Vijftien Turken bezetten gisteren een bank in Rotterdam. Een uurtje, tot de camera's gearriveerd waren.

Door onze redacteur YASHA LANGE

ROTTERDAM, 20 DEC. Een alarmerend telefoontje: "Wij, groep boze Turken, houden het filiaal van de Garanti bank op de Westblaak in Rotterdam bezet."

Tegelijkertijd maakt in Turkije het leger op hardhandige wijze een einde aan langdurige hongerstakingen van gevangenen. Vijftien gevangenen steken zichzelf in brand. Via e-mail zijn symphatisanten opgeroepen om ook in West-Europa demonstraties te organiseren. Is de bezetting een media-actie of een serieuze zaak?

M. Üzgür, een van de bezetters, eist dat de acties van het "fascistische Turkse regime" onmiddelijk stoppen. Hij klinkt strijdbaar. De bezetting van de bank in Rotterdam zal doorgaan tot de Turkse regering stopt, zegt hij. Van de Nederlandse regering wordt een formele veroordeling van de Turkse acties geëist. "En als de politie probeert onze bezetting met geweld te beëindigen, dan steken wij het bankgebouw in brand", zegt Üzgür.

Bij de United Garanti Bank International staan een paar politieagenten voor de deur, het gebouw is afgezet met een rood lint. Door het glas zijn de bezetters goed zichtbaar.

üzgür is nog steeds bereikbaar. "Heeft u een camera bij zich", wil hij weten. Nee, dat niet. "O, u bent niet van de televisie?" Hij klinkt teleurgesteld. Een aantal fotografen en televisieploegen arriveert. Iedereen mag naar binnen, het 'bezette' bankgebouw in. De politieonderhandelaar leunt tegen een pilaar en kijkt toe. De vijftien bezetters gaan op een rijtje staan en houden foto's en posters omhoog. Met de camera's op zich gericht roepen ze een paar leuzen. 'Stop de massamoord'. 'Weg met het fascisme'. 'Isolatie is moord'. Met het laatste doelen ze op de nieuwe regels in Turkije, waarbij drie in plaats van tientallen gevangenen in een cel komen. Zij zijn daar tegen, omdat ze mishandelingen door bewaarders vrezen.

Ondertussen zit het bankpersoneel rustig achter de balie. Een medewerkster behandelt een paar facturen, een ander neemt de telefoon op, de filiaalmanager schenkt zichzelf een kopje koffie in.

Woordvoerder O. Demerci legt nog een verklaring af. Martelingen en schendingen van mensenrechten in Turkije, de Nederlandse regering moet dit onder ogen zien, de pers moet stopverf uit haar ogen halen. Als het allemaal wat langdradig wordt - het is inmiddels ruim een uur na het begin van de bezetting - grijpt de onderhandelaar van de politie in. Tijd om te stoppen, gebaart hij vriendelijk. "De actie was om de pers te mobiliseren", zegt Demerci. "We hebben met de politie afgesproken dat we stoppen als er camera's zijn en een verklaring is afgelegd. Dus nu is de bezetting afgelopen."

Iedereen gaat naar buiten. De onderhandelaar van de politie glimlacht en haalt zijn schouders op. "Zíj hebben óns gebeld. Een afspraak was snel gemaakt, het personeel kon gewoon doorwerken en de openbare orde werd niet echt verstoord. Nou ja, dan hebben wij er niet zoveel moeite mee."

Zie ook:

Doden bij bestorming Turkse gevangenissen (19 december 2000)
Turkse politie pakt hongerstakers aan (19 december 2000)
Turkse gevangenisoorlog niet voorbij (19 december 2000)

( a d v e r t e n t i e s )