Via een vriend kreeg ik een doos van zes flessen MontGras cabernet sauvignon reserva 1998 uit Colchagua Valley Chili. Bij het drinken van de eerste fles ( prachtig, prachtig ) vroeg ik me af wat de bewaartermijn voor deze wijn zou kunnen zijn. Kunt u enige opheldering verschaffen?

J. van Boven

Uw Cabernet Sauvignon uit Colchagua Valley in Chili heeft u nog aan de jonge kant gedronken, maar dat kan bij Chileense wijnen, die zijn dan al lekker. Toch kan hij inderdaad ook nog rijpen, zeker zo'n vijf jaar. Dit durf ik te zeggen ondanks het feit dat u me de producent - een heel belangrijk gegeven - niet heeft genoemd. Wellicht kon ik dan nog een genuanceerder beeld van uw wijn geven.

Heel plezierig dat er weer vragen gesteld kunnen worden over wijnen e.d. Ik ben in het bezit van een fles sherry, een paar jaar geleden gekregen als een speciaal kado van een inmiddels overleden vriend. Het is een Pedro Ximenez, Solera 1941, Bodegas Las Urtas. Heeft u misschien een beeld van de waarde van een dergelijke fles en tot wanneer die gedronken kan worden en andere wetenswaardigheden?

MCCG van der Linden

U heeft een bijzondere sherry in huis, die nog geen schade heeft ondervonden van zijn lange leven in de fles. Pedro Ximenez sherry is de zoetste variant die er wordt gemaakt; het ras bouwt tijdens de rijpingsperiode veel suikers op en wordt uitsluitend gebruikt voor het maken van zoete tot zeer zoete wijnen. De wijn wordt ook gebruikt om droge sherrywijnen een iets ronder karakter te geven en natuurlijk voor de 'medium' blends die zo bekend zijn. Een pure PX is echt een belevenis voor bij een mooi dessert, vooral met chocola en rozijnen. In Spanje doet men PX over ijs met rozijnen, maar dat vind ik voor deze wijn uit 1941 een beetje zonde.

De waarde van de fles ligt mijns inzien op enkele honderden guldens, maar ik hoop dat u hem niet gaat verkopen. Maak een mooie chocoladetaart (een Sachertorte zou heerlijk zijn), en geniet ervan. Ook als hij geopend is kan hij, mits weer goed gesloten, nog een tijdje mee.

Een rode wijn van goede kwaliteit wordt op keldertemperatuur bewaard, maar dient op kamertemperatuur gedronken te worden. Hoe slaagt een restaurant erin zijn gasten een op de juiste wijze bewaarde wijn binnen korte tijd na de bestelling op kamertemperatuur te serveren? Is het op een geforceerde wijze op temperatuur brengen van rode wijn schadelijk voor de kwaliteit?

F.A. Dankers

Kamertemperatuur voor wijn ligt een stuk lager dan wat wij als kamertemperatuur ervaren, namelijk 16-18°. De meest wijnopslagruimten in restaurants hebben die temperatuur, zodat de wijnen zo geserveerd kunnen worden. Moeilijker is het met de jonge, fruitige rode wijnen die op 14° worden gedronken - om die temperatuur te bereiken wordt de wijn vaak even in een koeler met ijs gezet. Het moeilijkst is de juiste temperatuur voor witte wijnen, variërend van 8 tot 12°. Die wijnen komen in de regel uit de koeling (6°) en moeten datn in feite nog 'op warmen'. Hoedt u voor witte wijnen die standaard in een koeler met ijs worden gezet - voel eerst even de temperatuur van de fles. Een te koude witte wijn is namelijk niet bevorderlijk voor de smaak van de wijn. Wanneer een restaurant beschikking heeft over koele kelders en dus minder moeite heeft met zijn witte en jonge rode wijnen, zal de sommelier een klein voorraadje oudere rode wijn op temperatuur in het restaurant hebben.

Ik heb een probleem met de opslag van mijn wijn. Anderhalf jaar geleden heb ik een huis laten bouwen. Daarin is een inpandige kast gemaakt van ongeveer 4 m2 om provisie en twee wijnrekken voor 400 flessen op te bergen. Rondom deze kast is vloerverwarming, maar deze ruimte is daarvan uitgezonderd. Het probleem is nu dat de temperatuur kan verschillen van 16 tot 22 graden. Om een idee te geven om welke wijn het gaat: aan rode wijn heb ik 20 Ch. Maucaillou 1993, 24 Ch. Lastage Darquier 1993, 52 Ch.de la Commanderie Lalande de Pomerol 1995 en 1 Ch. Mouton Rothschild 1985, van welke laatste ik toch al niet weet wanneer ik die moet op drinken. Verder heb ik witte wijnen een eenvoudige Bordeaux uit 1997 en Chileense wijn uit 1998. Een wijnkoelunit of kast is niet aan te brengen of te duur. Wat zijn nu de gevolgen voor mijn wijn ? Mijn wijnadviseur de heer Schutselaars van R&VDH denkt dat het niet veel kwaad kan zolang de temperatuur niet te snel schommelt.

L.J.J.M. van Meer

Een basistemperatuur van 16° is aan de hoge kant en moet worden ingecalculeerd in de rijpingstijd - die wordt wat korter. Uw 1993 wijnen zijn toch al niet van een echt groot bewaarjaar, ik zou die niet al te lang laten liggen, te meer daar u er een heel aantal flessen van hebt. U kunt eventueel nog isolatiefolie tegen de muren en op de toegangsdeur aan de binnenkant aanbrengen, ook op de vloer, gezien de vloerverwarming, wellicht scheelt dat een graadje en het materiaal is niet zo duur als een koelunit.

Uw Mouton Rothschild 1985 kunt u rustig nog een paar jaar laten liggen, maar hij zal nu ook al lekker smaken, wellicht dankzij de temperatuur.

In mijn kelder bevinden zich enkele ‘losse' flessen, deels uit de kelder van ouders afkomstig, die een probleem vormen: ze hebben de kans gekregen, zo oud te worden, omdat het enkele stuks zijn. Op een "avondje" heb je al gauw meer van hetzelfde nodig. En als zich eens een gelegenheid voordoet voor het openen van een zeer speciale fles, dan dreigt de volledige afgang, wanneer de inhoud ondrinkbaar blijkt te zijn. Misschien kunt U mij adviseren: Welke van de hieronder genoemde flessen bieden de beste kansen, en welke kunnen direct worden afgevoerd?

• Pommard AC 1955 (Antoine Depagueux)
• Ch. Monlot Capet 1964 St. Emilion AC Mme Vve E. Ichon
• Ch. de Bousquet 1977 Grand Cru Côtes de Bourg
• Ch. Mouton Baronne Philippe 1978; Cru classé du Baron Philippe, Pauillac AC

J.F. Borman

Een paar curieuze flessen heeft u daar! De Pommard 1955 intrigeert me - ik zou hem zeker met aandacht proeven, misschien heeft u wijnliefhebbers in uw vriendenkring of familie - die vinden zo'n experiment vast ook spannend. Het kan vriezen en het kan dooien met die wijn - dooien is de grootste kans. De andere wijnen moeten wel nodig op maar kunnen nog heel aantrekkelijk zijn. Het jaar 1964 was mooi en zo'n St.Emilion heeft daar vast nog wel iets van bewaard. Van de 1977 zou ik me maar helemaal niets meer voorstellen, dat was een rampjaar en de appellation is niet direct bekend voor lange termijn bewaarwijnen. Veel plezier met uw proefavond - en vergeet niet een hapje eten bij deze belegen wijnen te serveren!

In mijn kelder ligt al jaren de volgende fles: Chateau Mausse, Canon - Fronsac, Appellation Canon - Fronsac controllee, 1976. Kunt u iets zeggen over de kwaliteit van deze wijn. Is de fles nog drinkbaar?

A.B.Schouten

Een fles Canon Fronsac uit dit jaar kan nog iets bieden, maar de wijn moet wel zo snel mogelijk worden gedronken. Het wijnjaar 1976 is wisselend van kwaliteit en de wijnen zijn relatief snel gerijpt. Ik hoop dat u plezier heeft van de wijn, waarbij u wel een stevig gerecht bij moet serveren, of een stuk belegen Hollandse kaas.

Wij zijn in het gelukkige bezit van een kleine kelder onder onze oude boerderij, 2.5x2.5 meter en 1.60 meter diep. Jarenlang stond er 30cm water in. Vorige zomer hebben we hem leegpompt en sindsdien is het water niet meer teruggekomen. Het grootste deel van de keldervloer is echter wel vochtig tot nat gebleven. Gevolg van die vochtige atmosfeer is dat de etiketten van de wijnflessen snel bedekt worden door schimmel (soms blauw, soms wit). Bij sommige flessen zien we ook wat schimmel op de kurk ontstaan. Dat laatste baart ons zorgen. Zijn die zorgen terecht of kan dit verschijnsel geen kwaad? Is hier iets aan te doen, gegeven dat de vloer inderdaad niet verder droog te krijgen is?

Kees en Marlien Joosse

Op zichzelf is een behoorlijk vochtige kelder helemaal geen probleem voor uw wijn, want een vochtige kurk beschermt de wijn nog beter tegen oxydatie dankzij het feit dat hij flink uitzet. De schimmel erop kan in principe geen kwaad, het hangt ook een beetje af van de leeftijd van uw wijnen - als ze al bejaard zijn, zou ik ze wel opdrinken, omdat de oude kurk mogelijkerwijs in stukken breekt of verkruimelt bij het openmaken. Bij jonge wijnen kan het geen kwaad, mits de schimmel er geen jaren op blijft zitten, dan kán hij de hele kurk doordringen en toch nog de wijn aantasten. Uw etiketten kunt u beschermen door de flessen in huishoudfolie te rollen, dan blijven ze netjes. Met haarlak bespuiten kan ook, is minder werk, maar beschermt niet op de echt lange duur.

Tijdens een fietstocht door de Dordogne kochten wij ooit op een marktje bij een wijnboer voor 60 franc een fles Cahors. Cuvee de Dionysos 1990, domaine de fages, appelation cahors controlee. Is deze impulsaankoop nog te drinken?

Bart Vlasblom

U heeft het geluk dat 1990 een erg mooi jaar was en dat Cahorswijn wel tegen een paar jaartjes flesrijping kan. Ik zou hem nu drinken en niet langer laten liggen. Bij gegrild vlees, iets gekoeld (16°) zult u veel plezier hebben van deze Dionysos.

Enige jaren terug overleed mijn grootmoeder en in haar kelder troffen wij twee kisten met elk 24 flessen wijn aan, Musar uit Libanon, jaar 1963. Een aantal had inmiddels schimmel op en onder de kurk, in sommige dreef rommel, en een enkele was half uitgedroogd. De helft zag er echter nog onberispelijk uit en ik heb 8 rode en 4 witte meegenomen. Mijn moeder vertelde me dat een vage kennis op reis in Libanon deze kisten naar Amsterdam gestuurd had om te zien of er een markt voor was. De kennis is echter nooit meer op komen dagen.

De witte wijn is inmiddels goudbruin van kleur, het etiket vermeld VIN Musar, Gmazir, 1963, LIBAN, Gaston Hochar, proprietaire, BP281, viticulteur. De rode wijn is heel donker bordeauxrood, het etiket vermeldt Chateau Musar, GRAND CRU 1963 (met rode ster), Gaston Hochar. We hebben een fles rode wijn geopend, mijn broer vond hem nog wel te drinken, maar voor mij was het spiritus. Ik heb er maar coque aux vin van gemaakt. Vraag: Is dit ooit een bijzondere wijn geweest, en is er nu nog iets mee te beginnen?

Bart Vlasblom

Château Musar is het hoogtepunt van de wijnbereiding in het Midden-Oosten, maar ook naar 'westerse'maatstaven een topwijn. Het is een wijn die met name in de restaurants erg goed staat aangeschreven. Hij wordt met mondjesmaat in Nederland geimporteerd en ondanks de wisselende oorlogssituatie in de afgelopen decennia is alleen in 1984 geen wijn gemaakt door de oorlog in Libanon. Jammer dat deze partij zo lang in de kelder gelegen heeft, want 1963 is wel een hele hoge leeftijd voor zo'n wijn. Ik dronk vorig jaar een 1970 (in het bijzijn van de zoon van Gaston Hochar), en die was nog heel bijzonder. Ik kan me voorstellen dat voor een liefhebber van belegen wijnen deze Musar, gemaakt van een bijzondere Bordeaux- en zuidelijke Rhônedruivenblend (cabernet sauvignon, cinsaut en carignan) een bijzondere belevenis is, ook al is de wijn over zijn top. De witte wijn is naar uw omschrijving te oordelen helemaal gemaderiseerd en niet meer lekker , hij zal ook in het glas heel snel verder oxyderen. Ch.Musar wordt geimporteerd door Vinites is Haarlem (tel. 023 5539090).

Hierbij voldoe ik aan uw verzoek om mijn ‘prangende vragen liefst per E-mail aan u toe te sturen. Het is voor de tweede keer, dat ik het er op waag dezelfde wijnvraag aan de orde te stellen. Ik deed dat ook al voor het Wijnspreekuur van 10 december 99, maar ondanks enige E-mails met het verzoek om antwoord, heb ik nooit enige reactie ontvangen. Bedroefd en lichtelijk gefrustreerd heb ik toen alle spreekuurcorrespondentie in de prullenmand laten verdwijnen. Niettemin nu, voor deze nieuwe kans, ter zake. Mijn vraag was en is: tot welk jaar kunnen onderstaande wijnen nog bewaard worden zonder in drink-genot achteruit te gaan?

ROOD

• Chateau Maucaillou, Moulis 1988
• Domaine Julian, Chateauneuf-du-Pape 1994
• Enrique Mendoza 1995
• Chateau de Gramont, Lalande de Pomerol 1997
• Chateau Capet Duverger, St.Emilion 1992
• Aloxe Corton, Domaine Bouchard 1993
• Chateau Lamothe de Haux, Premières Cote de B. 1995

J.W.R.Tilanus

Van harte hoop ik dat deze brief wel aankomt, want ik zou niet willen dat u het gevoel heeft niet op het Wijnspreekuur terecht te kunnen! Wat betreft uw wijnen - van de rode zou ik de wijnen uit 1993 opdrinken en wellicht ook de St.Emilion 1992. De andere wijnen kunnen nog even mee, maar vraag niet al te veel van de rekkelijkheid van de wijn. De witte wijnen moeten op, alleen de Chardonnay van Montestell - als hij houtrijping heeft - kan nog even mee, maar niet te lang. Ik weet niet hoeveel flessen u van een en ander heeft, begin in ieder geval met de Sancerre. De Sylvaner Auslese lijkt me een curiosum, kan wel eens heel lekker zijn als hij goed is bewaard. Veel drinkplezier toegewenst en wanhoop niet aan de uiteindelijke efficiëntie van NRC, email en/of PTT.

Beste mevrouw Faber In 1981 heb ik met mijn neef gewerkt en vendange, druivenplukken dus, bij een wijnboer in Pommard, Raymond Launay. Overdag ging er een grote plastic jerican met wijn mee voor tijdens het werk en dat was heel wat beter dan ik thuis gewend was te drinken. Er werd dan ook slordig gewerkt, zelfs met trossen naar elkaar gegooid. Alleen in de door hoge stenen muren omgeven wijngaard vlak bij de boerderij, daar moest heel zorgvuldig geplukt worden, geen druif van de stokoude en dijbeendikke struiken mocht verloren gaan. Na afloop kregen we elk twee flessen mee, een Santenay die ik al snel opgemaakt heb en een fles Pommard Les Perrieres. Twee jaar later kwam ik weer door de streek en ik ben langs gegaan om te zien of onze eigen pluk al gebotteld was. Ze moesten de etiketten er nog opplakken maar toen kreeg ik vier flessen mee, ik mocht er niet voor betalen. Met mijn neef heb ik er af en toe een opengemaakt, ik heb er nog twee die al die tijd op een koele plaats gelegen hebben: POMMARD LES PERRIERES, 1977, APPELATION POMMARD CONTROLEE, Domaine Raymond Launay, mise en bouteilles au domaine, proprietaire a Pommard Cote-D'Or. BOURGOGNE, APPELATION BOURGOGNE CONTROLEE, 1981, Domaine Raymond Launay, mise en bouteilles au domaine, proprietaire a Pommard Cote-D'Or. Vragen: Zijn dit bijzondere wijnen, wat zou zoiets in de winkel kosten, zijn ze nog te drinken en hoe moet ik ze dan behandelen.

Bart Vlasblom

In de winkel kunt u deze wijnen niet meer kopen, die liggen allemaal al lang in kelders va kopers - of ze zijn opgedronken. U heeft wel pech met de wijnjaren: 1977 was slecht en 1981 matig. De Pommard 1977 zal waarschijnlijk tot azijn zijn vergaan en van de Bourgogne tout court is vrijwel zeker ook niet veel meer over dan een licht verzuurd brouwsel. U kunt het proberen, uitzonderingen zijn er altijd, hoewel die meer in de hogere regionen van de Bourgogne appellations liggen. Zoals u begrijpt heeft een prijsindicatie voor deze wijnen geen zin. In zijn tijd (begin jaren '80 zal de Pommard Les Perrières wellicht zo'n 30,- tot 50,- hebben gekost.

Zo´n 10 jaar geleden kreeg ik als relatiegeschenk een fles wijn. Hierbij de mededeling dat dit een goede fles was en dat ik ´m nog een aantal jaren moest bewaren om de wijn geheel tot z´n recht te doen komen. Zo gezegd, zo gedaan.... Eerlijk gezegd was ik de wijn min of meer vergeten. Totdat ik op mijn verjaardag een glaasje wijn kreeg aangeboden van een van mijn gasten...... MMmmm, lekkere wijn! En dat voor de bonus- aanbieding van AH, 2 flessen voor de prijs van 1. Mijn vriendin beaamde dit en pakte de fles er nog even bij om wat beter naar het etiket te kijken. Wat zie ik tot mijn grote schrik........ In plaats van de speciale verjaardagswijn had ze een andere fles uit het rek gehaald. Zeker geen aanbiedingswijntje, ook niet een van de andere, maar juist............ die speciale fles die al jaren lag te wachten.

Ik heb er van genoten maar wat ik me nog steeds afvraag is of deze wijn echt zo bijzonder was. Was íe op dronk of lag íe al te lang of te kort? Wat is de waarde van de wijn die wij hebben gedronken? Misschien stelt het allemaal niet zo veel voor. Toch vind ik het leuk om te weten wat voor een wijn het nu precies was. Al is het alleen maar om het verhaal af te maken naar mijn vriendin toe. Het betreft: Santenay, Maison Louis Latour 1989 Ik hoop op uw reactie.

Riëtte van de Lagemaat

Bravo voor uw vriendin! Als zij de wijn niet gepakt had, was hij waarschijnlijk nog verder blijven liggen en nu heeft u hem op het goede moment gedronken en daarbij ook nog op uw verjaardag. Santenay van Louis Latour is een prima wijn, 1989 was een erg goed jaar, geen wonder dat die wijn lekkerder smaakte dan de 2 voor de prijs van 1. In de veilingcatalogus staat dat de wijn in 1996 voor 17 Duitse marken werd verkocht, dus ca. 20,- per fles.

In uw oproep naar prangende vragen met betrekking tot wijnconsumptie het volgende. Een lekkere wijn wil je onthouden. Daarom week ik van een goede wijn het etiket af (dat probeer ik althans). Nu is mij gebleken dat vooral de etiketten van minder goede (vaak goedkopere) wijnen gemakkelijk loslaten. Van de wijnen die ik wil onthouden krijg ik het etiket niet af. Twee vragen:

1. Is het plakken van onafweekbare etiketten beleid van goede wijnmakers?
2. Weet u een kunstje om zo'n etiket toch van een mooie wijn te halen?

Aart Kooreman

Moderne etiketten worden inderdaad met een zeer krachtige lijm op de fles gezet om te voorkomen dat ze er vroegtijdig afrollen en de fles zijn identiteit doen verliezen. Behalve stomen en een nacht in warm water weet ik geen middelen, maar bij de wijniporteur Paul Herman in Axel (tel. 0115 561860 ) kunt u terecht voor een apparaatje waarmee u de etiketten kunt afweken. Ik geloof niet dat de dure wijnen met stevigere lijm een etiket krijgen opgeplakt dan de goedkope, eerder zit er verschil in de landen en de papiersoorten die worden gebruikt.

Een lekkere wijn, doch paarse tanden. Waar ligt dat aan, het is een wijn uit 1998. Hoelang krijg je daarvan paarse tanden? Joop van Roekel

Professionele proevers dragen altijd een tandenborstel bij zich, om na de proeverij de tannine en de kleurstoffen in de wijn van hun tanden te poetsen. Dat zijn namelijk de boosdoeners. De stof die de wijn rood kleur komt van anthocyanen en in jonge wijnen zijn deze in overvloed aanwezig. Hoe rijper de wijn, des te minder zult u ast hebben van paarse tanden. De tandenborstel en een goed merk tandpasta helpen u een eind op weg. Drinkt u echt veel, dan is een halfjaarlijkse fluoridebehandeling bij de tandarts geen overbodige luxe. De tanden worden dan eerst gereinigd en krijgen daarna een beschermlaagje van fluoride, dat enige tijd stand houdt.

Tijdens een speciale gelegenheid ontving ik van een onbekende een fles wijn met een half vergaan etiket. Later bleek de beste man een wijnboer te zijn. Ik heb echter nooit moeite gedaan te achterhalen of de wijn meer was dan een lekkere slok. Met verhuizen kwam ik de fles ongeschonden tegen. Ik ben nu toch benieuwd of de wijnboer het goed met me voor had. Op het etiket stond: 1979, Brouill AC, Selection par Maison du Bourgogne, Negocian Mercurey (saone sloire)

Michael Meijerink

Zo te zien heeft u een fles Brouilly gekregen, een van de tien cru's (erkende herkomstgebieden) in de Beaujolais. Op zichzelf een lekkere wijn, maar niet bedoeld om twintig jaar te worden bewaard. U kunt hem onder voorbehoud proeven, maar verwacht er niet te veel van.

In mijn kelder liggen nog een paar flessen Château de Beaucastel Chateauneuf-du-Pape AC 1982. Op de proeverij waar ik hem gekocht heb beviel hij uitstekend. Ik ben begonnen die te drinken in 1995 en hij viel me toen erg tegen. Dat is daarna eigenlijk niet veranderd: bijna elke fles die ik open giet ik, na een paar voorzichtige slokjes, teleurgesteld door de gootsteen. In januari 1996 zei de leverancier, de heer Sauter, Maastricht, mij dat de wijn vermoedelijk in de 'animale fase' verkeerde en dat je daarvan houden moest. Ik niet dus en mijn vrouw al evenmin. Volgens hem is het een topwijn, die nog zeer lang drinkbaar blijft en op een veiling toen al meer dan NLG 120,- zou opbrengen. De kelder is vrijwel ideaal: nauwelijks vochtig, maar ook niet te droog; wintertemperatuur 10-13 graden, 's zomers oplopend tot maximaal 16 graden; nooit snelle temperatuurswisselingen. Wat moet ik nu met zo'n wijn? Wachten tot ikzelf ook wat meer in een animale fase verkeer?

In dezelfde kelder liggen o.a. ook nog:

• Château de Bel-Air Lalande de Pomerol AC 1988
• Château Flouquet St-Emilion AC Grand Cru 1988
• Château Margot Pomerol AC 1986
• Château Plaint Point Fronsac AC 1985

Ardi Glimmerveen

Wat een wijnverdriet, ik leef met u mee! Wat de heer Sauter zegt klopt, de wijn is inderdaad kostbaar en uit een erg mooi jaar. Ik vind echter - zonder dat ik de autoriteit van de heer S. wil ondergraven - dat 'animale fase' wat optimistisch is. Deze wijn wordt bij het ouder worden animaler en blijft dat ook wel, zeker na achttien jaar. Daarna komt volgens mij de fase van de afbouw, maar ik heb nooit oeroude Beaucastels geproefd en de heer Sauter wel. Een ding is duidelijk: u heeft het niet zo met dat animale, ik vind het heerlijk (wellicht verborgen animale neigingen). Ik kan maar één ding aanraden, en dat is de wijn decanteren voor u hem drinkt. De animale geuren ontwikkelen zich door de anaërobe werking van de levende materie in de fles. De geuren die daardoor vrij komen zijn vrij sterk - sommige mensen vinden ze heerlijk. Als u de wijn flink veel lucht geeft, kan een deel van het animale verdwijnen. En natuurlijk moet u bij zo'n wijn iets eten, ik hoop dat u dat steeds heeft gedaan. Het voedsel, het vet, de smaken van kruiderijen enz. hebben een verzachtende werking op de wijn. Lamsbout dus, of een stoofschotel met lamsschouder.

Wat betreft uw andere wijnen - ik zou de Pomerol zeker geen vijftien jaar meer laten liggen, te meer daar u hem nu lekker vindt. De wijn ontwikkelt zich niet meer opwaarts en blijft nog een aantal jaren op dit niveau, maar ik zou niet her risico nemen daar een te lange wissel. Ook de andere wijnen kunnen gedronken worden, hoewel ze nog rustig een paar jaar mee kunnen. Ze ontwikkelen zich echter niet spectaculair meer. Een benijdenswaardig mooie keldertemperatuur heeft u - die maakt zeker dat de wijnen een jaartje extra mee kunnen.

Naar Wijnspreekuur [1] [2] [3] [4] [5]