NIEUWSSELECTIE  
  KORTE BERICHTEN  
  RADIO & TELEVISIE  
  MEDIA  
S e l e c t i e

Door FRITS ABRAHAMS
Geen avond om bij te schrijven in het boek der herinnering. Maar gelukkig gaat er binnenkort een einde komen aan het lijden van Ajax. Nog één beproeving, over twee weken in Madrid, en het is voorbij. Dat is beter, voor ons allemaal. Medelijden is niet de beste motivatie voor de ware supporter.

En dat is wat we beginnen te voelen: medelijden. Johan Cruijff gehoord als voetbalcommentator van Studio Sport? ,,Ajax speelde goed'', zei hij, maar aan zijn oogopslag was te zien dat hij iets heel anders bedoelde. Bij Cruijff zit de kritiek op Ajax vooral in de bijzinnen, hij wil zijn oude club niet afvallen met zwiepende statements. Mooi doelpunt van Kluivert, vond hij, maar - voegde hij eraan toe - diens onnodige gele kaart en de gemiste kans van Wooter: dat was nu net het verschil tussen 'goed' en 'de top'.

Cruijff heeft Ajax opgegeven. Hij beseft nu pas hoe verstandig het is geweest om er niet als coach terug te keren. Toch had hij als coach méér voor het Nederlandse voetbal kunnen doen dan als tv- commentator. Cruijff-de-commentator is te voorzichtig, hij weet te goed hoeveel schade hij met zijn onversneden meningen kan berokkenen in de porseleinkast van het Nederlandse voetbal. Daarom praat hij altijd als een topdiplomaat op een missie in het Midden-Oosten.

Ook de vrouwen konden ons gisteren nauwelijks gelukkig maken. Drie kwartier kregen ze in VPRO- Laat om iets over hun schijn en hun wezen te vertellen, maar veel wijzer werden we er niet van. Met de mini-documentaires in deze VPRO-rubriek is iets eigenaardigs aan de hand. De onderwerpen zien er veelbelovend uit, er zijn kosten noch moeite gespaard voor bezoeken aan bekende kunstenaars, maar de resultaten getuigen doorgaans van een grote warrigheid. Het is alsof elke aflevering niet vanuit een centrale visie wordt gemaakt, maar bij elkaar gesprokkeld is door medewerkers die slechts met een vage notie van het overkoepelende thema op pad zijn gegaan.

De aflevering van gisteravond was er een schoolvoorbeeld van. Het onderwerp was het beeld van de vrouw in de kunst, of iets daaromtrent, maar er werd geen enkele poging ondernomen om dat thema zelfs maar een vage omtrek te verschaffen. De gesprekken met de vrouwelijke kunstenaars waaierden alle richtingen uit - en vooral die van de onbegrijpelijkheid.

Wie mij kan navertellen wat Marlene Dumas, Inez van Lamsweerde en Pia Pera nu precies beweerd hebben, moet van goeden huize komen. Dumas is een interessante schilderes, maar haar taalhandicap is veel te groot om over een gecompliceerd, abstract onderwerp als dit iets nuttigs te berde te brengen. ,,Dumas speelt al 34 jaar met haar beelden van de verleidelijkheid'', zei de commentaarstem. Wat zijn dat voor beelden? Dumas: ,,Alle beelden zijn een imaginaire werkelijkheid en een mengsel van alles.'' Ook wilde ze iets bezweren met haar beelden, de angst om dood te gaan, als ik het goed heb gehoord - wat ik niet durf te garanderen.

Inez van Lamsweerde vond Michael Jackson 'fantastisch' vanwege 'het herscheppen van het uiterlijk'. Een saillante, tegendraadse uitspraak, maar de mensen die Jackson een tamelijk griezelige, bijna meelijwekkende monstruositeit vinden, willen dan graag méér horen - niet alleen de losse flodders van gedachtenflarden.

We verwijlden in gedachten nog helemaal bij 'de vrouw' (met een beetje fantasie kun je Jackson daar nog bij indelen), toen Inez van Lamsweerde opeens over 'de man' begon. Dat had niets met het onderwerp van de uitzending te maken, maar alles met een nieuwe tentoonstelling van haar werk. Ze bleek 'subtiele veranderingen in het manbeeld' te hebben aangebracht, want veel mannen hebben niet alleen een harde, maar ook een zachte kant. Eindelijk erkenning, dacht ik verheugd, maar waarom zo weggemoffeld in een uitzending over vrouwen? Wij mannen verdienen beter. Of niet soms?