Graag zou ik willen weten waardoor ik van sommige wijnen, eigenlijk de meeste, zo'n last krijg van dikke handen en voeten. Het is zelfs zo erg dat ik 's nachts wakker word van de pijn door de gezwollen ledematen. Ook komt het vaak voor dat mijn hoofd helemaal rood wordt. Het is niet zo dat ik erg veel drink; het gebeurt net zo goed bij 1 glas wijn als bij drie. Het kost altijd een paar nachten ellende voordat ik een wijn heb gevonden waar ik geen last van heb. Niet zelden wordt die wijn uit de handel genomen en moet ik dus weer van voren af aan beginnen. Soms echter krijg ik bij hetzelde merk toch op den duur last. Sommige goede wijnen lijke te veranderen. Kunt u mij vertellen wat de oorzaak is van het verschijnsel dat ik dikke handen krijg?

Martine Groenendijk

Het bijverschijnsel van opgezette handen bij wijndrinken is mij onbekend, maar het lijkt toch wel op een allergische reactie op een van de stoffen in wijn. U houdt dan blijkbaar het vocht vast en te oordelen naar uw klachten van een rood hoofd reageert u heftig op de omzetting van de alcohol in uw maag in andere, verteerbare stoffen (alcoholdehydrogenase). Vrouwen hebben daar meer last van dan mannen, omdat ze minder stoffen in de maag hebben om deze chemische afbouw te bewerkstelligen. Ik weet niet hoe oud u bent, maar deze klachten worden minder na de overgang. De stoffen die allergische reacties oproepen in wijn zijn histamine of sulfiet. In witte wijn zit minder histamine dan in rode, maar soms wel meer sulfiet (hoewel de producent alles doet om het sulfietgehalte zo laag mogelijk te houden). Droge witte wijnen zijn echter vooral vochtafdrijvend en juist niet vochtvasthoudend. Een andere mogelijkheid is, dat u niet tegen de aminozuren in de wijn kunt. Gezien de heftige reactie die wijn bij u oproept zou ik het probleem echter ook aan een arts voorleggen.

Kunt u mij vertellen hoe ik het beste etiketten kan losweken van de fles? Een fles in warm water leggen, helpt niet altijd. Etikketenverwijderingsmiddel van de drogist lost het etiket op.

E.J. Lindeboom

Voor een apparaatje dat de etiketten goed van de fles krijgt kunt u terecht bij wijnimporteur Paul Herman te Axel, tel. 0115 561860.

Kunt u mij een indicatie geven van de houdbaarheid van de volgende wijnen, in een kelder die geen constante temperatuur heeft, geen extremen, maar in de zomer 16-20 graden, in de winter 7-10 graden.

• 1985 Ch. Mouton Baron Philippe
• 1989 Ch Grand Puy Ducasse
• 1989 Ch de Prieuré (St Emilion GC)
• 1992 Ch Talbot
• 1997 Montes Alpha, Chili
• 1993 St Emilion Grand Crus 1993
• 1995/96 Ht Medocs
• 1977 Port Kopke Colheita
• 1983 Colheita
• 1985 Vintage
• 1998 Montagny 1er Cru, 2 flessen geprobeerd, is wat wrang, mist de volheid van een witte Bourgogne.

F.E. Smits

Uw Talbot 1992 kan nog even liggen, maar het was een zwak jaar, dus wacht niet te lang (niet na 2002). De wijnen uit de jaren '80 zijn op de juiste leeftijd om te worden gedronken, hoewel de Puy-Ducasse nog wel even mee kan (tot 2005).

De Chileense wijn heeft geen druivenras aanduiding, als het om een rode wijn gaat, dan kan hij nog wel een paar jaar mee. Hetzelfde geldt voor de St.Emilion '93 en de Haut Médoc 1995/6. Rekent u 2003 voor de St.Emilion en 2005 voor Haut-Médoc (afhankelijk van het niveau - cru bourgeois of niet). De Colheita 1977 lijkt me nu heerlijk, de 1983 kan nog wel wat hebben en de de vintage 1985 begint op dronk te komen, maar als u van echt rijp houdt, laat hem dan nog rustig vijf jaar of langer liggen. De Montagny is nog erg jong, hij moet waarschijnlijk nog een beetje zijn hout integreren. Probeer het aan het eind van dit jaar of begin 2001 nog eens.

Zolang sherry niet geopend is, kan hij lang worden bewaard, maar eenmaal open moet een Fino of een Manzanilla binnen 1 à 2 maanden worden opgedronken en koel bewaard.

Op het etiket van een zekere huiswijn staat de zin: "Mis en bouteile pour les crus prevendus F33160 par F 71570084" Vraag 1: Is dat een codering ten behoeve van de Franse overheid om de herkomst, bottelaar en of handelaar te determineren? Als het antwoord ja is, luidt de volgende vraag: Op een etiket van Italiaanse wijn genaamd Rossetti Monte Imperia Classico, Primitovo Vino De Salanto staat bijna hetzelfde namelijk: "bottled les crus pour prevendus F 33160 par F 71580084" Hoe kan dat? Hebt U daar een verklaring voor?

P. Walraven

Het is wel heel toevallig dat u deze beide flessen in handen kreeg en ook nog het etiket zo goed heeft bestudeerd. Hoe vreemd het ook over komt, het is toegestaan dat wijnen uit een bepaald land binnen de EU in een ander land mogen worden gebotteld; hier wordt dus de Italiaanse wijn in hetzelfde dorp/stad gebotteld als de Franse. Dit gebeurt natuurlijk niet met de wijnen waarvan een botteling op het bedrijf wettelijk verplicht is - gevolg van het kwaliteitsniveau van de wijn. Het eerste nummer geeft de gemeente in Frankrijk aan en het tweede dat van de bottelaar. Aan lijsten van personen die achter de nummers steken of lijsten van Franse gemeentes is moeilijk te komen, maar ik hoop dat uw vraag zo ook al naar tevredenheid is beantwoord.

Ik ben in het bezit van een fles Chateau Lafite-Rothschild 1972. Heb het gevoel dat deze fles een flinke waarde vertegenwoordigt. Ben daar echter niet zeker van. Graag uw oordeel. Is dat positief, dan s.v.p. advies hoe deze fles te koop aan te bieden.

H.L. van der Wende-Amerongen

Normaal gesproken vertegenwoordigt Lafite-Rothschild een redelijke waarde, maar het jaar 1972 was in de Bordeaux geen jaar voor de lange termijn. De wijn was volgens proefnotities uit 1990 al ruim over zijn top heen, ook al was de geur toen nog aangenaam. De laatste tien jaar zullen hem wel de nekslag hebben gegeven. In een veilingcatalogus staat genoteerd dat er in 1996 Lafite's uit dit jaar zijn geveild voor een gemiddelde prijs van 40 gulden. Ik zou als ik u was de wijn als curiosum openmaken en kijken of er nog wat aan valt te genieten.

Enkele vragen over een paar oude wijntjes (waarde, smaak, drinkbaarheid):

• Chateau de la Gardine, 1982, Chateau neuf du Pape
• petit Bourgogne, 1947 (fa. G. Thiessen, Maastricht)
• Mouton-Cadet Rothschild, 11,5% 1982, Bordeaux
• Chateau la Cordonne, 1973, groupe Rothschild
• Chateau Fourcas Hosten, 1972, Haute Médoc

F. Schaasberg

Jammer dat de meeste wijnen uit tamelijk lang vervlogen jaren stammen. De Châteauneuf-du-pae zal als enige nog lekker zijn, de andere wijnene zijn ver over hun top; drinkgenot zullen zij nauwelijks nog bieden. Een echt curiosum is de Petit Bourgogne uit het mooie jaar 1947 van de Nederlandse wijnhandelaar Thiessen, die zelf bottelde. Als de wijn goed is bewaard kán hij wellicht nog goed zijn, hoewel zeer fragiel.

Kun je mij vertellen of de volgende wijnen nog drinkbaar zijn? Ze hebben donker en op constante temperatuur gelegen in de kelder van mijn schoonmoeder en zijn voor mij te kostbaar om zo maar te ontkurken.

• Chateau la Croix de Millorit, 1967. Ap. cotes de bourg controlée. Heritier le felix, Bayon
• Chateau maison blanche, 1967. Ap. montagne St. Emilion controlée. Louis Rapin, Montagne
• Chateau Beaurivage, 1967. Ap.medoc controlée. M. Laborde
• Camponac, 1970. Ap. bordeaux controlée. Eschenauer.
• Bourgogne,1971. Cuvée maréchal de biron. Ap.bourgogne controlée.
• Domaine des Sommeliers, 1967. Ap.sables saint Emilion controlée, premier cru
• Clos du notaire, 1964. Cotes du bourg appellation controlée.

Een wijnliefhebster die veel van haar schoonmoeder houdt.

Hoeveel u ook van uw schoonmoeder houdt, deze wijnen worden er niet beter van. Een wijn is nooit te kostbaar om door een mens gedronken te worden - gedronken worden is de taak van de wijn. Wij mogen er van genieten, dat is ons geluk. Alleen zijn deze wijnen nauwelijks meer om te genieten en hebben ook geen waarde meer, behalve een emotionele waarde. Het spijt me voor u om dit zo hard te zeggen, maar ik denk dat u de flessen beter kunt bewaren als dierbaar bezit dan ze open te maken - niet omdat ze te kostbaar zijn, maar omdat ze niet meer lekker en veel te oud in verhouding tot hun kwaliteit zijn.

Ik heb een jaartje of wat geleden een flesje wijn gekregen van buren (niet de naaste) die ik toevallig sprak bij een soort buurtbarbecue, een zeldzaamheid. Het zijn echte bierdrinkers dus toen toevallig ter sprake kwam dat wij (mijn vrouw en ik) meer van wijn hielden, herinnerde die man zich dat ze al jaren een fles wijn in de kelder hadden die daar toch maar lag te liggen. Ooit eens gekregen van een vage kennis, vertelden ze, en als ze mij er een plezier mee konden doen, nou dan was dat geen enkel punt. De dochter werd meteen naar huis gestuurd om die fles uit de kelder op te diepen en ik vond het een fascinerend etiket. Geen rommel, leek het me, dus ik heb hem meteen weggelegd, bij mijn andere flessen in het minikeldertje dat ik er op na hou. Het gaat om een Saint Emilion AC, rood, La Baudiere, uit het jaar 1979. Is dat wat? En wat zou zo'n fles nu in de winkel kosten? Moet ik 'm opdrinken of bewaren?

En ik heb een paar jaar geleden ook nog een flesje gekregen van mijn oude baas (bij mijn vertrek), een echte kenner en liefhebber, dus dat zal wel okee wezen. Maar hoe goed? Het gaat om een Chateau du Delia, Pomerol AC, uit 1985. Ben benieuwd wat U hierover te vertellen heeft. Ik hoop dat U mij kunt informeren.

John Verhoeven

Het is duidelijk dat uw buren geen wijndrinkers zijn, want ze hebben hun wijn flink lang - te lang - laten liggen. St. Emilionwijnen rijpen in de regel sneller dan wijnen uit de er tegenover gelegen Médoc, zeker als het om een gewone St.Emilion en niet een Grand Cru gaat. Uw wijn is dus meer dan rijp, ik vrees over zijn top. Maar goed, een gegeven paard mag men niet in de bek kijken, dus proeft u hem met een positieve instelling, en wees niet al te teleurgesteld als deze wijn inderdaad niet meer aan de verwachtingen voldoet . Uw Ch. Du Delias met nu op, hij zal nog wel lekker zijn maar heeft niet meer al te veel 'rek'in zijn systeem. Maakt u er vooral een goede maaltijd bij klaar (iets van gevogelte lijkt me lekker, en wat gebakken paddestoelen) - u kunt dan gelijk de oude wijn eens proeven. Veel plezier ermee.

Ik heb nog een vraag voor de wijnspecial. Mag je witte wijn standaard in de koelkast bewaren, of kun je vanuit het oogpunt van behoud van de kwaliteit van de wijn toch beter een termijn in acht nemen?

Wouter Vinken

Een witte wijn echt lang in de koelkast bewaren - dus bij een temperatuur van ca. 6° - is niet bevorderlijk voor de kwaliteit, maar dan spreek ik over meer dan een jaar. Zijn ontwikkeling wordt bijna afgeblokt bij deze temperatuur. Eenvoudige wijn is sowieso niet gebaat bij lange bewaring en topwijn zou ik nooit in de koelkast bewaren voor langer dan een week. Als de wijn eenmaal geopend is, dan wordt de periode dat hij veilig in de koelkast kan worden bewaard teruggebracht tot twee à drie dagen , met de kurk erop. Zoete wijn en versterkte wijn kunnen het wel wat langer geopend uithouden in de koeling, maximaal tien dagen tot twee weken.

Tijdens een reis naar Australie viel het mij op dat er bij veel wijnen achter op de fles stond dat er additieven waren toegevoegd. En wel: 200 (sorbinezuur), 220 (zwaveldioxide) en 300 (ascorbinezuur). Thuisgekomen kocht ik hier verschillende wijnen die we ook in Australie dronken. Daar stond niet op dat er conserveringsmiddelen of anti-oxidanten waren toegevoegd. Mijn vraag: is de wijn die naar Europa gaat zonder deze stoffen of hoeft dat er bij ons niet bij vermeld te worden? Hoe zit dat bij Franse of Italiaanse (Europa. Amerika) wijnen?

M. Jolles-Sterk

Op de wijnetiketten van Europese wijnen hoeft geen chemische analyse te staan, maar in de Europese wijnen zitten meestal wel dezelfde stoffen als in de Australische, in ieder geval zwaveldioxide .. De zuren zijn natuurlijke onderdelen van de wijn, maar in warme wijnstreken kan de wijn wel eens te kort komen in zuren en dan mag er enig zuur worden toegevoegd. Verder wordt ascorbinezuur zuur wel toegevoegd als bescherming tegen bepaalde bacteriën die nog in de wijn kunnen zitten en niet voldoende beschermd worden door alcohol. Ik vind het zwaveldioxydegehalte wel hoog - als het tenminste gaat om een rode wijn gaat en als dit getal mg/l aanduidt. Voor Europa geld een maximum van 180 mg/l voor rode wijn en 220 mg/l voor witte wijn, maar de gebruikte hoeveelheden blijven altijd ruim onder deze maxima. De wetgeving in Australië eist blijkbaar een grotere nauwkeurigheid op het etiket ten gunste van de consument dan in Europa. Bijna alle wijnen in de Nederlandse supermarkten worden echter wel getest op de juiste balans in de vaste stoffen in wijn, maar de gegevens staan niet op het rugetiket. Biologische en biodynamische wijnen in Europa maken geen of nauwelijks gebruik van additieven.

Ooit heb ik als dank voor niet nader te noemen diensten voor een niet onbemmiddelde dame van deze dame drie flessen wijn gekregen. Ik heb deze tot op heden nog niet durven aanspreken. Ik vroeg mij af of de waarde van de gegeven flessen in verhouding staat tot het vermogen van de dame en hoelang ik ze kan laten liggen.

1. chateau talbot, saint-julien, appell. saint-julien controlee, 1989.
2. clos toulifaut, pomerol, appell. pomerol controlee, 1994.
3. chateau gazin, pomerol, appell. pomerol controlee, 1990.

sanne veltkamp

Wees gerust, het zijn alledrie goede wijnen, eentje met een 'stamboom'. De Talbot 1989 is echt prachtig en zou u nu kunnen drinken, maar hij kan nog een paar jaar mee. De beide Pomerols Gazin en Clos Toulifaut zijn correct en rijp voor consumptie, de 1990 zal vast erg lekker zijn.

Hierbij een vraagje voor het wijnspreekuur dat binnenkort in de NRC verschijnt. Ik ben een liefhebber van oude port. Nu heb ik gelezen dat oude port, zoals colheitas en vintages, er met de jaren op vooruit kan gaan maar ook achteruit. Bij een winkel in Groningen ligt een fles Setubal (Fonseca) colheita uit 1934. De fles kost 175 gulden. Doe ik hier een goede koop mee of is de wijn wellicht over het hoogtpunt heen? Volgens de verkoper is de port eind jaren 70 gebotteld; daarna heeft de fles nog 20 jaar in opslag gelegen. In de fles is weinig depot aanwezig. Kunt u uitkomst verschaffen?

H. van der Sluis

Even iets recht zetten: Setubal is geen port, maar kan wel heel erg oud worden. Een fles uit 1934 voor 175,- is een goede koop, u zult er een uitzonderlijk mooie (zoete ) wijn aan hebben. De volle naam is Moscatel de Setubal. Wat betreft het ouderen van Colheita's en Vintages: Vintage port gaat altijd vooruit op fles, maar bereikt natuurlijk zijn hoogtepunt, waarna hij gaat afbouwen. Dat hoogtepunt ligt echter pas bij 30 tot 50 jaar, dus kan men wel zeggen dat Vintage erop vooruit gaat in de fles. Colheita's rijpen eerst heel lang op vat en kunnen alleen nog op fles ontwikkelen als er voor de botteling wat jonge port aan toegevoegd is. Dat ziet u echter niet aan de buitenkant. Een Colheita kan echter ook nog een flink aantal jaren na zijn botteling worden gedronken, maar moet na opening niet meer te lang worden bewaard.

Omdat mijn vrouw en ik al heel wat jaren iedere dag (bij de avondmaaltijd) wijn drinken zijn wij altijd op zoek naar goede wijn voor niet te veel geld. Meestal komen we dan uit op een fles wijn tussen de ƒ 6,95 - ƒ 9,95.

In het weekend trekken we een duurdere fles wijn open van rond de ƒ 15,00 - ƒ 20. Al 10 jaar wonen we in een huis waar we een (kleine) wijnkelder hebben (2,5 x 2,5 x 2 m hoog), waarvan we veel plezier beleven, ondanks dat de temperatuur in de winter daalt tot ca 5° C en 's zomers oploopt tot 18° C. Gemiddeld is het daar 12° C. De meeste wijnen consumeren wij voordat ze 2 jaar in de wijnkelder hebben gelegen. Omdat we liefhebbers zijn van Bourgogne Hautes-Côtes de Nuits hebben we daarvan wat bewaarwijnen die we zo'n 7 jaar oud laten worden (maximaal 4 jaar in de wijnkelder).

Onze eerste vraag is: Hoe komt het dat bij rode wijnen, van goedkoop tot duurder, die we per een doos van 6 of 12 flessen kopen, bijna altijd wel 1 à 2 flessen "kurk" bevatten? Aan de kurk zelf is niets te zien, maar als je het eerste glas vult, komt je een muffe kelderlucht en idem smaak tegemoet. We maken dit mee met wijnen uit verschillende landen, zoals Frankrijk, Chili, Californië, Australië en - helaas ook - Italië. Met witte wijnen is dit echter nooit het geval. De verklaringen die we tot nu toe hebben gehoord (kurk met bacteriën, doorlekkende kurk, wijn die al bedorven is voordat hij in de fles gaat) bevredigen niet. We komen wel eens een partij genummerde flessen tegen, waarbij de ene fles goed is en de fles met het volgende nummer bedorven.

Onze tweede vraag is: Waarom geeft de wijnhandel geen voorlichting over kurk vóórdat je koopt? Als we na de koop - soms een jaar later wanneer de fles geopend wordt - kurk constateren, reclameren we meestal. Men is vrijwel altijd bereid om een andere fles te geven of op andere wijze te compenseren, maar het blijft onplezierig met halflege flessen naar de winkelier terug te gaan. Waarom kan de wijnhandel in Nederland niet gewoon een algemene afspraak maken dat je je geld terug krijgt als je zegt dat je een "x" aantal flessen met kurk geconstateerd hebt.

Ik vraag mij af of dit probleem ook bij andere wijnliefhebbers in dezelfde mate voorkomt en wat hun ervaringen zijn. In ons geval is 1 op de 10 flessen niet goed. Dat moet de handel toch te denken geven. Als er in Nederland per jaar 100 miljoen flessen rode wijn worden gedronken, betekent dat dat 10 miljoen flessen niet goed zijn: dit is dan toch een enorm probleem, dat kennelijk wordt doodgezwegen. Ik kan mij niet voorstellen dat de meeste mensen "kurk" niet proeven! Uw antwoord, behandeld in de bijlage Agenda danwel per brief, zien wij met belangstelling tegemoet.

J.J.H. Hoeben

U snijdt een heikel punt aan. Kurkziekte is de grote plaag van de wijn, van laag tot hoog. Het is een van de redenen waarom men aan het begin van de jaren negentig met een plastic afsluiting voor de wijnfles is gekomen, waardoor de research naar de oorzaak van kurk in een stroomversnelling is geraakt. Men is er nu achter dat niet alleen het chemische bleek- en wasmiddel voor de kurken, TCA, de veroorzaker van kurkziekte kan zijn, maar eerder een schimmel die zich in de ruimtes waar de wijn wordt gemaakt, maar ook in het pakhuis kan bevinden. Er is gebleken dat ook flessen met een plastic afsluiter 'kurk'hadden. Enerzijds wordt er nu hard gewerkt aan een verbetering van de plastic sluiter met name als kurkvervanger voor de wijnen die niet hoeven te ouderen, anderzijds wordt de kurk zelf met een minder agressief middel gewassen en wordt er gehamerd op grote hygiëne in de wijnbedrijven. Als het goed is heeft elke leverancier van wijnen een afspraak met zijn importeurs, dat hij de flessen met kurkziekte mag teruggeven tegen vergoeding. Hij moet dus de flessen van de consument innemen. Echter, wie bij de verkeerde winkelbediende terecht komt, krijgt niet altijd verhaal, dat is vervelend. De importeurs, de slijters en de supermarkten zijn allemaal net zo bang voor kurkziekte als u en ik, want hij kan een mooie avond bederven. W hopen dat door de nieuwe maatregelen op het punt van preventie door hygiëne en het geheel verdwijnen van de TCA behandeling het percentage verloren flessen zal dalen tot zo'n 2 à 3 procent. Kurkvrij zullen onze wijnen wel nooit worden.

Ik wil prive wijn verkopen niet via de veiling. Kunt u mij aan namen en telefoonnummers helpen.

Michel Meijs

Voor privé wijnverkoop kunt u zich bijvoorbeeld richten tot de heer F. Jacobs, die namens particulieren als wijntaxateur op de veiling verkoopt maar ook buiten de veiling om bemiddelt. Zijn telefoonnummer is: 020 6978347. U kunt dit nummer ook als faxnummer gebruiken.

Naar Wijnspreekuur [1] [2] [3] [4] [5]