Treinstakers gruwen van sleur
 
De vakbeweging komt slecht op
voor hun belangen daarom nemen ze zelf  het heft in handen: de
Personeels Collectieven. Hun acties hebben tot gevolg  dat er morgen
bijna geen treinen rijden.
Door onze redacteur CEES BANNING 
HOORN/ZUTPHEN, 20 DEC. Verzetsbewegingen  zo zien de pas  opgerichte
Personeels Collectieven bij de NS zichzelf. De ene groep zoekt de 
publiciteit (Zutphen), de ander geeft de voorkeur aan de anonimiteit
(Hoorn).  Ze opereren nu nog onafhankelijk in hun regio en, vaak
gefrustreerd door de  opstelling van de vakbonden, ze stellen zich hard
op tegen de NS-directie.  Morgen leggen de conducteurs en machinisten in
een groot gedeelte van  Nederland het werk neer. Een wilde staking, want
vakbonden en NS-directie zijn  de macht over een deel van het personeel
kwijt.
Het Zutphens Personeels Collectief leidde de actie in. Hun grief keerde
zich  aanvankelijk tegen een managementfeestje dat de directie voor
morgen had  gepland. Het feestje is van de baan, maar de acties gaan
door. "21 december  is een symbolische datum", legt machinist Van der
Meulen uit. "De  meteorologische winter begint; en ook wij krijgen het
koud van zoveel onbegrip. "
Van der Meulen richtte samen met een paar collega's in mei van dit jaar
het  Zutphens Personeels Collectief op. Hij zegde zijn FNV-lidmaatschap
op ("ik  moest even mijn kwaadheid kwijt"), maar voorziet dat hij
binnenkort wel weer  lid wordt. Inmiddels telt het collectief zo'n
honderdtwintig leden. "Negentig  procent van onze populatie", zegt Van
der Meulen. "Met gemak zouden we  honderd procent kunnen halen, maar we
hebben de jongeren en de mensen zonder  vaste aanstelling geadviseerd
afzijdig te blijven. Je weet nooit hoe  repercussies uitvallen." Ook
Hoorn kent een organisatiegraad van negentig  procent, maar zij kiezen
voor de anonimiteit. De twee stuwende krachten willen  niet met hun naam
in de krant. "Uit ervaring weet ik dat je naam boven aan de  lijst komt
bij saneringen en het verdelen van de vervelende klusjes", zegt  een van
hen.
In Zutphen, Hoorn en de rest van Nederland leggen machinisten en
conducteurs  het werk neer uit protest tegen het 'rondje om de kerk'.
Machinisten en  conducteurs vrezen dat hun werk eenzijdig wordt wanneer
ze dag in dag uit  hetzelfde traject rijden. Van der Meulen: "Het werk
wordt een routinematige  handeling. Sleur. En dat is een gevaar voor de
veiligheid." Zijn Hoornse  collega stelt: "Honderd keer achter elkaar
staat een sein op groen, maar je  moet juist alert zijn op die ene keer
rood. De aandacht daarvoor verslapt op  een traject dat je dagelijks
rijdt."
Van der Meulen typeert zichzelf als een "spoorman in hart en nieren" 
ruim  dertig bij het spoor waarvan twintig jaar 'op de bok'. Hij is niet
onder de  indruk van de argumentatie van de NS-directie dat het 'rondje
om de kerk' tot  meer punctualiteit leidt. Nu kan het voorkomen dat een
trein op een bepaald  traject moet wachten omdat de machinist en/of
conducteur op een ander traject  vertraging heeft. Van der Meulen begint
te briesen: "Vertragingen worden  nauwelijks veroorzaakt door de
afwezigheid van rijdend personeel, maar vooral  door een defect aan de
infrastructuur (wissel-, sein-, en stroomstoringen),  kapot materieel,
overvolle treinen, werkzaamheden aan het spoor en ongelukken. "
De onderhandelaars van de vakbond hebben al hun goedkeuring gegeven aan
de  operatie procesvereenvoudiging, de officiële benaming voor het
rondje om de  kerk, maar ze kregen hun achterban niet mee. In juli vorig
jaar sloten de  bonden (FNV, CNV, FSV en VVMC) met de NS-directie een
overeenkomst; het  zogenoemde basisakkoord. Dit werd door de leden onder
zware druk geaccepteerd  met als argument dat het een basis is om verder
te onderhandelen. Op 10  februari dit jaar sloten de onderhandelaars een
totaalakkoord. Maar dit werd  door de leden van FNV en VVMC verworpen;
hun onderhandelaars kregen te horen  dat ze konden opstappen. Uit de
'kleine lettertjes' blijkt nu dat het eerste  akkoord een juridische
status heeft. De FNV- en VVMC-leden vinden dat "door  een interne
dwaling" het basisakkoord ten onrechte is geaccordeerd. "Het personeel
staat met lege handen", zegt een machinist aangesloten bij  het Hoorns
Personeels Collectief. "De vakbonden kunnen niets meer doen omdat  ze
aan het akkoord zijn gebonden." Dat is de reden dat er overal in het
land  Personeels Collectieven worden opgericht. Bij FNV en CNV heeft dit
niet tot  een ledenverlies geleid. "Wij steunen de collectieven niet,
maar op veel  punten zijn we het inhoudelijk met ze eens", zegt CNV'er
Wyb Kusters. CNV en  FNV zijn niet bevreesd voor plannen die er bij de
'collectieven' leven voor de  oprichting van een nieuw bond. "De
collectieven zijn uitingen van  georganiseerde onvrede", zegt Kusters.
Van de dertig zogenoemde standplaatsen  (knooppunten in het railnet waar
NS-personeel pauzeert en overstapt op andere  treinen) kent bijna de
helft een Personeels Collectief.
In de personeelskantine op de eerste verdieping van het station in Hoorn
is  het aan de ronde tafel een komen en gaan van conducteurs en
machinisten. De  ophanden zijnde staking is hét onderwerp van
gesprek. Twee machinisten, de  stuwende krachten van de 'georganiseerde
onvrede' in Hoorn zijn de constante  factor en als ombudsmannen
beantwoorden ze de vragen. Een machinist die  overweegt zijn FNV-
lidmaatschap op te zeggen, wordt daarvan weerhouden. "Het  is een wilde
staking", zegt de machinist. "Maar weet dat de bonden ons  inhoudelijk
steunen. Ze staan alleen met de rug tegen de muur en willen de NS  niet
voor de rechter tegenkomen onder beschuldiging van contractbreuk." Zijn
collega legt morgen het werk neer "uit solidariteit". "Solidariteit  met
de klant. Het product dat wij leveren, wordt steeds slechter. Volle 
treinen, vertragingen, ik vind het een gruwel." Over de privatisering
van de  NS is het Hoorns Personeels Collectief uitgesproken. "Zo'n
essentiële  maatschappelijke functie moet je als overheid niet uit
handen geven. De NS is  er voor de klant snel en comfortabel te
vervoeren, niet om winst te maken."  
	 
	
  
