en niet erg calorierijk.

Van mijn vader kreeg ik enkele jaren geleden twee flessen wijn cadeau, die hij indertijd met mijn moeder (zij leefde toen nog) kocht in Frankrijk (Meursault). Op de flessen staat: Pinot Noir du Chateau, Bourgogne. Récolte 1983. En verder: Société Civile du Domaine du Chateau de Meursault Propriétaire a Meursault, Cote d'Or, France Distributeur exclusif Comte de Moucheron. Is deze wijn nog goed? Zo ja, wanneer kan hij het beste gedronken worden? Kan hij nog langer bewaard worden? Met dank bij voorbaat voor uw antwoord,

Anoniem

Het is wel iets bijzonders wat u in huis heeft, want Meursault is alleen bekend en beroemd om zijn witte wijnen - vandaar dat de naam 'Meursault'ook niet in de naam voorkomt. Op zichzelf is het een goede wijn, maar hij is wel erg aan de belegen kant. Drinkt u hem zo gauw mogelijk op met bijvoorbeeld gebraden parelhoen of kwartels of een licht vegetarisch gerecht.

Mijn plannen om een wijnkeldertje op te bouwen, is blijven steken bij hooguit 100 flessen in plastic boxen in de ondiepe kruipruimte onder mijn woning. Favoriet tot op heden: lokale inkooop op fles in de Pfalz, Nahe en noordelijke Elzas (Cave Cleebourg) en wat incidentele aankopen in de supermarkt (Chuileens of Zuid-Afrikaans). Mijn huidige voorkeuren zijn: Dornfelder, St.Laurent, Spätburgunder, Pinot Blanc en gris, Riesling en Gewürztraminer.

Mijn idee is een principe verdubbeling van de opslag met wat spannende, maar toch nog betaalbare (goedkopere) bewaarwijnen. Indien u leerzame wijn-internetsites kent en importeurs/handelaren dan houd ik mij aanbevolgen. Alhoewel mijn kennis van het frans gering is, zou ik lokale import van franse wijnen, zoals we tot op heden gedaan hebben, ook een leuke optie zijn. Heeft u suggesties?

Jan Schep

Ik heb wel suggesties, maar u moet het woord 'goedkoper' uit uw boekje schrappen als het om wijn gaat die u enkele jaren wilt laten liggen. Die twee concepten passen niet bij elkaar. Een wijn die wat moet bieden na drie tot vijf jaar moet de nodige kracht hebben, en kracht in een wijn betekent een regel maatregelen bij de producent die de consument moet betalen.

Het is leuk dat uw voorkeur zo duidelijk ook bij Duitse wijn ligt; een uitstekende importeur die ook aan particulieren levert en helemaal op Duitsland is gespecialiseerd is Wijnhandel Schuler in Hoofddorp, tel. 023 563 43 02. Voor brede informatie over wijn kunt u terecht op de site www. wijn.pagina. nl en op de koopsite www. quoteonwine.com, die op 1 juni is geopend. U kunt kunt als u op reis bent bij vele Franse producenten wijn inkopen, meestal nadat u even een afspraak van te voren maakt. Heel nuttig hierbij is het boek 'Charme Gids van Franse wijnen en wijngaarden'van Het Spectrum (1998). Het staat vol adressen en omschrijvingen van de specialiteiten van de wijnboeren in de diverse gebieden.

Graag een voorstel voor het opbouwen van een wijnvoorraad in de tropen (Suriname) (ongeveer 33-35 graden Celsius). Wij hebben het (proef)idee dat vooral de Franse rode wijn hier anders smaakt. De Californische beter. Zou het aan de afstand liggen?

Ivy Wijngaarde

Californische wijnen hebben vaak een wat hoger alcoholgehalte dan Franse wijnen en ook wat meer extract, doordat ze meer zon hebben gehad. Hetzelfde geldt voor wijn uit Chili en Australië. Ik kan me voorstellen dat ze beter tegen extreme temperaturen en vochtigheid kunnen dan de Franse partners. Als u Franse wijn wilt meenemen of importeren in Suriname, moet u de zwaardere categorie meenemen - krachtige Médocs, zuidelijke Rhône (Châteauneuf-du-pape, Gigondas) of noordelijke Rhône (Hermitage, Cornas). Het hogere alcoholgehalte en een stevige hoeveelheid tannine (looizuur, vast onderdeel van rode wijn) maakt ze beter reisbestendig. Voor de rest zou ik de voorraad aanvullen met wijnen uit de 'nieuwe wereld' dus Noord- en Zuid Amerika. Voor koeling zult u wel uw toevlucht moeten zoeken tot krachtige klimaatkasten of een dubbeldeurs ijskast van General Electrics met een apart wijnkoelvak. De wijn die een lange reis heeft gehad moet wel een paar maanden tot rust komen voor u hem drinkt.

Ik heb nog twee vragen. Wellicht zijn ze te laat voor jouw komende wijnspreekuur, maar ik zou het op prijs stellen als je ze misschien per mail zou willen beantwoorden. Zie maar. Mocht je er in de krant aandacht aan besteden, dan zou ik het fijn vinden als mijn naam niet vermeld werd. Bij voorbaat dank.
1. Wat zijn nou precies nobele rassen? Ik lees er overal over, maar niemand (zelfs in Jancis Robinson's Wine Companion heb ik het niet kunnen vinden) geeft een definitie.
2. In hoeverre is het nog mogelijk om blind cepages te kunnen proeven? We hadden op onze wijnclub laatst een discussie hierover (omdat we er allemaal naast zaten bij onze proeverij). M.a.w.: wat is het aandeel van het druivenras in de uiteindelijke wijnsmaak? Er zijn legio voorbeelden van wijnen uit eenzelfde streek, gemaakt van één wijnras, die volkomen anders smaken. Alvast bedankt. Ik verheug me al op je repliek.

Gé Reinders

U stelt een gewetensvraag. 'Nobele rassen' zijn in het algemeen de rassen die door de eeuwen heen voor topwijnen hebben gezorgd en zo hun sporen hebben verdient. Een ander aspect dat een nobel ras het recht geeft op dit epitheton is het vermogen van de wijn van deze rassen om lang te rijpen op fles en daarbij mooier van kwaliteit te worden. Er zijn ongeveer tien tot twaalf rassen die voor deze titel in aanmerking komen (en die in Robinson's boek voorin het meest uitgebreid worden besproken) zijn onder andere: cabernet sauvignon, merlot, cabernet franc, chardonnay, riesling, chenin, sauvignon blanc, nebbiolo, sangiovese en syrah. Daarnaast zijn er nog heel wat regionale rassen die kwaliteit hebben voor het produceren van nobele wijn, maar die alleen in een bepaald land worden aangeplant (bijvoorbeeld Grüner Veltliner in Oostenrijk).

Het blind leren herkennen van cépages is het moeilijkste wat er bestaat en wordt alleen maar moeilijker met de internationalisering van bepaalde rassen (vooral de bovengenoemde). Als u veel verschillen proeft in de wijnen die u proefde en die allemaal van hetzelfde ras uit dezelfde streek komen, dan heeft u te maken met twee zaken: verschillende wijnbereidingen en verschillen in bodem en microklimaat. Komen ze uit verschillende jaargangen, dan spreekt het jaargangverschil ook nog mee. Als het goed is, herken je altijd het druivenras in de wijn, maar het is een hele kunst om het zover te laten komen. Het vraagt om een grote inzet van de wijnmaker, ten kost van de kwantiteit in de regel. Ook kan het ene terroir veel beter een ras tot zijn recht laten komen dan het andere (zoals de granietbodem in de Beaujolais de gamay kwaliteit geeft en de zuidelijke Bourgogne de chardonnay, de noordelijke de pinot noir, enzovoort). Doorgewinterde proevers, bijvoorbeeld sommeliers in restaurants of mensen die een vinologen opleiding hebben gedaan en wekelijks, soms dagelijks, proeven, zitten er nog regelmatig naast. Wij zien het meer als een spelletje dan als een serieuze bezigheid, aangezien alleen de kwaliteit van de wijn telt. Maar ik geef toe, een wijn goed 'raden' is heel bevredigend.

Is het waar dat in o.m. franse wijnen runderbloed verwerkt wordt. dit omdat japan geen franse wijnen meer wilde afnemen tijdens de bse-crisis.

P. van der eijk

Een interessante vraag die u stelt. Het klaren van wijn met hemoglobine (gedroogde rode bloedlichaampjes van runderbloed) is al eeuwen in gebruik, vooral om stroeve wijnen een beetje soepeler te maken. Deze wijze van klaren werd toegepast naast deze algemeen toegepaste klaring met eiwit - deze is nog steeds in gebruik. Los van de BSE crisis is het klaren met gedroogd runderbloed door de agrarische commissie in Brussel in 1997 verboden. Schijnbaar wordt er incidenteel nog gebruik van gemaakt, want vorig zomer dook er in Frankrijk een partij van bijna 200 kilo hemoglobine op bij enkel wijnproducenten. Overigens is de aanwezigheid van microscopische sporen hemoglobine in de wijn niet schadelijk voor de gezondheid - er zit veel meer in het spiervlees van het rundvlees dat wij eten. De BSE sporen zijn alleen schadelijk als zij rechtsreeks in de hersenen worden ingespoten en dat gebeurd met wijn natuurlijk niet. Japan en ook Amerika zijn gauw panisch als het gaat om 'besmet' Europees voedingsproducten, maar dat zegt meer over hun mentaliteit dan de kwaliteit van de Europese producten. Hemoglobine wordt als klaringsmiddel nog wel gebruikt in frisdranken en cider, de uitsluiting voor wijnklaring is dus tamelijk eenzijdig en niet bewust bedoeld als beschermende maatregel tegen BSE-risico voor de mens.

Waarom spreken we steeds van blauwe druiven, die uiteindelijk rode wijn geven? waarom en hoe verandert een blauwe kleurstof in de schillen in rode wijn?

Mevr P.A. Vlezenbeek

Het is inderdaad verwarrend, maar als u naar een rijpe druif die rode wijn produceert kijkt, zult u in 90% van de gevallen zien dat hij blauw is en niet rood. Er zit een zweem paars door, en dit paars zorgt tijdens de alcoholische gisting en het persen van de druiven daarna voor de rood/paarse kleur van de jonge wijn. De kleurstoffen die voor deze verandering verantwoordelijk zijn, heten anthocyanen, een woord met de Griekse stam van 'donkerblauw' erin. De anthocyanen breken in de loop der jaren af in de wijn, vandaar dat een oude wijn meer een dakpanrode of zelfs bleekoranje kleur krijgt. Jonge wijn is altijd paarsrood en blijft deze gedurende enkele jaren houden, afhankelijk van het druivenras. Er zitten namelijk niet in elk ras evenveel anthocyanen.

Graag zou ik informatie krijgen over de verkoopprijzen die ik zou kunne vragen voor de volgende wijnen die in mijn bezit zijn. Het betreft steeds kisten van 12 stuks:

• Château Nenin Pomerol 1992
• Ch. Nenin Pomerol 1990
• Ch. Lynch Menssas Pauillac 1990
• Ch. Gloria St Julien 1990
• Ch Kirwan Margaux 1990
• Ch Chasse Spleen 1993

Th.A. van Mourik

De prijzen die ik voor u heb gevonden in 'Wine & Price'zijn van 1998, maar ze geven een indicatie..

• Nenin '90: 600,- per kist
• Nenin '92: 400,- per kist
• Lynch-Moussas '90: 480,- per kist
• Gloria '90: 600,- per kist
• Kirwan '90: 500,- per kist
• Chasse-Spleen '93: 550,- per kist

Ergens in 1973 kwam wijlen mijn broer aanzetten met een fles rode wijn waarvan hij zei dat ze héél erg duur was en dat ik ‘m maar moest bewaren tot een ‘zeer speciale gelegenheid'. Die gelegenheid is kennelijk nog niet gekomen, maar uw advies dat dat mogelijk dichterbij brengen. het betreft een Château Margaux, 1972, premier grand cru classé.

E. Borkent

Jammer dat u niet eerder een bijzondere gelegenheid heeft gemaakt, want deze inderdaad kostbare en prachtige wijn is nu ver over zijn top heen, temeer daar hij uit een mager wijnjaar stamt. Ik zou hem zo gauw mogelijk drinken en genieten van de herinnering en de nog resterende schoonheid. Eet u er een lichte maaltijd bij, die kan mogelijk scherpe zuren wat verzachten.

Mijn vraag betreft de houdbaarheid en het op dronk geraken van een drietal geboortewijnen:

1. Quinto do Noval Vintage port 1991
2. Amontillado sherry A. Perez Pomar no 7 1993
3. Chateau Trimoulet Saint Emilion Grand crus classe 1995.

Jan van Dongen

Over de port en de sherry hoeft u zich geen zorgen te maken: die gaan wel langer mee dan 18 jaar. De St. Emilion zal het net halen, met nog een klein beetje reserve. Mooie port heeft u gekocht, die zal goed smaken in 2013 - of later.

Naar Wijnspreekuur [1] [2] [3] [4] [5]