NS spelen met sluiting loketten een oud spelletje
Door onze redacteur MARCELLA BREEDEVELD
ROTTERDAM, 2 JUNI. Het plan van de NS om alle loketten te sluiten leidde tot veel beroering.
Schielijk paste het spoorbedrijf de doelstelling aan. Slechte inschatting
of tactiek?
Het publiciteitsoffensief dat de Nederlandse Spoorwegen dezer dagen rond
de kaartloketten hebben ingezet is gebaseerd op het oudste spelletje in het
handboek voor onderhandelaars. Je bepaalt waar je op wilt uitkomen, je zet
veel hoger in, je roept een schrikreactie op bij tegenspelers en waarnemers,
en vervolgens ga je 'onder de druk van het verzet' akkoord met een tempering
van je oorspronkelijke voorstel.
Al maandenlang zong het rond, maar afgelopen vrijdag bleek het opeens een
feit: de NS willen binnen enkele jaren àlle loketten op àlle
treinstations sluiten. Kaartjes kunnen in de nabije toekomst alleen via automaten
worden gekocht. Reizigers kunnen voor informatie op de grootste stations straks
terecht bij een servicebalie, op de middelgrote bij een NS-winkel (de Wizzl's)
en op de kleinste stations loopt het contact met een NS-medewerker via 'praatpalen'.
Van een teruggang in service is geen sprake, stelden de NS eind vorige
week vol overtuiging. Sterker, de operatie is volgens de NS juist bedoeld
om de service te vergroten. Overbodige loketbedienden kunnen straks immers
worden ingezet om verdwaalde reizigers de weg te wijzen of een zware koffer
van een reiziger over te nemen.
De belangenorganisaties voor reizigers bleken weinig gecharmeerd van de
plannen van de NS. Reizigersvereniging Rover, ouderenbond Anbo, ANWB en Consumentenbond
riepen onmiddellijk in koor dat demissionair minister Netelenbos van Verkeer
en Waterstaat moest optreden tegen de voorgenomen sluiting van de treinloketten.
Ook de oppositiepartijen CDA en GroenLinks waren er als de kippen bij om hun
maatschappelijke betrokkenheid te etaleren via Kamervragen aan de betrokken
bewindsvrouwe, die inmiddels trouwens heeft laten weten dat de NS de plannen
mogen voortzetten.
Begin deze week besloten de NS een terugtrekkende beweging te maken -
keurig volgens het onderhandelingsboekje. 'Geschrokken van de felle reacties'
zou de NS-leiding in het weekeinde hebben besloten het beleidsvoornemen te
temperen, meldde de Volkskrant gisterochtend. De sluitingsdatum van uiterlijk
2003 wordt losgelaten. Pas als de klanten zelf geen behoefte meer hebben aan
de loketten, zal deze dienstverlening volledig worden beëindigd. En zo
heeft de NS-top zijn doel bereikt: de loketten gaan dicht, niet voor 2003,
maar ongetwijfeld wel voor 2010, terwijl de onderneming toch heeft kunnen
laten merken dat zij oog heeft voor haar reizigers.
'Overvragen' is voor de NS niets nieuws. Met andere voormalige staatsbedrijven,
zoals de luchthaven Schiphol en telecombedrijf KPN, hanteert het spoorwegbedrijf
al decennia lang deze tactiek. Een logische keuze als de overheid de tegenspeler
is. Politici kunnen streng in de leer zijn, in de praktijk zijn ze bijzonder
gevoelig voor de sentimenten van de kiezer. Door harde maatregelen voor te
stellen hopen de staatsbedrijven het grote publiek te mobiliseren om zo de
politieke besluitvorming te kunnen beïnvloeden. En daarom schermt Schiphol
in de discussies over milieubelasting voortdurend met doemscenario's over
de marginalisering van Nederlands grootste luchthaven, gebruikte KPN het belang
van een betrouwbaar telefoonnet jarenlang als argument om concurrentie buiten
de deur te houden en dreigen de NS steeds met prijsverhogingen.
Bij KPN, dat al jaren aan de tucht van de markt is overgeleverd, is inmiddels
het besef doorgebroken dat begrippen als klantvriendelijkheid en service beter
werken dan steeds weer klagen over politieke maatregelen, al houdt ook deze
onderneming er nog een levendige lobby in Den Haag op na.
De leiding van de NS heeft bij die omschakeling nog een lange weg te gaan.
Daarom kon NS-bestuurder Leen Schouten begin maart nog zeggen dat de door
de overheid gevraagde bijdrage voor gebruik van het spoor doorberekend zou
moeten worden in de treinkaartjes. Daarom deden de NS vorige week nog ferme
uitspraken over een rigoureuze sluiting van de loketten. Uitspraken die -
getuige de brievenrubrieken in de kranten - bij (potentiële) reizigers
steevast tot woedende reacties leiden. Zo blijven de mooie reclamecampagnes
over de geneugten van de trein weggegooid geld.