NIEUWSSELECTIE  
  KORT NIEUWS  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  

S e l e c t i e

Maarten Huygen
Ik had gehoopt op een misdrijf. Bijvoorbeeld: Amsterdammer wordt door onbekende, boze Ferrari-rijder uit zijn auto gesleurd en in elkaar geslagen. Maar de dader wordt niet vervolgd want iedereen kent hem en hij is een belangrijk politie- informant.

Of de spannende tocht van een tonnetje coke met medewerking van de politie. Mooie voorbeelden die een televisiedrama over het IRT- schandaal doen leven. In plaats daarvan kwamen de zieleroerselen van Amsterdamse topambtenaren aan bod, maar die heb ik al zo vaak op tv gezien. De eerste aflevering van Retour Den Haag begon met overleg en eindigde met overleg. Veel pratende hoofden achterin auto's, aan vergadertafels, in restaurants, of aan de telefoon in compromitterende situaties om eens wat anders in beeld te krijgen. Zo'n Hollandse bestuurssituatie van de Heren Zeventien waar niemand echt de baas is. Dat levert slap drama op.

Het werd knap ingewikkeld ook en het kostte me moeite om het allemaal te volgen. Wie is die dikke kop in dat grijze pak ook weer? O ja, de Officier van Justitie en die heette Hans. Wie was Erik? Commissaris Nordholt en dat moet ik goed repeteren, want burgemeester Van Thijn heeft het vaak over hem zonder dat hij erbij zit. En was er nou meningsverschil tussen de commissaris en de burgemeester? O nee, ze zijn het toch eens, want ze zitten samen in die ene partij, waar heel Amsterdam lid van is, de PvdA. De eerste aflevering van Retour Den Haag was voor de Amsterdamse beleidsfijnproevers die nog eens de visie willen zien van Van Thijn, want het is een ironische verfilming van zijn memoires. Voor de leek bleef het even moeilijk als het enquêterapport zelf. Echte actie bleef op veilige afstand en drong zo nu en dan in de conversatie door. Ok, op de parkeerplaats waar de burgemeestersauto even stilstond, werd een onbekende om onverklaarbare reden neergeschoten. Je bent nergens meer veilig tegenswoordig.

De slechteriken woonden in het provinciale Haarlem. Jammer genoeg deden ze niets slechts en zaten ze in een eigen groepje te praten. Ze keken morrend tv naar Van Thijn die vanuit de Navel van de Wereld het Interregionale Rechercheteam ontbond. Die administratieve beslissing was bedoeld als hoogtepunt van aflevering één. Hopelijk worden de tweede en derde aflevering spannender dus ik schort mijn oordeel op.

Ook Buitenhof bracht overleg. Een poging om de gebroken coalitie te lijmen. De genodigde Kamerleden moesten het nog eens proberen. Interviewer Peter van Ingen spoorde de vice-fractievoorzitter van de PvdA Van Zijl aan tijdens zijn betoog D66-tegenvoeter Chris Dittrich direct aan te kijken alsof hij aan de Het Spijt Me show deelnam. Van Zijl had er geen zin in en bleef naar interviewer Van Ingen kijken. Bij politieke ruzies hoort altijd een onafhankelijk persoon die door iedereen wordt vertrouwd omdat hij alles weet. Die werd meesterlijk vertolkt door oud-premier Barend Biesheuvel. Hij bestaat nog en hoe. Volgens hem zat iedereen fout. De coalitiepartijen waren te emotioneel. PvdA was een angsthaas als het zonder D66 niet verder wilde. Het CDA kon niet vooruitdenken en dat moest het aanwezige Kamerlid mevrouw Bijleveld maar in haar oren knopen. Verkiezingen. Dat kon zijn partij toch niet menen. De VVD had het referendum te veel verwaterd. Biesheuvel had dat referendum nota bene in een commissie aanbevolen. D66 was de domste van allemaal. "Om van een slap wetsontwerp een politieke zaak te maken en daarna jezelf te ecarteren. Ik wens ze veel sterkte als het tot verkiezingen mocht komen", zei hij. En die aanwezige Kamerleden maar lachen. Politieke tegenstanders stootten elkaar aan. Die ouwe Barend toch, wat was hij toch grappig. Kras nog, maar je kon zien dat hij er lange tijd uit was. Hij is vergeten dat politici dol zijn op gezamenlijke kamikaze-acties. Leuk voor Den Haag Vandaag maar ik hoop toch dat de VPRO er geen tv-serie van maakt.